Er zijn veel mooie plekjes langs de singel. Maar voor Jeanette Gerritsma, kunsthistorica en mede-eigenaar van Art Content, is de bocht van de Catharijnesingel met uitzicht op de fontein het mooist. Een mini-college over de beweging die het licht veroorzaakt in de wereld om ons heen.
De mooiste plek van de stad
Bij het groen, water en licht van de Catharijnesingel herleven de impressionisten
Mooi verhaal. Ik ken het bankje maar kijk nu met andere ogen.
Goed verhaal, Jeanette,
Goed besteed aan oudemansoren. We moesten het maar een keer hebben over een mooi schilderij van René P. Tonneyck, 1915-1997. De in weelderige groen belommerde Van Asch van Wijckskade, met zicht op de watertoren, eind jaren ’40 vorige eeuw, voorzag hij zelf van licht uit zijn penselen – heel bijzonder. Ik keek er intussen zo’n jaar of zeventig tegenaan en dacht, tja, moet misschien ook maar eens weg, maar jouw verhaal drukte me met de neus op de keiharde feiten.
Zwaarder dan de leeftijd weegt het licht – daar gaat om. Als het er niet is, lieg je het er desnoods gewoon bij. Met of zonder fontein, met of zonder penseel.