Officieel liep zijn dienstverband bij de NPO half december af, maar een paar maanden eerder was Jeroen Wielaert al met zijn nieuwe leven begonnen. Het was even wennen na al die jaren in Hilversum maar in zijn eigen stad Utrecht ligt nog een terrein braak.
Beschikbaar voor leuke dingen, maakte hij recent onder meer podcasts voor het Centraal Museum en RTV Utrecht. Ook ten aanzien van Moesmania, het eerbetoon aan Joop Moesman, zal Wielaert van zich laten horen. En er zal meer komen. Want, al wordt daar in Hilversum misschien anders over gedacht, kwaliteitsjournalistiek is niet aan leeftijd of plek gebonden. Wielaert, volgens eigen zeggen altijd een hippie gebleven, kijkt opgewekt vooruit. Maar gisteren even niet. Toen vond in het Museumcafé een door zijn oude werkgever aangeboden afscheidsfeestje (“Opscheid” noemde Jeroen het) plaats. De aanwezige Utrechters werden in getal overtroffen door de grote Hilversum-connectie van Jeroen. Mannen en vrouwen van een gouden radiogeneratie. Het bracht hem bij zijn openingspraatje tot de opmerking dat er genoeg kwaliteit aanwezig was om een nieuwe radiozender te beginnen. “Zullen we het doen?” vroeg hij aan de zaal. Een geestdriftig “Ja!” was het antwoord. Het zou een mooi plan zijn, maar we zagen nog weinig agenda’s getrokken worden om er een vervolg aan te geven.
De collega’s van Jeroen waren de archieven ingedoken om een compilatie van zijn reportages te maken. (“een enorme klus maar geweldig om te doen”) Met bewondering werd er geluisterd naar fragmenten uit de tour, verslag van de val van De Muur, zijn verhaal vanuit Kosovo. Het was maar een kleine greep, want er is een enorm oeuvre achtergelaten. Genietend en zichtbaar ontroerd liet Jeroen het over zich heen komen. Er waren toespraken. En videoboodschappen van Utrechters als Ronald Giphart, Ingmar Heytze, Kees van Dam en burgemeester Jan van Zanen. Uiteraard in lovende woorden, waarbij van Zanen tot een karakteristiek kwam die niemand ontkende. “Jeroen, de man met een gouden stem. De man met haar dat wel eens vaker een kapper mag zien. Soms ongeschoren en altijd een stuk of honderd pennen in de buurt. Honderd procent een journalist.”
Voor de gasten had Wielaert een speciaal boekje (“Wiels”) gemaakt met verhalen uit zijn loopbaan. Een uitgave die mogelijk in uitgebreidere vorm later op de markt gaat komen. “Want”, zei Wielaert, “Ik heb zoveel bewaard dat er nog genoeg te vertellen valt.” Het was een middag waar de weemoed natuurlijk onvermijdelijk in de lucht hing. De Utrechtse gasten hadden daar minder last van. Een mooie afsluiting en nu weer aan de slag Jeroen, was bij hen de opvatting.
Jeroen en zijn vrouw Loes
Weerzien met zijn oude baas Piet van Tellingen
Volkskrant-columnisten schrijver Bert Wagendorp
VPRO-coryfee Ger Jochems
Vriend Vincent Bijlo
Zullen we een radiozender beginnen?
Advocaat Bernard Tomlow
Opscheid
Jammer dat die radiozender er waarschijnlijk niet komt. Dat zou een absolute aanwinst zijn. Denk er toch maar eens over na, dames en heren.
Vanuit Saint Marten wens ik je, “op naar nieuwe journalistieke hoogtepunten”, succes makker!
Ze weten in Hilversum niet wat ze hebben laten gaan. Wanbeleid.
Vanaf de Nadenos een hartelijke radiogroet. Ik ben na mijn radiocarriere gaan varen maar altijd met de radio op 1. Zo bleef het geluid van mijn collega s altijd dicht bij. Nu houdt de Nos grote schoonmaak. En wordt het oude geluid weg gepoetst. Met zijn alle naar Max! Is Jan al gebeld? Groet en succes
In een tijd waarin gelul over talkshows dagelijkse kost is, verbaast het niet dat het accent niet meer op kwaliteit ligt. Maar desondanks blijft het een onbegrijpelijke beslissing van de NPO dat ze Wielaert de deur hebben laten uitlopen.
Uitstekend idee om Max te benaderen. Goede journalisten als Mieke van der Weij en Cees Grimbergen hebben daar eerder onderdak gevonden.
Hi Jeroen, de weg staat vrij naar nieuwe wegen. Weet zeker dat je een voor jouw juiste weg vindt. Dank voor bijzondere en leuke tijden.