In de tijd BC (Before Corona) interviewde ik iedere week een vrouw van 50+ voor mijn rubriek “Het Mooiste Meisje”. Persoonlijke gesprekken die aan de keukentafel met een pot thee tussen ons in plaatsvonden.
Ik heb vaak gezegd dat ik als een wild vreemde binnenkwam en dat we als vriendinnen uit elkaar gingen. Een band opbouwen met de geïnterviewde gaat niet in een telefoongesprek zelfs niet al zou je erbij Facetimen. In mijn vaste vragen kwam altijd het geheim van hun jeugdigheid ter sprake. De een zwom, de ander danste, de volgende had haar vriendinnen en weer een ander had haar eigen bedrijfje. Jackie Sleper:”Vaak dacht ik: ”Ik zou willen dat ik nog een weekje meer tijd had”, nu krijg ik ineens vier maanden extra tijd.”
Wat ben je aan het doen?
”Ik ben bezig met het mozaïek van een fontein die hier in de tuin komt te staan. Deze fontein heb ik gemaakt voor mensen bij hun huis in Mallorca, toen het huis verkocht werd hebben we mijn werk weer teruggekocht. Dit is het uitgelezen moment om de fontein te restaureren en te plaatsen. Ik laat de fontein nog niet zien omdat ik nooit werk laat zien dat nog niet af is. Ik heb er een aantal jobs bij, behalve “artvrouw” ben ik ook nu ook poetsvrouw, wasvrouw, kookvrouw, zorgvrouw, bouwvrouw en moeder van een dochter die dit jaar eindexamen doet. De vrouwen die mij helpen om Huize Beerschoten op orde te houden zijn al weken niet geweest en ik ben er niet de persoon naar om de boel de boel te laten. Mijn man is drie weken ziek geweest en we vermoeden dat hij toch wel Covid-19 heeft gehad, maar testen ho maar. Mijn dochter heeft net haar laatste examen online gedaan. Waar haar vrienden de muren volplakken met post-its, wilde zij dit absoluut niet. Zo braaf, ik kan het mij bijna niet voorstellen dat dit een dochter van mij is. Ik heb zo te doen met jonge mensen, op onze leeftijd heb je alles al meegemaakt, maar zij niet.”
“Jongeren hebben elkaar nodig en niet alleen maar via de social media”
“Neem nu het eindexamen van onze dochter. De afsluiting van je middelbare schooltijd gaat gepaard met bepaalde rituelen en die missen ze nu allemaal. Jongeren hebben elkaar nodig en niet alleen maar via de social media. Onze dochter miste haar vrienden en toen hebben we bedacht dat ze wel, op gepaste afstand, met elkaar in onze tuin konden werken. En dat doen ze nu, ze zijn bezig in de moestuin of in de binnentuin, lichamelijk werk in de buitenlucht. Behalve de drukte thuis is er voor mij niet veel veranderd. Ik heb veel vrienden in de wereld van design en mode en zij ervaren deze periode juist als een moment van bezinning. Zij hebben ineens alle tijd, heel relaxed.”
“Kunst online verkopen vind ik een regelrechte ramp”
“Op 29 maart zou de opening van mijn overzichtstentoonstelling “Schoonheid in Vrijheid” bij Galerie Quintessens plaatsvinden. Vaak dacht ik: ”Ik zou willen dat ik nog een weekje meer tijd had”, nu krijg ik ineens vier maanden extra tijd. Wanneer de expositie opengaat is de titel nog toepasselijker dan voorheen. Voor ons kunstenaars verandert er niet veel omdat wij toch meestal thuis of in ons atelier werken, alleen wordt er niets meer verkocht. Mensen kunnen niet langskomen om naar je werk te kijken. Kunst moet je voelen, zien, ruiken en proeven: het moet je raken en je moet er verliefd op worden. Kunst verkopen online vind ik een regelrechte ramp. Hoe kun je nou emotie voelen bij het zien van een plaatje? Verder wordt er nu voor de kunstenaars niet gezorgd. Ik hoop dat de Kunstuitleen nog iets voor hen kan gaan doen. Ik hou mijn hart vast voor kleine musea en kleine galerietjes. Als kunstenaar moet je positief blijven en blijven praten en vertellen over je werk. Zelf ga ik door een filmpje op Instagram mijn tuinbeelden laten zien. Ik vertel het verhaal bij het beeld en hoe het tot stand is gekomen. Ik wil niet wegduiken en niets meer van mij laten horen. Laat je zien en horen. Ik hoop mijn collega’s een hart onder de riem te kunnen steken. Het zullen filmpjes worden met een beetje humor. Ik heb ook de boeken van Gerrit Komrij weer herontdekt, ik was hem even kwijt. Ik lees nu “Demonen”, goed geschreven met humor en zelfspot. Zoals hij schrijft: ’’Ik verlang naar het paradijs, daar ben ik heel gewoontjes in. Ik wil het paradijs nu. Ik wil het met me meedragen en koesteren. Ik wil het gereed hebben, om er elk gewenst moment een duik in te kunnen nemen”. Misschien een mooi idee in de tijd van dit vileine virus.”
Lees hier het interview met Jackie dat eerder op De Nuk stond.
Cool stuk! Trots op m’n moeder!
Mooi en positief verhaal in deze tijd.
Jongeren missen door deze crisis inderdaad veel essentiële zaken. Zoals de afsluiting van het schooljaar, het eindexamenfeestje, de dagelijkse contacten, de sport, etc. Ik maak me zorgen om de eenzaamheid die daardoor kan ontstaan. Een oplossing weet ik niet. Meer dan hopen op betere tijden kunnen we niet.
Mee eens, online kunst kopen is de dood in de pot. Het zou eeuwig zonde zijn als er galeries moeten verdwijnen door deze crisis.