Ingmar Heytze dicht over “Moesmans vertrek naar zijn rechtmatige plek op de wereldkaart

Moesmania is afgesloten. De aftrap van begon met een relletje bij de opening van “Het Gerucht” in de Stadsschouwburg.

Een foto van Jaap van de Klomp (Williamsburg Bridge, vrouw met bloter borsten) werd door de directie van de Schouwburg als te gewaagd beschouwt en haalde de expositie niet. Moesman zou er zeker van opgekeken hebben. Vervolgens kwam er een tour door verschillende galeries waarin aspecten van Moesman op diverse wijze werden belicht. Hoogtepunt was “Tranen van Eros” in het Centraal Museum. Daags na de opening van deze magnifieke tentoonstelling onthulde burgemeester van Zanen in Galerie Schoutenstraat Het Gerucht, het fameuze schilderij van Moesman dat in 1947 op last van burgemeester Ter Pelkwijk vanwege “zedenkwetsend karakter” op een tentoonstelling van Kunstliefde werd verwijderd. Het kunstwerk, weliswaar een kopie, was terug in Utrecht. De processie voorafgaand aan de onthulling was er een van vrolijkheid waarbij het gevoel van “eindelijke gerechtigheid” overheerste. Moemania, het maandenlange eerbetoon aan de Utrechtse surrealist Joop Moesman (1909 – 1988) is ten einde. Het was mooi. De processie inspireerde Ingmar Heytze tot onderstaand gedicht. Lees hier alles over Moesmania 2020.

PROCESSIE

Bij Moesmans vertrek naar zijn rechtmatige plek op de wereldkaart

In Utrecht belandde ik nooit in een optocht

die geen parodie op een optocht werd –

een mens staat hier al snel voor lul,

dat wist jij wel. Daar liepen we,

achter je vaandels aan, door passanten

aangestaard alsof ze water zagen branden

van het Stadhuisplein zonder naam

naar Waterbolk – het was niet ver,

zelfs per rolstoel (mits in panische kalmte)

goed te doen. Wij vonden daar: veel drank,

elkaar, in drommen die deden denken

aan recordpogingen met kleine auto’s.

We stonden tussen je meubels, tubes,

kwasten, schetsen, scabreuze naakten

en profaniteiten in schoonschrift.

Het was geen uitverkoop,

meer het tegenovergestelde –

dit was het zaaien van wat je was

en blijft over de aarde, het verspreiden

van relieken die verhalen van je plaats

in het walhalla bij de meesters,

waar je thuishoort, o en voorgoed,

de schaal met walnoten op tafel.

het glas rode wijn in de hand.

11 augustus 2020, Ingmar Heytze