Voetballen met de jongens uit de buurt, fietsen op de rolschaatsbaan, studeren in de Mauritsstraat en lunchen met zijn oude moedertje op een kleedje. Voor NOS-verslaggever Kees van Dam was en blijft het Wilhelminapark de mooiste plek van Utrecht.
Voetballen met de jongens uit de buurt, fietsen op de rolschaatsbaan, studeren in de Mauritsstraat en lunchen met zijn oude moedertje op een kleedje. Voor NOS-verslaggever Kees van Dam was en blijft het Wilhelminapark de mooiste plek van Utrecht.
Wat een mooi verhaal!
Prachtig! Zelf ben ik er geboren. In de Wilhelminaparkbuurt.
Zo herkenbaar het verhaal wat je schetst.
Het Wilhelmina park de Wolter Heukelslaan. Banketbakkerij van der Durf herken het allemaal. En dan al die Quick sportschoenen die we kochten in de winkel van je Pa en Ma op de W. Heukelslaan waar ik woonde. Mooi stukje memory lane
Top Kees!
Prachtig verteld Kees!
Leuk. Mooie herinneringen. Ik wist dat Kees uit Utrecht kwam, maar niet uit deze buurt.
M’n moeder is geboren in de Wilhelminaparkbuurt. Nu woon ik er inmiddels al weer 20 jaar. Eigenlijk wil ik er nooit meer weg.
Ik woonde op minervaplein in de flat. Dus het park was zomers ons speelplek. Deken mee en picknickmand en heerlijk spelen op het grote veld en de zandbak. Ik ben van 1955. Dus langgeleden.
Heerlijk verhaal, Kees.
Ik wachtte op één zin. Die er aan leek te komen, maar niet kwam. Wijs dat je hem niet uitsprak. Ondanks al je getoonde liefde voor de plek…
Die zin luidt: ‘ En dus ga ik nooit weg van hier.’
Grappig dat Kees van Dam de studie geschiedenis net zo heeft beleefd als ik het mij herinner. Eindeloos veel boeken lezen en ergens op het einde de hobbel nemen die historiografie heet.
Was een mooie tijd.
Nr 8 op mijn Ajax shirt; Sjaak Zwart;)
Bedankt Kees
Zelf heb ik in 1954 en55 in de Prins Hendriklaan in een dependance van de JWG-school gezten. Met een beetje zonnig weer gingen wij altid met de klas naar het Wilhelminapark om te honkballen en na school reden we altid met onze fietsjes rondjes rondom het park, denkend dat we Wim van Est of Wout Wagtmans waren. Denk er nog steeds met een beetle weemoed aan terug.
Prachtig verhaal Kees!
Wij zaten gisteren in de tuin en Marco en ik haalden nostalgische verhalen op.
Een daarvan waren de legendarische voetbalspotjes,iedere avond weer.
Truien als doelpaal, poten om partijen te maken en spelen tot het donker werd.
Een schitterende tijd in een nog steeds prachtig park.
Mooie herinneringen.
Mooi gaat er ook vooral om hoe we ons voelden, werd het park mooier door ons of andersom. Herinner me een halve marathon in de avonduren langs de Amstel vanuit A-dam, voor de een een kwelling, voor ons een paradijs aangemoedigd door aalscholvers, futen en reigers, de tijd was minder belangrijk al werd het tempo drastisch opgevoerd naar het einde.
Ook de nacht dat ik naast mn moeder mocht slapen na fe yhriller Harry Lime(Orson Welles) gezien te hebben, een verbintenis die haar leven lang bleef, die krokodillen onder bed kon zij wel de baas…