VEr worden genoeg horecazaken geopend in Utrecht, maar de opening van Villa Orloff was toch van een bijzondere categorie. Toen het donderdag 30 maart zo ver was, overheerste het gevoel: lang verwacht, nooit gedacht en toch gekregen. Dus werd afgelopen maandag de opening officieel gevierd met een feestje waarin opluchting en bewondering centraal stonden. Want, na veel gedoe staat er toch echt een mooie zaak.
Het was druk met klanten die al jaren het filiaal aan het Wed frequenteren. Een groot ons-kent-ons gehalte dus bij de verzameling advocaten, ondernemers, schrijvers (ook Saskia Noort bracht een toost uit), journalisten en horeca-mensen die op de avond afkwamen.
Harry van Dam was de geestige ceremoniemeester die er op wees dat vader en zoon Cools nu drie zaken hadden ‘maar dat vier poten stabieler zijn dan een driepoot’. (Nog een vierde zaak? wie zal het zeggen?) Er werden mensen flink in het zonnetje gezet door Cools senior. Maar hij gebruikte zijn speech ook om ergernis te uiten. Over de ambtenarij in de betonnen kolos (had hij het nou over ambtenaren?), over de regeltjes die hem soms tot wanhoop dreven. Terugkijkend begreep hij nog steeds niet waarom het zo lang moest duren voordat Villa Orloff de deuren kon openen. Het moest even gezegd worden voordat de hapjes en de drankjes geserveerd konden worden.
Op het terras raakten we nog we nog even in gesprek met enkele mannen die verantwoordelijk waren voor de sloop en renovatie van het pand. Net als Bert Cools spraken ze hun verbazing uit over de vertraging die het proces opliep. “Twee kleine stukjes asbest en het was circus hier. Direct stonden de mannen met witte pakken in de zaak. Als je dat asbest weggooit is er niets aan de hand, maar zo werkt dat niet. En weer waren we een paar weken verder.” De asbestverwerking als verdienmodel? De heren Cools weten nu wat ze te wachten staat bij de plannen voor een eventuele nieuwe zaak.
Top, top, top!!