Filmtip: The Hate U Give weet nuance te vinden in Black Lives Matter-discussie

Ondanks de bekende ingrediënten als opspelende hormonen, het BFF-kliekje, het knappe vriendje en het onvermijdelijke schoolbal, voel je als kijker aan je water dat The Hate U Give niet het zoveelste dertien-in-één-young adult-dozijn-bakvissendrama wordt. De knappe openingsscène zet de toon, waarin de camera vanaf de straat van een zwarte woonwijk via het raam de huiskamer van Starr Carter inglijdt. Het is een gewichtig moment, want pa houdt ‘the talk’. Niet over de bloemen en de bijtjes, maar over wat de gezinsleden moeten doen als ze ooit door de politie worden aangehouden. Rustig blijven, geen onverwachte bewegingen maken, je stem niet verheffen en de vingers netjes gespreid op het dashboard. De kids moeten het oefenen op de eettafel. En, zo drukt hij ze op het hart, vergeet niet dat het een eer is dat je zwart bent.”

De scène werpt een schaduw op de high school-perikelen die volgen, waarin Starr (Amandla Stenberg, een openbaring) worstelt met haar identiteit. Of beter gezegd: identiteiten. Thuis moet ze zich een andere rol, kleding en taalgebruik aanmeten dan op de chique, witte middelbare school, waar haar witte klasgenoten veel zwarter klinken en doen dan zij. Met het openingssalvo in het achterhoofd weet je dan al dat Starr grotere ellende voor haar kiezen krijgt.

En inderdaad. Op een feestje gaat het mis. Er vallen woorden, er klinkt een schot, en Starr kiest samen met jeugdvriend Khalil het hazenpad. Dan worden ze aangehouden door de politie en wordt de ongewapende Khalil – die ‘the talk’ aan zijn laars lapt- in een paniekreactie doodgeschoten. Dat incident zet het drama op scherp. Voor Starr, die haar ware afkomst verborgen wil houden op haar privéschool, en voor alle andere betrokkenen, ieder met zijn of haar eigen reden waarom Starr juist wel of vooral niet als getuige in de rechtszaak zou moeten optreden.

Helemaal op het eind, als de camera vanuit de kamer waarin Starr zich bevindt weer het raam uitvliegt, naar de straat, is er heel wat gebeurd en veranderd – met haar, met het gezin, en in de wijk. Het bijzondere is dat The Hate U Give de nuance weet te vinden in de Black Lives Matter-discussie (al ontkomt het niet aan een soapie moment af en toe), en dat in het jasje van het Young Adult-genre. Daarmee is het een film die ook voor boven de 18 meer dan de moeite waard is.

Onder andere te zien in Kinepolis Jaarbeurs