Het mooiste meisje van de stad: Jackie Sleper (56)

Vrouwen die ouder worden maar zich jong blijven voelen. Hoe doen ze dat? En is oud worden een straf of een zegen? Aan het woord Jackie Sleper. “Je moet de ouderdom niet tegengaan, ook met rimpels ben je nog steeds prachtig”

Jackie Sleper groeide op in een streng gereformeerd Amsterdams nest (twee keer op zondag naar de kerk, ’s avonds uit de bijbel lezen) en dat was een ongelukkige combinatie. De familie verhuisde naar Woerden, Jackie wilde niet naar school maar op de Lagere Land-en Tuinbouwschool vond zij haar draai. “Een heerlijke tijd alleen maar jongens en een handvol meisjes en bezig zijn met de natuur”. Deze opleiding zou haar voor de rest van haar leven vormen: in haar werk, maar ook in het dagelijks leven: een eigen moestuin en “als je perse vlees wil eten moet je eerst een dier kunnen slachten.” Op haar zeventiende ging ze het huis uit en kwam in de harde kern van de Utrechtse kraakbeweging terecht. Wat heeft zij niet gekraakt? Zij kraakte zelfs een pand aan de Nobeldwarsstraat van haar latere man Jan Jacob Sleper. Haar lange haar knipte zij af en verfde het gitzwart. Zong in garage-punkband the Sundowners die de tweede prijs zou winnen van de Grote Prijs van Nederland. Ze  ging naar de kunstacademie, die ze zelf moest betalen en kreeg een dochter. Nu jaren later is ze een gevierd kunstenaar, ze won in 2007 the International Award Lorenzo Il Magnifico voor Sculpturen en Installaties en maakte een van de zestig grote Nijntje beelden voor de Nijntje art parade, schrijft boeken, houdt lezingen en is nu pas op het punt dat ze alles kan geven in haar werk. Een leven dat een groot verhaal waard is. (komt nog). Nu spreken we haar als vrouw die, een jaartje ouder, niets van haar wilde haren is kwijtgeraakt. “Eindelijk eens aandacht voor vrouwen in plaats van die saaie, zelfverzekerde mannen in driedelig pak.” De toon is gezet.

Hoe is het om ouder te worden?

“Ik heb eigenlijk altijd ouder willen zijn. En nu ik ouder ben, heb ik het idee dat ik nu kan starten omdat ik alles heb geleerd: ik kan alles eruit gooien en ben nu anders aan het werk. Gelukkig voel ik mij niet oud, Ik ben nog steeds energiek en gezond. Ik ontmoet vaak jonge kunstenaars en we hebben negen kinderen en die hebben ook hun vrienden dus zijn we vaak omringd door jonge mensen. Vrouwen zouden zich ook moeten realiseren dat ze niet van iemand zijn: niets is van jou! Vrouwen moeten zich niet weg laten zetten! Jan Jacob is mijn muze en heeft mij altijd vrij gelaten.”

Zijn er nadelen aan het ouder worden?

“Ja, er is één ding: ik kan het soms enorm warm krijgen en dan begin ik te blozen als een verliefd meisje. Dat had ik laatst toen ik zat te praten met een man, die ik eigenlijk helemaal niet leuk vond.”

Wat is je geheim?

“Ik hou van plagen, stoeien en spelen! Ik bedoel echt spelen: tikkertje ! Wie speelt er nog tikkertje als je ouder bent? Ik huppel, ik spring en werk. Ik zou nooit botox gebruiken want ook met rimpels ben je prachtig. Veel vrouwen willen blijven voldoen aan het beeld dat de maatschappij van hen verlangt, dan zou men je eigenlijk op moeten laten zetten als je vijfendertig bent. Ik heb voor mijn boek Black Jack een buste van mijzelf met siliconenborsten en een masker op gemaakt. Aan het masker zie je dat rimpels niet te stoppen zijn maar de borsten blijven gaaf en rond. Ik kan mij wel eens afvragen wat gebeurt er met die siliconen borsten als een vrouw in haar kist ligt?”

Is je stijl veranderd?

“Ik had toen ik zeventien was lang donkerblond haar, ik heb dat in Utrecht kortgeknipt en gitzwart geverfd, op de academie heb ik mij kaal geschoren en nu ben ik weer blond met een zweempje roze. Ik ben een echte punker geweest en nu loop ik het liefst in mijn overall.”

Tennis, golf of Yoga?

“Ik boks samen met mijn dochter onder leiding van Erik bij Allround Gym in de Bilt.”

Wat vind je van de Utrechtse vrouw?

“Ik mis de grandeur en de élégance van Maastricht, Brussel of Parijs. Daar zijn de vrouwen verfijnd dragen hoeden en komt er echt iemand binnen. Maar er is ook Toos, zij komt uit wijk C en zorgt al voor mij sinds ik achttien ben. Ze streek mijn bloesjes toen ik in de horeca werkte en bestiert nu ons huishouden. Zij ziet er altijd prachtig uit.”

Aan wie geef jij het stokje door?

“Aan Hilde Jansen, ik vind haar inspirerend en ik als haar moet omschrijven zou ik haar een stoer fris peertje willen noemen.”