Wanneer ik mijn Facebook-pagina open, zie ik een tekening van een huis in de Burgemeester Reigerstraat dat ik goed ken. Het is het ouderlijk huis van mijn vriendin Loes. Ik weet zelfs na al die jaren het huisnummer nog: 11bisA. Het was een huis waar je in kon verdwalen met trappen en gangetjes. Op straatniveau zat een Jaminwinkel, waar wij als vakantiebaantje mochten helpen. Wie had de tekening gemaakt die zoveel herinneringen opriep en die ik heel graag cadeau wilde doen aan Loes? Ik vond de naam van Cees van de Cappelle als tekenaar, stuurde hem een berichtje en natuurlijk kon ik de tekening kopen. Zo komt het dat ik een week later bij Cees in zijn atelier in Amersfoort zit. Cees is bescheiden over zijn werk en nog steeds verbaasd over het succes dat hij heeft. Hij kan het bijna niet bevatten.
Cees van de Cappelle, geboren in Delft, groeide op in Amersfoort. Hij deed de etaleurs-opleiding NIMETO aan de Kievitstraat en werkte een jaar als etaleur bij een meubelzaak op de Meubelboulevard. Daarna ging hij als accountmanager en creatief projectmanager aan de slag bij diverse bedrijven. Met de vakken als tekenen, ontwerpen en schilderen had hij tot drie jaar geleden niets gedaan. Het was diep in Corona dat Cees op zijn terras zat. Hij keek uit op het binnenterrein waar zijn huis aan ligt en met een paar stiften van de HEMA begon hij te tekenen wat hij zag. “Ik wist niet dat ik kon tekenen”, vertelt Cees. “Mijn zoon Lars noemde hetgeen ik had gemaakt “geinig” en vond dat ik er iets mee moest doen. Lars volgde een Multi Media-opleiding in Amsterdam, maakte een Instagram account(@cees.sketches) voor mij aan en binnen een paar uur had ik een paar honderd reacties. Ik kreeg de smaak te pakken en postte iedere week een schets. De organisator van een cultureel festival in Delft had gezien dat ik in die stad geboren ben en nodigde mij uit om live te komen tekenen. Even dacht ik dat het niet door zou gaan maar juist dat weekend werd de lockdown opgeheven en mensen dromden om mij en mijn werk heen. Dat is precies waarom ik voornamelijk van foto’s teken. Wanneer je op straat tekent word je een attractie, mensen maken een praatje en dan kom ik niet meer aan tekenen toe. Het liefst teken ik rustig aan tafel hier in mijn atelier. Ik gebruik A4 schetsboeken van Moleskine en alcoholmarkers, de kleuren vloeien hiermee mooi in elkaar over. Ik teken voornamelijk huizen, stadsgezichten en gebouwen in Amersfoort, Delft en Utrecht. Ik maak “architectural drawings”.
“In Utrecht teken ik onder andere huizen aan de Oudegracht, met de werfkelders en trappen”
“Ik zoek huizen met erkers, balkonnetjes en mooie gevels met veel details. In Utrecht teken ik onder andere huizen aan de Oudegracht, met de werfkelders en trappen. En dan blijkt dat het jaartje perspectief tekenen dat ik op de NIMETO heb gevolgd toch nog goed van pas te komen. Uit Amerika kreeg ik de vraag of ik het huis op de hoek van de Geertebrug en de Oude Gracht kon tekenen, de voorouders van de opdrachtgever hadden daar een bakkerij gehad. Ik teken veel in opdracht: bijvoorbeeld winkels of horecagelegenheden die van eigenaar wisselen of net geopend zijn. Mensen vragen mij ook wel of ik een portret kan schilderen, maar dat doe ik niet. Dan krijg ik de opmerking: ”Hangt mijn oog echt en zit mijn wenkbrauw zo hoog?” Wel heb ik laatst de Deense dog van vrienden getekend. Het dier had niet zo lang meer te leven en zij wilden graag een herinnering aan hem. Ik tekende hem in de stijl waarin ik huizen teken. Ik kan nog steeds niet geloven wat mij is overkomen. Ik hield mij wel bezig met mindfulness en daarvan leerde ik dat alles voorbestemd is, niets is toevallig, het tekenen kwam gewoon op mijn pad. Ik geef nu wekelijks tekencursussen en schetsworkshops in Amersfoort, exposeer, maak kerstkaarten, bekers en postzegels met afbeeldingen van ondermeer Amersfoort. Het leven kan soms raar lopen.”
De komende weken op De Nuk meer Utrechtse tekeningen van Cees.
Laat uw reactie achter
Reactie