Fietsdemo Amelisweerd: Mengeling van reünie en nieuw elan

We zullen het nooit ècht te weten komen, maar hoogstwaarschijnlijk heeft Femke Halsema Utrechts’ burgemeester Sharon Dijksma gebeld om haar te feliciteren met de perfect verlopen demonstratie tegen VVD-plannen om de A27 te verbreden en de landgoederen Amelisweerd en Rhijnauwen nog verder aan te tasten. En naar verluidt was burgemeester Halsema groen en geel van jaloezie. Want hoe vriendelijk en corona-proof is de Amelisweerd-demo, vergeleken met de gespannen sfeer en de politieke heisa achteraf rond de Black Lives Matter-demonstratie van 1 juni op de Dam. 

De overeenkomst tussen de twee protestmanifestaties ligt voor de hand. Beide hebben te maken met de beperkingen van het corona-protocol. En ook in Utrecht schuurt de hooglopende emotie over het onderwerp met het risico van een op elkaar gepakte groep mensen, die elkaar gemeen ziek kunnen maken. Een lastig dilemma voor politiek bestuurders. Maar vanaf het eerste moment, het verzamelen van de fietsdemonstranten op het Jaarbeursplein, is duidelijk dat iedereen zijn best doet om ruim afstand te houden. De meesten dragen een mondkapje. En de politie, voor zover aanwezig, is uiterst relaxed.  

De voorzorgsmaatregelen van de organisatoren van de demo zijn helder, maak er een lawaaidemonstratie van; fietsbellen, ratels en toeters zijn OK, maar geen leuzen, geen geschreeuw. En de groepjes fietsers, die van de Jaarbeurs vertrekken naar Amelisweerd bestaan uit max. dertig personen. Ook bij het slot van de manifestatie op het grote grasveld in Rhijnauwen, vlakbij het pannenkoekenrestaurant, worden de ongeveer tweeduizend demonstranten geregeld opgeroepen om voldoende afstand te houden.   

Doorgewinterde actievoerders balen dat het protest zo ingetogen blijft en proberen toch te yellen, maar dan op gedempt geluidsniveau met een mini-megafoontje. 

Verder is de eerste flinke Amelisweerd-demo sinds minister Cora van Nieuwenhuizen (VVD) het tracébesluit voor het A27/A29 knooppunt bekend maakte, vooral een gezellige reünie voor Utrechters, die er ook in 1982 bij waren. Toen bivakkeerden demonstranten in boomhutten en joegen ze lange spijkers in de bomen om de kettingzagen te laten stuklopen bij het omhalen van bijna zevenhonderd bomen. Op die manier wilden `ze de verlenging voorkomen van de A27, die toen vanuit het Gooi ophield bij Rijnsweerd, waarna al dat snelverkeer met twee haakse bochten naar de Waterlinieweg werd geleid, richting A12. 

Je hoort gesprekken als: “Hé, Olga, jij hier ook? Ja. Natuurlijk ben jij hier ook”. “Ja, net als jij. Haha”.   Of deze: “Hoi ehh, help ’ns even. Ik ken je, maar hoe heet je ook alweer?” “Ik ben Harry, weet je nog? Uit café De Baas”. (Voormalig actiecafé aan de Biltstraat.)  

Maar er zijn ook veel jonge mensen, die gepassioneerd meedemonstreren. Milieuactivisten van Extinction Rebellion, Groen Links, PvdA en D66 geven nieuw elan aan de minstens veertig jaar oude strijd om Ameliswerd.  

Neem bijvoorbeeld zangeres Lila Visser. Zij vertelt op het podium in Rhijnauwen, dat ze vaak door Amelisweerd wandelt, via haar ouders hoort ze van het roemruchte actieverleden rond het bos en dat alles inspireert haar tot een speciaal , heel persoonlijk lied over Amelisweerd.