D66 stelde schriftelijke vragen aan het Utrechtse college naar aanleiding van het artikel dat Marcel Gieling voor de Nuk schreef over de toekomst van Landgoed Amelisweerd. Hij oppert in het artikel om het landhuis en het behang van elkaar te scheiden. D66-raadslid Ellen Bijsterbosch vindt het een interessante oplossingsrichting en vraagt zich af waarom deze tot op heden onderbelicht bleef.
Het kostbare behang in landhuis Amelisweerd – Foto: Arjan den Boer
“Landhuis Oud Amelisweerd is mede door de aanwezigheid van het Chinese behang tot Rijksmonument verklaard. Waardevol erfgoed natuurlijk, dat behang, maar het beperkt alle goed bedoelde aanbevelingen voor een sluitend exploitatieplan”, schreef Gieling op de Nuk. Hij benadrukt de kunsthistorische waarde van het unieke behang, maar vraagt zich af of dit niet op een betere (klimaat)veilige plaats moet/kan worden geconserveerd. Nu is er van een juiste conservering geen sprake. Gieling: “Technisch moet het mogelijk zijn om het behang veilig te verwijderen en elders in een gezonder klimaat te conserveren. Natuurlijk moet het voor het publiek toegankelijk blijven. Een wand in het Utrechtse Centraal Museum of in het Rijksmuseum in Amsterdam zou prachtig zijn.”
Ellen Bijsterbosch ziet ook dat de toegankelijkheid en de exploitatiemogelijkheden van het landhuis en het conserveren van het Chinese behang met elkaar schuren. Ze vindt het jammer als bezoekers niet kunnen genieten van ‘de parel’, waarmee ze op het landhuis doelt, en stelt in een brief vragen aan het college. Zo wil ze weten ‘hoe het college de knellende klimaateisen van het Chinese behang enerzijds, en de exploitatiemogelijkheden van het landhuis anderzijds’ beoordeelt en ‘of het college bereid is te onderzoeken of de scheiding van landhuis en behang mogelijk zou zijn en wat dit (incidenteel) zou kosten. Bijsterbosch vraagt ook of het college in gesprek zou willen gaan met het Centraal Museum over opname van het behang in de collectie, als het meegaat in de denkrichting van het scheiden van landhuis en behang.
Lees hier de hele brief die Ellen Bijsterbosch naar het college stuurde.
Indien je het behang verwijdert word de drempel wel weer heel laag om er bv weer horeca in te gaan plaatsen.
Persoonlijk ben ik van mening dat wanneer het behang er af gaat dit pand een Culturele bestemming moet blijven behouden.
Te weinig ruimtes in deze en de plek is top.
Al eerder heb ik aangegeven dit pand als verlengstuk van het Universiteitmuseum te gaan gebruiken waarbij het zowel binnen en buiten 100% geschikt is voor “The Environmental Arts”
Een dergelijke exporuimte icm met het Uv.Museum en het aangrenzende Science park e.d. is bij voorbaat een winnaar.
Inderdaad. Er is al genoeg horeca in de buurt, ernaast zelfs. Voor beeldende kunst is in Utrecht weinig ruimte. Ik vond het persoonlijk erg jammer dat het museum moest sluiten. Een nieuwe culturele bestemming, liefst op het gebied van beeldende kunst, biedt een welkome afwisseling in het Utrechtse culturele leven. We hebben het museum van Dirkje Kuijk enkele jaren geleden ook al de deuren zien sluiten.
‘Oud behang versterkt de beleving van authenticiteit in het interieur van een historisch gebouw. Sommige behangsels zijn inmiddels uiterst zeldzaam. Behang verschaft bovendien kennis van het soort vertrek en de inrichting, de modernisering ervan, de heersende mode, en de persoonlijke smaak en financiële draagkracht van de bewoners.’
https://cultureelerfgoed.nl/sites/default/files/publications/historisch_papierbehang.pdf
De voorwaarden waaronder een museum in landhuis Oud Amelisweerd kan opereren zijn tijdens de haalbaarheidsfase in 2010 uitgebreid tegen het licht gehouden. Waarbij het de vraag is of de politieke besluitvorming vervolgens wel uit wilde gaan van de toen bekende feiten. Het lijkt er sterk op dat dat niet het geval was. Het zou gewenst zijn als in Amersfoort of Utrecht een onderzoek deze discrepantie aan het licht zou brengen. Maar het lijkt er niet op dat de politiek van deze steden zo’n onderzoek van pas vindt komen.
In december 2010 constateerde ik in een commentaar het volgende:
https://georgeknightlang.wordpress.com/2010/12/13/onderzoek-armando-museum-roept-vragen-op/
‘Er zitten veel haken en ogen aan de huisvesting van het Armando Museum in Oud-Amelisweerd. De opgewekte toon van de verkennende rapportage die neerkomt op het is moeilijk, maar het moet kunnen is begrijpelijk, maar staat verre van een evenwichtige analyse die alle aspecten laat meewegen. Een zomerverblijf als Oud-Amelisweerd dat niet voor de hand ligt als huisvestiging voor een middelgroot museum vraagt om een inhoudelijk debat.
In een volgende fase kan hopelijk de stap gezet worden om verder te kijken dan de bestuurlijke wil om iets op te zetten. Bij een open en inhoudelijk onderzoek kan de conclusie maar een kant opgaan wat Oud-Amelisweerd betreft: niet doen. (..)
Het is voor het vervolgonderzoek verstandig om van onderop te werken en de feiten te laten spreken. Specialisten op het gebied van klimaat, behoud, museologie, veiligheid en restauratie dienen aan het woord te komen. Ons erfgoed en cultuurbudget zijn te kostbaar om onbezonnen op te offeren aan een gelegenheidsconstructie die politieke en persoonlijke belangen dient.’