Volgend jaar wéér!?

Rondje Singel: het beste van alle Culturele Zondagen

De grote finale bij Tivoli Vredenburg

Als je het publieke leven in Utrecht volgt is het een bekend fenomeen. Er zit nogal wat ‘politics’ en hobbyïsme in het cultuurbeleid van de gemeente Utrecht. 

Maar gelukkig was daar niet veel van te merken tijdens het cultureel festival “Rondje Singel”, dat zaterdag 10 en zondag 11 september werd gehouden. Zoals de bedoeling was, werd het inderdaad “Het Feest voor heel Utrecht”. Om te vieren, dat de historische vergissing van de vierbaans snelweg van niks naar nergens is hersteld en de singel om de binnenstad weer rond is. Die boodschap is zo effectief overgebracht dat zelfs de bandleider van de Amsterdamse blazersgroep Gallowstreet tijdens het slotconcert wel tien keer vol enthousiasme zijn publiek liet weten dat hij het begrepen had. 

Het feest riep, in elk geval in de binnenstad, herinneringen op aan de mooiste afleveringen van de Culturele Zondagen. Vanaf vroeg bruiste de stad van nieuwsgierige verwachting. Daar droeg de heerlijke septemberzon ook aan bij, het was ideaal festivalweer. Dus bovenop de Sterrenwacht werd in de openlucht carnaval gevierd met een vrolijke brassband, terwijl 50 meter verderop in Park Sonnenborgh een soort bedoeïenenkampje was opgetrokken voor een mediterraan feest met muziek, dans en hapjes uit het midden oosten.  Op het Geertebolwerk leefden kleuters in een stand van de Bibliotheek mee met de verhaaltjes en liedjes van een ongelooflijk lieve en geduldige mevrouw met ukelele en gitaar.  

In Gasthuis Leeuwenbergh was een prachtig concert van de Oekraïense groep Kolyska

Nog zo’n mooie culturele tegenstelling: bij de muziektent van Lepelenburg stond de stevige Utrechtse bluesrockband Five Dollar Shake te swingen voor een publiek van studenten en 70+ hippies. En vlakbij was er in Gasthuis Leeuwenbergh een prachtig concert van de Oekraïense groep Kolyska met een zangeres, die in haar stem al het leed van haar landgenoten weerspiegelde. Een vleug Utrechts chauvinisme hing ook in de lucht. Maar dat gaat bijna vanzelf tijdens zo’n mooi festival. Met voorbedachte rade wakkerde schrijver Ronald Giphart het vuurtje nog wat aan. Aan boord van de literatuurboot gaf hij een vrolijk en indrukwekkend doorkijkje wat er door de eeuwen heen aan getalenteerde schrijvers en dichters in Utrecht heeft gewoond en geleefd. “Terecht”, was zijn conclusie, “dat Unesco Utrecht als enige Nederlandse stad heeft aangewezen als “City of Literature”. 

Ronald Giphart wakkerde het vuurtje nog wat aan

Voor iedereen, die zich afvraagt wat het silhouet van de Domtoren in de Zadelstraat nou echt voorstelt, of het kleurige staketsel en witte lijnen in het gras van Park Lepelenburg, was het antwoord uit eerste hand te horen van kunstenaar Krijn de Koning. De tekeningen zijn onderdeel van het project “Enigma’s” (raadsels), een opdrachtwerk om een extra accent te geven aan de restauratie van de Domtoren. Bovenop de Domtoren ligt het antwoord op de vraag wat die lijnen betekenen. Daar zie je denkbeeldige drie-dimensionale gebouwen ontstaan. Een klein wondertje. Spannend om van Krijn de Koning zelf te horen hoe hij met hulp van foto’s vanaf de Dom zijn lijnenspel uitdacht en hoe het kunstwerk werd uitgevoerd met hulp van vele makers en een observator op de toren, die het eindresultaat moest beoordelen. 

Tot slot. Het zoemde al door de stad: zorg dat je het eindconcert op zondagavond niet mist.  

En dat werkte. De trappen aan de Catharijnesingel bij TivoliVredenburg zaten mudvol. Geen plekje was onbezet en voor de kade hadden een paar slimmeriken met een bootje een extra ereplaatsje geregeld. In de singel was een drijvend podium gebouwd, dè plek om het Feest van de Singels af te ronden. Het concert was een verrassend mengsel van jonge, enthousiaste strijkers (het ensemble Pyranello) en de blazersband Gallowstreet. Het leverde een breed muzikaal spectrum op, van licht klassiek tot ongelooflijk swingende dansmuziek. Een prachtig muzikaal experiment en het veelbelovende hoogtepunt. 

Veelbelovend, omdat na het concert iedereen verwachtingsvol riep: Dit willen we volgend jaar weer! Utrecht heeft, helemaal op z’n eigen manier, laten zien dat het een mooi feest kan vieren. Laten we zeggen: het beste van de Culturele Zondagen. Maar dan eens per jaar. Dan kun je kwaliteit leveren en je er niet aan vertillen. We noteren vast zondag 10 september 2023 !!! 

Ben benieuwd wat er wint: het enthousiasme van creatieve makers en het publiek of “the politics” 

Logo De Nuk
Auteur

Henk van Veen

Laat uw reactie achter

Reactie

1 reactie

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *