In deze rubriek vragen we Utrechters keuzes te maken in hun vakgebied. Maar ook daarbuiten. Vandaag Lieke Timermans, negen jaar manager marketing en communicatie bij TivoliVredenburg. En sinds 1 april manager programma bij de bibliotheek Utrecht.
Ik spreek met Lieke Timmermans af in de hal van TivoliVredenburg waarna we een rustige plek zoeken om te praten. In de lift staan we met Rob, de man die verantwoordelijk is voor de bestickering in het muziekpaleis. We moeten nog even naar beneden om de pilaren bekijken die hij heeft aangekleed met affiches van concerten die in Tivoli gegeven zijn. “Dat was een idee van mijn collega’s in de artiestenfoyer en onze stagiaires zijn in het posterarchief gedoken en hebben de selectie gemaakt. met dat soort zaken heb ik mij ook veel beziggehouden. Het gebouw binnen en buiten sfeer geven, open en aantrekkelijk maken voor de bezoeker.”
Lieke Timmermans (50) verruilt na negen jaar haar baan als manager marketing en communicatie bij TivoliVredenburg voor de functie van manager programma bij de Bibliotheek Utrecht. Vragend kijk ik haar aan. Waarom zou je weggaan bij een organisatie als Tivoli waar je de mooiste concerten kan bezoeken en de leukste artiesten mag ontmoeten? En die sfeer verruilen voor de bibliotheek? Lijkt je dat niet dodelijk saai? “Ik ben een bouwer. Tivoli staat, het is gewoon goed voor mij. Het is een droomplek, maar ik zag mijzelf hier niet oud worden. Het werd tijd voor iets nieuws. Ik ben neerlandica en boeken zijn belangrijk. Ik zie de transitie van het uitlenen van boeken naar de bredere maatschappelijke rol die de bibliotheek kan spelen. Daar wil ik bij zijn. Het bestrijden van laaggeletterdheid, eenzaamheid en het bevorderen van democratisch burgerschap en digitale vaardigheden. Dit zijn taken voor de bibliotheek, er komen veel dingen samen. Ik hou van muziek en literatuur. En nu slinger ik van het één naar het ander”.
Lieke Timmermans, geboren in Eindhoven, groeide, samen met haar broertje en zusje, op in een leuk en sportief gezin. Mijn vader was docent Bouwkunde aan de TU en mijn moeder werkte in de zorg. Toen ik 11 jaar was verhuisden we naar Asten en daar werd mijn moeder manager van een bejaardenhuis. Zij was de eerste vrouw in het dorp die fulltime werkte. We waren een geëmancipeerd gezin. Op woensdagmiddag was mijn vader altijd thuis en zorgde hij voor ons. De weekenden speelden zich af rond de hockeyvelden. Mijn broertje en zusje waren fanatieke spelers en mijn vader was voorzitter van de club. Zelf zwom ik en hockeyde ook maar niet zo goed als mijn broer en zus.”
“Toen ik mocht overstappen naar de volwassenboeken ging er een wereld voor mij open”
“Ik ging naar de middelbare school, las veel en iedere week was ik wel in de bibliotheek te vinden. Na alle kinder-en jeugdliteratuur te hebben gelezen mocht ik overstappen naar de “volwassenboeken.” Mijn moeder moest daar wel toestemming voor geven. Eindelijk, er ging een wereld voor mij open. Nu kan je het je niet meer voorstellen maar voor een spreekbeurt ging je naar de bieb. Daar had je het trefwoordenregister en natuurlijk de AO-reeks. Boekjes over de meest uiteenlopende actuele onderwerpen met de nodige achtergrondinformatie. Van Ina Boudier-Bakker tot de culturele revolutie in China. Van tweespalt in Djiboeti tot ruimte-onderzoek in Nederland. Mijn leven bestond uit de bieb, zwemmen en school. Al snel kwam daar “uitgaan” bij. Naar De Instuif, waar je als veertienjarige, al naar binnen mocht, het café met vrienden of dansen in de New Wave-tent Fungus. Toen ik achttien was ging ik Geschiedenis studeren in Leiden, er waren nog niet zoveel studies waar je uit kon kiezen. In mijn tweede jaar besloot ik er Nederlands bij te gaan doen. Geschiedenis was veel van hetzelfde maar dan in een ander tijdvak. Bij Nederlands was het veel afwisselender. Vakken zoals retorica, literatuur en middeleeuwse letterkunde. Bij Nederlands ontdekte ik verschillende manieren van denken. In Leiden had ik het naar mijn zin, ik werd lid van studentenverenigingen SSR en Augustinus en iedere avond in de week was er wel ergens een plek om te gaan dansen.
“In Zuid-Afrika voelde ik me permanent schuldig”
“Tijdens mijn studie wilde ik avontuur, naar het buitenland. Maar een studie Nederlands bood weinig mogelijkheden voor stages buiten onze grenzen. Tot ik werd gewezen op een studentenuitwisselingsprogramma in Zuid-Afrika. De boycot van Zuid-Afrika door Nederland was opgeheven en ik kon naar een universiteit in Kaapstad. Ik wilde niet naar een witte universiteit en het werd de Universiteit van Wes-Kaapland. Een marxistisch georiënteerde universiteit voor kleurlingen waar ik acht maanden mocht studeren. Alles was intens in Zuid Afrika. In 1995 was het land trots op wat men had bereikt. Er heerste optimisme, zij waren The Rainbow Nation. Mandela was president, apartheid was verdwenen en zij gingen het goed doen. Zuid-Afrika werd wereldkampioen rugby en de gay-scene kwam op. Maar ondanks al het optimisme kon ik slecht met de toch heersende ongelijkheid omgaan, ik voelde mij permanent schuldig. Nederlanders zijn hier eeuwen geleden gekomen, hebben de grond afgepakt en nu zit iedereen met de gebakken peren. Mijn medestudenten en vrienden hadden iedere dag te maken met de ongelijkheid en ik hoefde maar het vliegtuig te pakken om dat niet meer mee te hoeven maken. Ik zag veel geweld van ongelukken tot schietpartijen, het leek wel alsof iedereen een wapen droeg. Mensen gingen achteloos om met hun leven: liepen stomdronken langs de snelweg. Voor een bleu Brabants meisje was dit schokkend om te zien. Ik ben nooit meer teruggegaan. Of ik had geen tijd en wel geld of geen geld en wel tijd.”
“Het was een periode van Rock & Roll, maar ook van keihard werken”
“Terug in Nederland kon ik stagelopen bij de Utrechtse literaire uitgeverij Kwadraat. Ze gaven Utrechtse schrijvers uit zoals Ingmar Heytze, Arjan Witte, Ruben van Gogh, Jerry Goossens en Ronald Giphart. Ik kreeg mijn eerste baan daar als promotie-medewerkster. Het was een periode van Rock & Roll, maar ook van keihard werken. De promotie van een boek houdt nooit op, je haalt er steeds weer iets bij en ik sleepte steeds meer werk met mij mee. Ik zocht naar een baan waar het gewoon maandag werd. Ik wilde graag de muziekwereld in, was bij de eerste “Lowlands” en had de festivalwereld ontdekt. Schrijver Jack Nouws kreeg tienduizend gulden van de gemeente om een groot festival voor Utrechtse schrijvers te organiseren, de Utrechtse schrijvers waren hip. Mij werd onder anderen samen met Ingmar Heytze en Vrouwkje Tuinman gevraagd het festival te organiseren. Als locatie kozen we Tivoli en ik wilde natuurlijk een DJ. De programmeur van Tivoli, Willem, vond het een goed idee en we noemden het festival “Singel Singel Schrijfmasjien”. Het verkocht helemaal uit. Een paar weken later ging ik met Ingmar terug naar Tivoli om te evalueren. We hadden iets ingestudeerd waardoor ik kon zeggen: “Maar Ingmar Ik heb mijn baan opgezegd”.
“Ik sta altijd ‘aan’ in deze baan en nu ga ik vier dagen werken”
Het gesprek liep heel anders, maar toch riep ik: “Ik heb mijn baan opgezegd!” Terug op kantoor werd ik gebeld, we hebben een vacature en als je wilt kan je daarop solliciteren. En een jaar later kreeg ik verkering met Willem, de programmeur, nu mijn man. Ik deed de marketing, de plannen voor het Muziekpaleis waren in de maak en Tivoli De Helling werd geopend. Het ging hartstikke goed. Wat moet ik hier nu nog doen? Ik ben voor mijzelf begonnen als freelance marketeer. Ik heb veel dingen gedaan van de culturele zondagen, The Call of The Mall met de enorme theepot tot grote tentoonstellingen in Amsterdam. De opening van TivoliVredenburg was mijn laatste freelance opdracht. Ik ben er blijven hangen. Het is bijzonder om mee te werken aan zo’n nieuwe organisatie en ik heb de kans gekregen om me daar helemaal te kunnen ontwikkelen. En is het tijd voor de volgende stap. Nu slinger ik weer terug naar de boeken. Van de marketing naar de programmakant, van de muziek naar de boeken. Ik sta altijd ‘aan’ in deze baan en nu ga ik vier dagen werken. Ik hoop meer tijd te krijgen voor familie en vrienden en sporten hoeft dan ook niet meer aan de randen van de dag”.
De keuzes van Lieke
Concert
“De concerten van Billy Eilish en Janine Jansen, beide powervrouwen. Billy Eilish was hier in TivoliVredenburg, het was mythisch dat zo’n grote ster bij ons kwam. En dan het optreden van Janine Janssen met Amsterdam Sinfonietta hier in de grote zaal, na Corona. Iedereen was zo blij dat het weer kon en dat je niet meer bijna alleen in de zaal zat. Toeschouwers en musici, iedereen was opgetogen dat er weer opgetreden kon en mocht worden, het was magisch”.
Muziek
“De synthesizermuziek uit de jaren tachtig, en ook als deze door nieuwe bands wordt gespeeld zoals The Haunted Youth. Dit is de muziek die ik leuk en interessant vind. Ik lees nu het nieuwe boek van Brett Easton Ellis “Scherven” en daar zit een Spotify playlist bij en dat is precies mijn muziek. Ik luister ook veel nieuwe muziek. Willem werkt bij de omroep en mijn kinderen zijn de hele dag met muziek bezig. Muziek speelt een belangrijke rol in ons leven”.
Film
“Burn After Reading, van de Coen brothers. Daar heb ik zo van genoten, zo grappig. Een sterrencast met Frances McDormand, als naïeve, maar geslepen fitness girl. Maar ook George Clooney, Brad Pitt, John Malkovich en Tilda Swinton spelen erin mee. Wanneer ik mij verveeld voel dan zet ik de DVD op. Verder heb ik de hele serie Sopranos vier keer gezien. Ik weet precies wat in welke aflevering gebeurt. Ik ben groot fan van de Sopranos en kreeg het Sopranos cookbook cadeau. Maar dat is niet aan mij besteed omdat ik nooit kook. Soms maakt Willem voor mij Carmela’s pasta. Maar het weer wel leuk om te lezen”.
Boek
“Ik lees alles wat los en vast zit en iedere dag. Ik gebruik de boekenbijlages van de kranten als bron om op de hoogte te blijven. Brett Easton Ellis, hij behoort tot één van mijn favoriete auteurs. Maar ik lees ook “De Beesten” van Gijs Wilbrink en van Minke Douwes “Het laatste Voorjaar” . Ik lees alles in een e-reader, als ik iets zie dan kan ik het meteen binnenhalen. Oh, en natuurlijk Jonathan Franzen, alles van hem En ik ben ook net begonnen in het boekenweekgeschenk van Lize Spit. Na drie pagina’s wilde ik niet meer stoppen, waar gaat dit heen? Ik vind het een heerlijk idee dat er een boek is dat op je wacht, het gevoel, dat je verlangt naar een boek”.
Kunstwerk
“Alle kunstwerken in de openbare ruimte. Zoals het kunstwerk van Maarten Baas “Intellectual Heritage” dat nu komt te hangen aan de gevel van de bibliotheek. Je moet het wel even de kans geven, ik snap dat het schrikken is, maar wanneer je kijkt naar het plein en een beetje uitzoomt kan je er misschien overheen stappen. Het is even wennen, maar uiteindelijk zal men er wel van gaan houden”.
Restaurant
“Mag ik daar de tussenvoorziening noemen? Ik kook nooit, dat doen Willem en de kinderen. Maar ik zorg wel bij de tussenvoorziening aan de Voorstraat voor het ontbijt om 8 uur. Rond die tijd komen de bewoners naar beneden en zorg ik voor koffie, thee en een broodje. Ik heb “one job” en dat is koffie! In de winter help in de opvang aan de Wilhelminalaan, iedereen mag daar dan naar binnen als het vriest en soms moet er gekookt worden voor wel 60 mensen. Het zijn geen ingewikkelde recepten, maar wel in enorme hoeveelheden. Er is altijd wel iemand die meehelpt van de gasten of andere vrijwilligers. Behalve koken is een praatje maken of een potje sjoelen ook belangrijk. Soms krijgen we complimenten zoals laatst toen er pasta met tonijn en olijven op het menu stond”.
Drank
“Hier, bij Het Gegeven Paard hebben ze een booster van gemberlimonade, tonic. En limoen met tabasco. Als ik om een uur of vier iets nodig heb, dan drink ik dat en kan ik er weer even tegen.”
Stad
“Berlijn, daar ben ik zo vaak geweest met vrienden en met mijn gezin. De stad voelt altijd weer anders. Er wordt zoveel gebouwd en iedere wijk heeft iets eigens. Je kan er heerlijk fietsen, er is veel groen, kunst en cultuur en het lijkt wel alsof het er altijd mooi weer is. Toch heeft de stad ook iets rauws en het blijft de epische plek uit de jaren tachtig. Maar ik moet nog een keer gaan dansen in de legendarische techno-clubs”.
Utrechter
“Vrouwkje Tuinman, zij is mijn beste vriendin en ik ken haar al heel lang. Zij is een fantastische schrijfster en dichter. Met één enkele zin weet zij zoveel op te roepen. Zij weet verdriet en humor zo goed te combineren in haar proza en poëzie, ik ken niemand anders die dat zo kan. Ik ken haar zo goed dat ik weet wat er wel en niet echt gebeurd is in haar boeken”.
Wat zou jij doen wanneer je burgemeester van Utrecht was?
“Ik zou sneller met een plan komen om de fietsen in de openbare ruimte te beteugelen. De openbare ruimte is al zo schaars en overal staan fietsen. Kinderwagens, mensen in een rolstoel en slechtzienden kunnen er nog nauwelijks langs. De Neude staat vol, terwijl dit toch een plein moet zijn om te kunnen spelen, te voetballen en te wandelen. Hou de openbare ruimte schoon en ruim vergeten fietsen op”.
Uitstekende keuze van de ‘bibliotheek’ om Lieke te paaien.
Eindelijk een marketeer die het snapt bij de bibliotheek. Ik heb hoop.
Als het goed is, wordt het schuren voor het polijsten. En geschuurd moet er worden om klantwaarde te leveren die ook bedrijfseconomisch batig is.
Succes Lieke en courage want er vallen letterlijk boeken- en DVD-kasten te slechten. Maar … je komt van Vredenburg dus wees een Leemputte 🙂
Lieke you totally rock!
Liefs Jacqueline
Lieke, wat een mooi interview.
Nu ken ik je weer een beetje beter. Petje af voor wat je allemaal doet.
Ik denk echt dat de bibliotheek een goede keuze maakt om voor jou te gaan. Ben heel benieuwd wat dat gaat brengen. Veel succes en veel geluk met alles. Lieve groetjes, Anita Werts
Lieve Lieke,
Wat een geweldig artikel We zijn heel trots op je.
We kennen jou natuurlijk al heel goed, maar nu nog veel beter en we hebben veel bewondering voor jouw keuze.
Er is een mooie taak voor je weggelegd, met veel mogelijkheden die de utrechtse cultuur, maar vooral ook de samenleving ten goede zullen komen.
Een verantwoordelijke taak ook, maar die is jou helemaal toevertrouwd..
Veel liefs en veel succes, Riky en Karel
Wat een mooie en gedurfde stap Lieke. Een stevige nieuwe uitdaging. Uit eigen ervaring weet ik hoe belangrijk de spilfunctie van de hedendaagse bibliotheek is.
We wensen je heel veel succes. Geniet straks van die extra vrije dag.
Hartelijke groet,
Dieneke&Freek
Breda
Hallo Lieke wat een geweldig overzicht waarmee je de laatste jaren bezig bent geweest!
Nu ligt er een nieuwe uitdaging in de bibliotheek ook heel interessant
Wij wensen je veel succes met je nieuwe baan
Hartelijke Groeten ook aan Willem Bor en Ted
Jo en Gerard Veghel
Uitdagingen moet je niet uit de weg gaan. Als er nieuwe kansen op je pad komen moet je er voor gaan. Meeste bibliotheken kunnen wel wat nieuwe ideeën gebruiken.
Veel succes gewenst.
Anne & Harry
Dag Lieke,
We hebben het interview met aandacht gelezen. Je geeft veel informatie over jezelf, je beweegredenen om een en ander wel of niet te doen. Een overstap na zoveel jaren moet je niet zien als een risico, maar als een nieuwe uitdaging / start.
Toevallig hebben we de bibliotheek in Utrecht enkele keren bezocht. Maar die is nu verhuisd, meen ik. Je hebt zin in je nieuwe baan en dan gaat het ook zeker lukken. We wensen je veel succes in je nieuwe omgeving / werkkring.
Henk en Truus in Bergen op Zoom
Veel plezier en succes bij de bieb Lieke!
Beste Lieke,
Wat een wervelende vrouw ben je toch. Mooi persoonlijk beeld dat je neerzet. Zo te lezen heb je de energie en intellect om dit boekenslagschip op koers te leggen in deze roerige tijd:’Sla het boek maar eens open’ en succes daarmee.
Hendrik- Jan van Griensven
Lieke, mijn ex-buurvrouw, is stoer en is een kanjer. Tivoli-Vredenburg staat zeker ook door haar als een huis en voelt voor ons hele gezin als een thuis. Dat vertrouwde nest laat ze achter zich. Dat is gedurfd en stoer. Veel succes Lieke en zorg met je connecties dat the Haunted Youth (weer) naar Utrecht komt.
Succes bij de bieb (daar kom ik minder dan in Tivoli/Vredenburg).
Groet, Roel
Wat mooi Lieke, jouw stappen door het leven te lezen! Ik was al fan van je en nu helemaal. Zal nooit vergeten hoe je in de pauze van je werk even wat plakkaten van de muur gerolde affiches bij me bracht toen ik ze zelf niet kon ophalen. De bieb wordt met jouw komst nog kleurrijker dan het kunstwerk boven haar deuren!