Elke week een bijdrage van De Plandelman. Met een van straat geplukt verhaal of onverwachte ontmoeting. Deze keer een verhaal met een happy end.
Dat mensen zwerfafval te grazen nemen met een grijpstok is gelukkig geen vreemd gezicht meer. Maar als Plandelman op stap gaat met een telefoontje op die knijpstok geschroefd, krijgt hij verbaasde blikken. ‘Waarom fotografeer je die troep?’ klinkt het dan. Nou…
De verhalen liggen op straat, zeggen ze wel eens. Dat kan zo zijn, maar wat er vooral op straat ligt, is zooi die er niet hoort. Maar ook dát kan een verhaal zijn.
Neem nu Anta Flu. Deze oer-Hollandse keelpastille wordt zo veel en zo vaak gevonden door plandelaars, dat het zich soms tot koploper ontpopte van de wereldwijde zwerfafvallijst – vóór het spul van Red Bull, Marlboro en Coca Cola. Het is maar waar een klein land groot in kan zijn. De afgelopen week vond ik ze weer handenvol, kakelvers en halfverteerd, in het groen, rood, blauw, wit, geel en oranje. Op straat, onder bomen, tussen de struiken en in het gras.
Dirk Groot, de pionier die in zwerfafvalland beter bekend staat als de Zwerfinator, was dat al een tijdje een doorn in het oog. Hij besloot dat het tijd voor actie was. En daar bedoel ik mee: meer doen dan oprapen alleen. Hij riep anderen op om hun gevonden Anta Fluutjes te fotograferen en registreren met de speciale Litterati-app. En met die oogst toog hij samen met collega en brother in arms Mertijn Tinga naar de fabrikant in Rotterdam. En die moest best even slikken van de meer dan 16.000 digitale bewijsstukken.
“Anta Flu is een interessant casus, omdat het een snoepje is dat meer voor ouderen is dan voor kids, die vaak als boosdoener van zwerfafval worden aangewezen,” vertelt Dirk. “Maar ook omdat het bedrijf erachter trots is dat het uit 1893 stamt. Dus mijn redenering was dat hun snoepje prima zonder plastic kon! Het mooie is dat de CEO de handschoen heeft opgenomen. Ik weet zeker dat we het proces hebben versneld. Hij vertelde me ook dat hij bij vergaderingen waarin geopperd werd ‘het valt allemaal wel mee’ als argument alleen maar naar de door ons ingelijste kaarten van vindplaatsen aan de muur hoefde te wijzen.” Dat waren alleen Nederlandse plattegronden, maar dankzij de Litterati-data weten we dat dit typische Nederlandse volkssnoepje ook buiten de landgrenzen opdook, van diep in de bossen van Zweden tot het zuidelijkste puntje van Portugal.
De Rotterdamse fabrikant beloofde beterschap. Of beter gezegd: een wikkel van papier. Sinds deze week liggen de Anta Flu’s nieuwe stijl in de schappen. De papieren verpakking met een laagje was is volledig afbreekbaar. Mocht er toch eentje onverhoopt naast de prullenbak terechtkomen, dan richt het verder geen schade aan. Een prachtig bewijs dat gewone mensen die de krachten bundelen grootse effecten kunnen sorteren. Een verhaal van de straat dus, maar wél eentje met een happy end. Op naar het volgende!
Geweldig resultaat!