8 inzichten

Wethouder Rachel Streefland: “In een crisis zie je iemands grondtonen”

Rachel Streefland (foto: archief Rachel Streefland)

Ze staat bekend als de wethouder die aanpakt. Rachel Streefland (46) is de Utrechtse wethouder van onder meer Asiel en Integratie, Maatschappelijke Opvang en Beschermd Wonen. Daarnaast is zij wijkwethouder van Overvecht. Ze is de spin in het web als het gaat om de vluchtelingenopvang in Utrecht. Marieke van Willigen vroeg naar haar 8 inzichten.  

Inzicht 1.  Wees er voor de ander  

“De eerste acht jaar van mijn leven woonde ik in Middelburg. Ik ben de jongste van vijf. Bij ons thuis  was het zoete inval. Er kwamen jongeren over de vloer die in de buurt op school zaten en tijdens hun tussenuur koffie kwamen drinken. Ook waren er altijd pleegkinderen. Die zouden dan drie maanden blijven, dat werd dan drie jaar. Of acht jaar. We woonden klein, dus we moesten een kamer vrijspelen voor het pleegkind. Allemaal een stukje inschikken. Het was niet erg. Je leerde er al in een vroeg stadium van delen, en daar krijg je niets van. Na mijn achtste gingen mijn ouders verhuizen naar Dordrecht. Het gekke leven van Zeeland werd toen rustiger. Mijn moeder ging werken als docent in Rotterdam en wij werden ouder. Maar nog steeds vingen mijn ouders mensen op, van allerlei pluimage.  Zoals Kees, die als tiener verslaafd bij ons  binnen kwam en bij ons is afgekickt. We moesten allemaal bijdragen in ons gezin. “Wapper maar met je handen,” zeiden mijn ouders altijd. Ik vond het vormend en ik ontdekte hoe leuk diversiteit was. Je zou kunnen zeggen dat mijn ouders leden aan een lichtvoetig reddersyndroom. Misschien waren ze ook wel naïef, maar nooit onverantwoord. En was dat erg? Er zijn voor de ander, daar word je niet minder van, hoe je dat ook invult.”   

Inzicht 2.  In Utrecht denken ze na voor ze iets doen

“Of het te maken heeft met mijn opvoeding, weet ik niet, maar ik heb snel door hoe de hazen lopen en wie er aan de andere kant van de tafel zit. Misschien komt het ook doordat ik veel heb lesgegeven. In Rotterdam Zuid, Overvecht en Kanaleneiland. En later als gedragswetenschapper op de universiteit. Dat is ook zo’n bijzondere biotoop. Wat ik een groot voordeel vindt aan de Utrechtse politiek, is dat je hier geen Haagse toestanden hebt. In Den Haag zijn politici veel bezig met zichzelf profileren, dat is niet de Utrechtse mores. We zijn hier gewoon aan het werk, de samenleving helpen, de stad besturen. Er wordt nagedacht voordat er iets besloten wordt, maar we zijn hier ook niet bang voor moeilijke beslissingen. Die manier van werken, dat zie ik als typisch Utrechts. Nadenken en doen.” 

Inzicht 3.  Utrecht zal altijd voor de humane weg kiezen.  

“Toen in februari de Oekraïense vluchtelingenstroom eraan kwam, was het alle hens aan dek. We waren heel duidelijk: Bij ons geen opvang op stretcherniveau. Ja, als ze binnenkomen in de jaarbeurs hadden ze een tijdelijk bed, maar dat duurde hooguit een paar dagen. Geen Terapelse toestanden in Utrecht. Deze mensen hebben huid en haard moeten verlaten en komen uit verschrikkelijke omstandigheden naar onze stad. Dus moeten we er voor ze zijn. In de Utrechtse samenleving is veel draagvlak voor deze gastvrije aanpak. We doen het met de hele stad, geen dorp ergens ver buiten de stadsmuren. De opvang voor Oekraïeners hier in Utrecht was snel geregeld, sneller dan andere steden. Het was rap georganiseerd, er werd een gastgezinnennetwerk opgetuigd en inmiddels hebben de meeste Oekraïeners een eigen plek. In Utrecht kiezen we voor het humane pad, voor mensen die kwetsbaar zijn, of het nu gaat om dak- of thuislozen, kwetsbare jongeren of vluchtelingen. Daar ben ik heel blij om. Ik denk dat we de komende periode nog veel met asiel en integratie te maken zullen krijgen, de verontrustende beelden uit Ter Apel zijn nog niet afgenomen. Ik wil het beleid met een menswaardige standaard voeren. Ik wil me ervoor hard maken dat mensen niet eindeloze periodes in een AZC moeten hangen. In Utrecht zeggen we: ‘Als je in Nederland mag blijven, dan zo snel mogelijk meedoen in de samenleving.’ Nu maar hopen dat Den Haag daar ook in meegaat.”   

Inzicht 4.  Je partner is een onmisbare steun

“Toen ik mijn man Tjako voor het eerst zag, wist ik: met hem ga ik vast ooit trouwen. Dat was gek, want we kregen echt niet meteen een relatie. We kennen elkaar van een surfkamp van YFC, we zaten samen in de leiding. Hij was zeven jaar ouder. Als je 46 bent, maakt dat niet uit, maar als je net achttien bent, wel. Inmiddels zijn we 25 jaar samen en hebben we drie zoons. Het is fijn dat hij niet moeilijk doet. Nu ik wethouder ben, heb ik minder tijd om thuis te zijn. Hij neemt het gewoon over, doet extra boodschappen waar nodig, draagt met warmte en humor zorg voor de jongens. Hij zegt: ‘Deze functie komt op je pad en het past bij je.“ Dus herschikken we de familietaken. Hij is mijn belangrijkste raadgever. Tjako is heel belezen, hij is een erudiet man, al zeg ik het zelf. Voor hem helpt bijvoorbeeld de schoonheid van literatuur om de wereld te begrijpen. Als ik iets moeilijk vind, zeg ik tegen Tjako, ‘Zullen we een eindje wandelen?’ Dan luistert hij en geeft advies, vanuit zijn invalshoek. Hij is beschouwend. Hij stelt vragen die me inspireren. Daar heb ik veel aan. “  

Inzicht 5.  Communiceer op een directe manier 

“Ik wil dicht bij de mensen staan. Zo ken ik het van huis en zo ken ik het vanuit mijn onderwijsachtergrond. Met je voeten in de klei, nadenken en aanpakken. Ik ben wijkwethouder Overvecht en eén keer per twee weken zorg ik dat ik in Overvecht werk. Dan ben ik in het buurthuis, in de wijk, tussen de mensen. Ik luister naar ze, ik spreek ze, ik zie hun leefwereld, hun problemen en ook hun plezier en kracht. Ik wil laagdrempelig zijn in de omgang. Als ik het ergens niet mee eens ben, zeg ik dat, tegen de persoon zelf. Omgekeerd verwacht ik dat trouwens ook. Soms schrikken mensen van mijn transparante en directe manier. Maar dan zeg ik: ‘Wen er maar aan, ik kom uit een familie van leraren en dominees, nou, dan weet je het wel.’ Ik ben de enige wethouder zonder twitteraccount. Wat een bagger komt er langs op twitter, bewaar me, ik wil graag normaal wakker worden. Ik zit op insta, linked-in en je kunt me bellen of appen, ik ben benaderbaar, maak ruimte voor een bak koffie of goed gesprek, gewoon op een normale, menselijke manier.  

Inzicht 6.  God geeft de grondtonen  

“Ik geloof in de God van Abraham, Izak en Jacob. De God die er altijd is en niet is veranderd. De tijd waarin we leven is dat wel. Dat wil trouwens niet zeggen dat ik elk moment van de dag met God bezig ben. Toen ik bijvoorbeeld gevraagd werd om wethouder te worden, heb ik daar mee geworsteld. Ik wilde net de politiek uit, ik vind macht een ingewikkeld concept. En dan krijg je de vraag of je wethouder wilt worden en snel. Moeilijke vraag. Ik ben geen type dat altijd aan het bijbellezen is, maar net die dag kwam ergens een tekst uit de bijbel voorbij: “Blijf niet bij het oude, maar vertrek en weet dat ik met je mee ga en voor je strijd.” Ik dacht: “Dan we gaan ervoor”. Ik ga met mijn gezin naar de Nieuwe Kerk. Het is goed om actief met je geloof bezig te zijn, anders raakt het op de achtergrond. Ik bevind me in een kring van mensen die goed willen doen. Ook buiten de kerk trouwens, dat is niet eens alleen van de kerk afhankelijk. De kerk geeft me een ritme en inspireert me. Het draagt bij aan mijn Godsbesef. Gebed is belangrijk, al denk ik niet dat God een brandweerman of – vrouw is die je aan kunt oproepen als je dat nodig hebt. Ik denk dat God je dingen te doen geeft die bij je passen. God geeft mij de grondtonen van barmhartigheid en van verbinding, van er proberen te zijn voor een ander. Dat is mijn opdracht.“   

Inzicht 7.  Doe mij maar Noorwegen  

“Als ik zelf zou moeten vluchten uit Nederland, zou ik naar Noorwegen gaan. Dat is trouwens de makkelijkste weg, want ik heb daar vroeger een tijdje gewoond en ik spreek Noors. En mijn zussen wonen er met hun gezinnen. In Duitsland zou je ook goed af zijn. Ik heb groot respect voor Angela Merkel. Als er crisis is in een land, komen de grondtonen van een politicus naar boven, dat was in alles bij haar waarneembaar. Wat een slimme en integere vakvrouw.”  

Inzicht 8.  De vrouwen in bijbelverhalen zijn fascinerend

“Als ik een favoriet bijbelverhaal zou moeten kiezen, zou dat Jacob en Rachel moeten zijn, want zo heten mijn echtgenoot en ik. Tjako heet eigenlijk ‘Jacob’ en we schelen ook nog eens zeven jaar. In Genesis staat: ‘En Jakob had Rachel lief. En hij zei: Ik zal u zeven jaren dienen, om Rachel, uw kleinste dochter.’ Prachtig toch.  Ik ben sowieso dol op verhalen van vrouwen in de bijbel. Esther, met haar spannende leven, wat een leiderschap had zij en wat een lef. Of Rachab, de prostituee, die de twee spionnen helpt. Ze wordt gered en later krijgt ze met een joodse man een zoon: Boaz. Boaz trouwt met Ruth, een voormoeder van Jezus. Een ander verhaal waar ik fan van ben, is het verhaal van Ruth en haar schoonmoeder Naomi. Ruth zegt op een cruciaal moment tegen Naomi: “Uw land is mijn land” . Die zin vat het dossier integratie samen. Ruth kiest ervoor om met Naomi mee te gaan, terwijl Israël niet haar land is. Ze had kunnen zeggen ‘ik ga niet mee’. Ik haal uit dat verhaal dat God groter is dan Utrecht, het gaat over basisvertrouwen. Verder is ze superstoer en handig. Fascinerend hoe strategisch Naomi en Ruth hun weg kiezen. Ja, dat vind ik een inspirerend verhaal. “ 

Dit interview kwam tot stand in samenwerking met PUP, het magazine van de Utrechtse Protestanten.  Zie ook www.depup.nl   

Laat uw reactie achter

Reactie

1 reactie

  • Roos Schuitman schreef:

    Deze vrouw verdient alle complimenten voor de wijze waarop vluchtelingen uit Oekraïne in Utrecht zijn opgevangen. Compassie gepaard aan daadkracht.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *