Broese top 10 ( + de tip van boekverkoper Thomas Meerlo)

Marieke Lucas Rijneveld staat op de shortlist International Booker Prize en komt weer binnen in de Top 10  met “De avond is ongemak.”

De Broese top 10 van 8 april

1. De Pest / Camus
2. Max, Mischa en het Tet-offensief / Harstad
3. De meeste mensen deugen / Bregman
4. Vallen is als vliegen / Uphoff
5. Socrates op sneakers / Wiss
6. Cliënt E. Busken / Brouwers
7. De Neude / van Vlimmeren
8. De bosatlas van de tweede wereldoorlog
9. De avond is ongemak / Rijneveld
10. Simone de Beauvoir / Kirkpatrick

Thomas Meerlo tipt De riten van het water (Eva García Sáenz de Urturi)

Het is bijna 3 uur ’s nachts. Mijn wekker gaat om half 7 want ik begin vroeg met werken en wil daarvoor nog even sporten. ‘Nog één hoofdstuk? Ja nog één hoofdstuk’. Mijn vriendin klaagt dat het licht nou toch wel een keer uit moet. De jacht van profiler Unai López de Ayala, beter bekend als Kraken, houdt zelfs haar wakker. ‘Nog één hoofdstuk? Ja nog één hoofdstuk’. Om 4 uur sla ik het boek dicht met nog steeds geen flauw benul wie de rituele moorden op zijn geweten heeft. Vanzelfsprekend kwam er van sporten die ochtend niets.

Eva García Sáenz de Urturi verweeft in beide verschenen delen van de Trilogie van de Witte Stad een spannende whodunnit met de cultuurgeschiedenis van de omgeving. Wat deze boeken écht interessant maakt is de rijkheid waarmee de personages en hun onderlinge relaties beschreven worden. De psychologische last van het onderzoeken van de moordzaken is voelbaar in de steeds wanhopigere acties van Unai en zijn collega Estibaliz. Complexe werkvloerromances en een hechte familieband met zijn broer en grootvader spelen een grote rol in de karakterontwikkeling van Unai. Als lezer word je meegenomen in de achtbaan van zijn gedachten, opgeschreven in ik-vorm. In ‘De riten van het water’ gaat deze achtbaan meerdere keren over de kop doordat de moordzaken verband lijken te hebben met een belangrijke episode uit de jeugd van Unai en zijn vrienden…

Van het eerste deel ‘De stilte van de witte stad’ werd ik razend enthousiast en daarom enigszins huiverig om het tweede deel te lezen. Deze kon toch niet net zo goed zijn? Wel dus. Met alvast een mild excuus naar mijn werkgever voor een dag met wallen onder mijn ogen, kijk ik uit naar het derde deel ‘De heren van de tijd’.