Op woensdag 17 november a.s. om 17:00 uur leidt de Utrechtse kunstenaar Jeroen Hermkens de verni/finissage in van Portretten door Erika Visser. Hij vertelt zijn persoonlijke verhaal over het wel en wee van de portrettist sinds de fotografie ons heeft aangeleerd milli-seconden registraties als vanzelfsprekend“goed lijkend” – te accepteren. Maar… wanneer lijkt een portret eigenlijk?
Erika Visser (1919 – 2007) werd geboren in Bochum, Duitsland, dochter van een Duitse moeder en Nederlandse vader. Zij woonde in Nederland, waar ze door de Haarlemse portretschilder Tom Schutte werd voorbereid voor de Rijksacademie te Amsterdam, waar ze studeerde onder professor G.V.A. Röling van 1940 – 1944.
Ze trouwde in 1941 met Jan Boon Azn, een van haar studiegenoten, onder wie Constant Nieuwenhuis en Karel Appel, en werd genomineerd voor de Prix de Rome. Na de oorlog verhuisde zij naar Utrecht waar ze, na de scheiding van Jan Boon (1918 – 1988), hertrouwde met de Utrechtse surrealist Joop Moesman (1909 – 1988).
Erika Visser was lid van Kunstliefde (Utrecht), Pulchri Studio en De Haagse Kunstkring (beide in Den Haag) en tekende en schilderde talloze portretten die haar de kwalificatie ‘schilderes van zielen’ opleverde – overigens een onderliggende waarheid waarmee niet alle geportretteerden gelukkig waren… Te zien in vele openbare gebouwen van de overheid, universiteiten en musea waaronder Centraal Museum Utrecht, Letterkundig Museum, Den Haag, Stedelijk Museum Gouda.
De erven Erika Visser, inmiddels op leeftijd, zoeken voor een honderdtal geschilderde en getekende werken een goed, museaal en zichtbaar onderkomen. Dat zijn de enige voorwaarden…
De uitnodiging van de expositie wordt gesierd door een portret dat Erika Visser dertig jaar geleden van Jaap van de Klomp maakte.
Laat uw reactie achter
Reactie