Sharon Dijksma, dat jonge ding van de PvdA. Door de jaren heen ben ik nooit helemaal van dat beeld los gekomen, geheel tegen vorderend inzicht in. Haar ronde konen, donkere kuif en schelle, glijdende stemgeluid zijn wezenlijke kenmerken gebleven. Ze zijn typerend voor haar persoonlijkheid en daar beginnen de problemen, nu ze zo verrassend uitverkoren is als burgemeester van Utrecht.
Dijksma. Die Dijksma? De reflex ging als een schicht door de Domstad, een bliksemstraal door de straten van Domplein tot Máximapark. Het was politieke elektriciteit die menigeen schokte, maar ook snel afleiding vond in Utrechts bodem. Oordelen, op basis van een beeld, waar kwaliteit al passend gewogen was. Dijksma is goed voor Utrecht. Ook al vindt niet heel Utrecht dat.
Wat is een burgemeester? In mijn versie van het collectief geheugen vol krachtige mannen denk ik ten eerste aan Wim Thomassen, de macher van Rotterdam. De tweede gedachtesprong gaat naar Ed van Thijn, de wiggelaar van Amsterdam. In Utrecht kom ik regelmatig langs het standbeeld van Bernardus Reiger, de laatnegentiende-eeuwse vernieuwer. Ik wacht nog op de sokkels voor Annie Brouwer, Aleid Wolfsen en Jan van Zanen. Sharon Dijksma moet het allemaal nog maar gaan bewijzen.
Dat laatste is onderdeel van de sfeer die is ontstaan rond de benoeming van de nieuwe burgemeester van Utrecht. De gemeenteraad heeft het met applaus bezegeld. Het was niet te verwachten dat Dijksma met hoon zou worden bevestigd in haar uitverkiezing. Buiten de raadszaal was er afkeer genoeg. Het was het recht van Utrecht, ook typisch Utrechts.
Dat vrouw. Dat mens. Die rooie. Uit Den Haag. En nog erger: uit Amsterdam. Utrecht heeft zich op de volksmarkt van de sociale media alweer uitgeleefd in fijne verwelkomingen voor de aanstaande burgemeester.
Gezond volksgevoel? Bloemlezend in de NUK-reacties komt weer dat karakteristieke trekje boven: ze is niet van ons. Ze is banen aan het jagen. Ze is niet gewild. Niet de ideale burgermoeder voor Utrecht.
Nog waren er geen mensen die de op de Oudwijkerdwarsstraat gevonden knekels graag wilden identificeren als Sharon Dijksma.
Als 49-jarige politica en moeder van drie kinderen heeft ze zich kandidaat gesteld voor Utrecht, de vierde stad van Nederland. Dat stemgeluid heeft ze nog steeds, maar als politica heeft ze de baard in de keel gekregen. In Den Haag heeft ze zich bewezen als een ferme strijdster op het gebied van dierenbelangen, de luchtvaart naar Lelystad, economie en christelijk onderwijs.
Ik vraag me ten eerste af wat Sharon in Utrecht nog over verkeer gaat bedenken met Lot van Hooijdonk. Schokkend? Een ding is zeker: de nieuwe burgemeester moet de stad niet alleen bestuurlijk behagen, maar ook haar Haagse ballen laten zien. Ze is sterk gegroeid.
Dank voor wat meer nuance! Toch hou ik mijn Rotterdamse hart vast met deze beroepspoliticus… zeker wat betreft het verkeersbeleid voor de komende jaren. Let’s give it a go… want veel keus hebben we niet.
Je kan het gezond volksgevoel noemen. Je kan het ook gezond verstand noemen. Van Van Zanen kan je van alles zeggen, maar hij kende de stad door en door. Had hier jaren gewoond en was wethouder.
Zijn komst werd door vrijwel iedereen verwelkomt. Wat moeten we met een politicus die twee jaar geleden het wethouderschap van Amsterdam een kans noemde die ze niet kon laten lopen en nu diezelfde stad verlaat.
De term baantjesjager is gewoon op zijn plaats.
Het is mij niet duidelijk wat hier precies wordt betoogd. Is het typisch Utrechts om bezwaar te hebben tegen een nieuwe burgemeester? In Nijmegen besloot de raad de voordracht van Dijksma af te wijzen. Typisch Nijmegen?
Fijn en indrukwekkend dat er ook iemand binnen de gelederen van de NUK de politieke moed heeft om te zeggen dat Sharon een standbeeld verdient. Naast dat van partijgenoot Aleid Wolfsen die ook zo ten onrechte vergruisd is. Dat Sharon zoals alle kinderen de baard in de keel kreeg vind ik geen bijzondere verdienste. Wèl dat zij zich als moderne vrouw inzet voor het Christelijk Onderwijs. Hetgeen, zo bewees de de recente discussie over het weren van actief niet heteroseksuelen, een verrijking van onze samenleving is. Welkom Sharon.
Ze is niet van ons. Klopt, en dat was in zekere zin wel een voorwaarde: relatie met de stad. Baantjesjager. Klopt ook. In het Parool: “Er was binnen de coalitie in Amsterdam wel wat ongenoegen over het plotselinge vertrek tijdens een crisis. Zeker omdat Dijksma tijdens de onderhandelingen over de nieuwe begroting voortdurend aanschoof als extra wethouder, terwijl ze aan het solliciteren was.” De liefde voor Amsterdam was snel over toen er zich een andere baan aandiende. Nee, de benoeming van opportunist Dijksma lijkt me geen feestelijke moment voor Utrecht.
Het politiek afval van Nijmegen werd de mest van Utrecht. Utrecht doet als geen andere grote stad immers aan recyclen.
Een functie verkrijgen vanwege de vorm van je geslachtsdelen klopt gewoon niet.
Je hoort te worden aangesteld vanwege bewezen kwaliteit.
Een standbeeld voor Wolfsen? Heb ik iets gemist?
Geen paniek. Straks blijkt er in Europa een nog mooiere kans te liggen.
In Amsterdam laat ze een bestuurlijk chaos achter die ze helemaal zelf gecreëerd heeft, volgens een groot aantal brievenschrijver in Het Parool. Ik hoop dat Menno gelijk krijgt .