Ik ga offline voor jou

Thomas Endeman (1990) is fulltime dagdromer en freelance filmmaker. Gek op esthetiek in beelden, woorden en klanken. En op Utrecht natuurlijk. Als echte millennial heeft hij teveel hobby’s, teveel mogelijkheden, teveel feestjes, maar nooit… genoeg.

In het kader van nieuwe dingen blijven doen, heb ik afgelopen week voor het eerst een lesje yoga meegedaan. Komisch, want ik ben zo ongeveer de definitie van een stijve hark. Toen de lerares vroeg om voorovergebogen met onze vingers de grond aan te tikken kwam ik met veel moeite net voorbij m’n knieën.

‘’Iedereen bewandelt zijn eigen weg’’ klonk het bemoedigend vanuit vooraan de zaal. Aan het einde van de les mochten we gestrekt op de grond gaan liggen, waarna de lerares even wat Yoga-poëzie de zaal in slingerde. Na een minuut of vijf kreeg ik de smaak te pakken en waande ik me in een oase van rust, ontspanning en kalmte.

Helemaal niets doen, dat doe ik eigenlijk nooit meer. Net als veel Millennials vul ik elke vrije seconde met appjes, muziek, social media of een combinatie van alles tegelijk en het liefst nog door elkaar heen ook. Maar nu was het leeg. Stil. Het deed me denken aan vroeger, aan de tijd dat er nog geen smartphones waren. De momenten op de WC waarin je uit verveling maar de achterkant van een shampoo fles ging lezen of zittend op de achterbank keek hoe de druppels op het autoraam hun weg naar beneden vonden. Waren dat nou momenten van verveling of eigenlijk momenten van pure ontspanning?

Wanneer de yoga dame ons vraagt om overeind te komen en de les afsluit met een welgemeend Namasté, blijft de roes van zojuist nog door m’n hoofd zweven. De drang om mijn telefoon te pakken en (waarschijnlijk vooral) onzin tot me te nemen blijft uit en ik fiets ontspannen door de drukte van de stad naar huis. Thuis pak ik m’n telefoon en kijk ik naar m’n ‘schermtijd’ van afgelopen week. Tot mijn verbazing zie ik dat ik bijna drie uur per dag actief bezig ben met m’n smartphone. DRIE UUR PER DAG? Sociale netwerken blijken veruit het meeste tijd op te vreten.

Toegegeven, voor mijn werk als film / TV maker is het handig om via social media op de hoogte te blijven van wat er speelt. Maar drie uur, dat lijkt me wat overdreven.

Volledige focus op, en aandacht voor is tegenwoordig zo ongeveer het meest moeilijk te verkrijgen goed ter wereld. Waar je vroeger in songteksten hoorde; ‘’I’ll travel the world for you’’, hoorde ik laatst: ‘’ik ga offline voor jou’’. Offline gaan we echter bijna nooit meer. Uit cijfers van het CBS blijkt dat 16,6% in de groep 25-35 jaar last heeft van burn-out klachten. Ons online leven speelt daar een belangrijke rol in. Je wil namelijk hard werken, resultaten behalen, fit zijn, festivals pakken, gezond eten én nog series bingen omdat je dat ook anderen ziet doen wanneer je je social media opent.

De rest van de week probeer ik bewust minder met m’n telefoon bezig te zijn. Dat is lastig, want uit automatisme grijpt m’n hand vaak m’n iPhone uit m’n broekzak. Dat het me beter afgaat dan verwacht, blijkt wanneer ik na een aantal dagen m’n schermtijd bekijk: 22% minder dan vorige week. Toch heb ik niet het gevoel dat ik afgelopen dagen veel gemist heb…

Toegegeven, de smartphone heeft mijn leven makkelijker en op veel momenten écht leuker gemaakt. De achterkant van een shampoo fles is namelijk totaal niet boeiend. Maar al die minuten die ik spendeer aan het bekijken van andermans eten of babyfoto’s, kan ik misschien beter besteden aan iets wat ik écht leuk vind… of juist aan helemaal niks. Ook wel eens lekker.