Mijn nieuwe buurman Amresh uit Maleisië maakte mij attent op het leuke koffietentje Cafca op de hoek van de Korte Smeestraat en de Oudegracht. Hij vertelde over de heerlijke koffie met alle denkbare soorten melk, de sfeer, de mogelijkheid om een potje te schaken of een boek te lezen. Ik woon op honderd meter afstand en waarom zou ik daar koffie gaan drinken?
Eigenaar Dirk de Jong vindt het jammer dat de Nederlander zo moeilijk het huis uit te halen is. “De voordeur achter je dicht trekken om thuis je eigen vieze koffie te drinken, te beroerd om twee of drie euro uit te geven”. Dirk wil in Cafca een ontmoetingsplek creëren voor iedereen: “De community, het buurschap nieuw leven inblazen. Saamhorigheid en gezelligheid op een informele plek, om elkaar te leren kennen, een luisterend oor onder het genot van een perfecte Italiaanse espresso.” Tijd om er eens heen te gaan, hoewel wij thuis uitstekende koffie hebben.
Dirk de Jong (58) “Ik ben geboren in Groningen, heb gewoond in Twente en gestudeerd in Groningen en in Nijmegen. Ik studeerde Geografie en Planologie. Daarna heb ik overal in Nederland gewoond. Nederland is het eigenlijk overal hetzelfde: de mensen zijn saai, net zoals het landschap, dat ook geen enkele variatie kent. Behalve saaie mensen kom ik overal egoïsten tegen, mensen met weinig gevoel voor humor, geen smaak en geen gevoel voor solidariteit. Ik heb weinig met de Nederlandse cultuur. Waar eten vooral met voeding en minder met samen zijn te maken heeft. Nederlanders drinken liever koffie voor 1 euro bij de Hema of Ikea in plaats van iets meer uit te geven voor een kop echte goede koffie. Het zal de Calvinistische legacy zijn, het gros van de Nederlanders is zo opgevoed. Ik zou liever in Italië of Spanje wonen, de mensen zijn daar gemoedelijker, het eten is er beter net zoals het klimaat.”
“Ik heb hier vaak handhavers aan de deur omdat de buurt klaagt over een bord dat buiten staat”
“Ik zit hier nu met Cafca ruim een jaar, ik draai de zaak met de hulp van een community van vaste klanten. Met Lucas, hij studeert iets heel moeilijks, als stralend middelpunt van alle vrijwilligers. Ik moet immers ook eens naar de tandarts of heb een dagje geen zin. Cafca, de naam was snel gekozen. In de boeken van de Tsjechische schrijver Kafka komt het individu ook in verdrukking door de bureaucratie. Iets wat ik zelf ook regelmatig ervaar. Ik heb hier vaak handhavers aan de deur omdat de buurt klaagt over een bord dat buiten staat, een tafeltje op de stoep of een kledingrekje dat ik op de brug heb gezet. Terwijl ik hier juist een plek voor de buurt van zou willen maken. Bij mij is er weinig overlast. Ik verkoop geen alcohol en bij mij komen de beruchte bachelorparty’s ook niet naar binnen.”
“Ik wil hier een fijne plek creëren, een oase waar je aan de drukte kan ontsnappen”
“Ik wil hier een fijne plek creëren waar allerlei verschillende mensen elkaar treffen. Een oase waar je even aan de drukte kan ontsnappen, alles moet goed zijn van de muziek tot en met de koffie. Even een praatje met de thuiswerker die er uit wil zijn, de student die met iemand afspreekt, de toerist die toevallig langsloopt, maar ook de buurtbewoner die wil weten wat er zich in de buurt afspeelt. Mensen kunnen een potje schaken, of even rustig praten. Cafca heeft ook een schrijfmachine daarmee kan je je gedachten op papier zetten. Men laat hier boeken achter om weer door te geven aan anderen. Alles wat hier staat is te koop. Van de kunst aan de muur tot de kleding, gemaakt door Indiaase vrouwen van gedragen sari’s. Ik huur van het Utrechts Monumenten Fonds en graag zou ik boven de zaak een huiskamer maken voor jongeren die school even niet meer zien zitten. Jongeren die ik vanuit mijn werk in de jongerenhulpverlening volledig vast zag lopen, de school helemaal verlieten en aan de drugs raakten. Om dit voor te zijn wil ik een huiskamer waar jonge mensen even een time-out hebben, kunnen schilderen, muziek maken of alleen maar luisteren. Om daarna weer terug naar school te gaan. Ik wacht af wat het Monumenten Fonds van mijn plannen vindt. Eigenlijk zou ik een wat grotere plek willen hebben waar ik kleine evenementen kan organiseren, poëzie- film- en muziekavonden, waar lezingen worden gehouden en spoken-word kunstenaars aan het woord komen. Maar alles binnen de grenzen van fatsoen want daar hecht ik aan. Zo’n klein bedrijfje is mijn droom”.
Terwijl ik met Dirk praat, komt en af en toe iemand binnen voor een koffie. Opvallend is dat Dirk voor iedereen tijd maakt en een gesprekje op maat weet te voeren. De twee geëxalteerde studentes voelen zich er net zo thuis als de schakende mannen. De meisjes die een voorwerp willen ruilen voor iets wat meer waarde vertegenwoordigt of de Amerikaan die goede espresso wil drinken. Zoals mijn Maleisische buurman al tegen mij zei: ”It’s a place with a very good vibe”. Dus mede-buurtbewoners loop eens binnen bij Cafca, ik zelf kan u de cortado van harte aanbevelen.
Toen ik hier laatst langsfietste zag ik een handhaver een foto maken van een kledingrekje op de brug. Zo ontzettend sneu.
Ik heb hier nog geen koffie gedronken maar zie wel altijd mensen het heel erg naar hun zin hebben. Moet wel een leuke zaak zijn.
Een kledingrekje op de brug. Wie gaat daar over klagen?
Het gaat niet over een kledingrekje, het gaat over het feit dat als dit toegestaan wordt, anderen ook op “leuke” idee’tjes komen en daar ruimte voor mogen/gaan innemen.
Kijk eens naar al die reclameborden en andere rotzooi die overal stoepen blokkeren.
Natuurlijk, ook daar mogen de handhavers langs gaan al schijnt het over het algemeen weinig prioriteit te hebben en zo wordt de stad steeds meer een kermis.
Als men al moeite heeft met rondkomen, is het niet gek, dat men geen Euro 3,00 voor een kopje koffie gaat uitgeven. Dan zet je gewoon thuis voor een paar cent een kop koffie. Dat is geen kwestie van gierigheid, Calvinistische inslag of Hollandse mentaliteit, het is dan een kwestie van noodzaak.
Wat velen al dachten.
De vergunningsaanvraag is voor een GALERIE met ondersteunende horeca. Maar ik zie het woord galerie niet 1x voorbijkomen in dit stukje.
Gemeente en omwonenden zijn voor de gek gehouden.
Hoe leuk iedereen het ook vindt.
Uit mijn hart gegrepen dit initiatief om de buurt en haar bewoners te verbinden en de gracht een gastvrij gezicht te geven.
Ik kom gauw een cortado drinken met een buurvrienden!
Een heerlijke bovenbuurman, die pech heeft dat ie midden in het gebied van zure binnenstadbewoners zit, die anderen het licht in de ogen niet gunnen.
Dus handhavers, maak hier gebruik van je discretionaire bevoegdheid!
Oftewel:
loop door als handhaving meer problemen oplevert dan oplossingen.
Een aanwinst voor de binnenstad, dus geef deze zaak even de kans.
@Pietje Puk. Gemeente en omwonenden zijn voor de gek gehouden? Wat is het probleem? Een leuke zaak waar je ook kunst kan kopen. Je noemt jezelf Pietje Puk. Misschien was Zeikerd een beter pseudoniem geweest.
Handhaven bij een kledingrekje. Maar niets doen aan al die fietsen die op een strook voor slechtzienden staan. Het is maar net waar je prioriteit als gemeente ligt.
@Remco van Heukelom. Juist en wat denk je van al die fietsers die aan de verkeerde kant van de grachten, dus tegen het verkeer in, rijden. Terwijl toch op elke hoek een rood rond bord staat met een witte horizontale streep in het midden. Die heb ik nog nooit een waarschuwing zien krijgen laat staat een bekeuring.
Het gaat niet om een rekje. Hij verspert de hele stoep waardoor voetgangers genoodzaakt zijn om op de toch al drukke rijweg te gaan lopen. Als je er wat van zegt, reageert hij agressief. En wat een verdere arrogantie van de man: “in Nederland is het eigenlijk overal hetzelfde: de mensen zijn saai, net zoals het landschap, dat ook geen enkele variatie kent”.
De beste koffie drink je gewoon thuis!