Vorige week verscheen in het AD Utrecht een column van Jerry Goosens waarin op ‘ludieke wijze’ de komst van Engelstalige serveersters wordt bekritiseerd. Ik citeer:
“Bitter balls? De serveerster keek alsof ik haar van een gemene geslachtsziekte deelgenoot had gemaakt.” “Pas toen ik het in arren moede dan maar aanwees op de kaart fell the quarter eindelijk. Al kon ze een zucht van irritatie niet onderdrukken. Crazy Dutchmen en hun bizarre eetgewoontes.” “Nu Utrecht definitief het Amsterdam voor fijnproevers is geworden, neemt dat verschijnsel ook hier epidemische vormen aan.”
Nee Jerry Goosens, het spreken van een woordje Engels staat nog niet gelijk aan een epidemie. Het is geen besmettelijke ziekte die als een golf het land overneemt. Het is juist de redding, het medicijn, the cure voor een andere veel ergere epidemie: het arbeidstekort. Momenteel hebben we in Nederland in veel verschillende sectoren te maken met een structureel gebrek aan gekwalificeerd personeel. De economische groeiprognose van Nederland is in 2019, mede door deze schaarste, al naar beneden bijgesteld. Nederland kampt namelijk met een dusdanig snelgroeiende talent tekort, dat dit in 2030 kan oplopen tot meer dan 548.000 mensen.
Ook de horeca kampt met grote tekorten. Restaurants en cafés sluiten hun deuren vaak een extra dag, maar soms zelfs helemaal vanwege het schreeuwend tekort aan gekwalificeerd personeel. Ze kunnen niet anders. Werken in de bediening van een horecabedrijf is topsport. Er wordt extreem veel van een medewerker gevraagd; alertheid, vakkennis, snelheid, mensenkennis, geduld, flexibiliteit, begrip, een luisterend oor, incasseringsvermogen en gastvrijheid. Nee, een woordje Engels op het terras is geen besmettelijke ziekte, maar juist the rescue.
De keuze voor gasten is eigenlijk: Engelstalige bediening of helemaal géén bediening.
Het motto van de Europese Unie is ‘in varietate concordia’, ofwel ‘verenigd in verscheidenheid’. Laten wij de culturele diversiteit van Europa juist omarmen. Laten wij onszelf nou vooral gelukkig prijzen dat wij in Europa wonen, een plek waar vrij verkeer van personen een recht is. Net zoals wij kunnen verhuizen naar Spanje, kan een Spanjaard ook verkassen naar ons mooie kikkerlandje. En juist hier in Nederland zitten wij juist te springen om vers talent.
Dit alles neemt niet weg dat iedereen moet begrijpen wat een bitterbal is. Een beetje Hollands chauvinisme moet kunnen.
Je kunt ook zeggen: er is teveel horeca in verhouding tot beschikbaar personeel. Iedereen lijkt een café, restaurant, koffiebar of wat dan ook te willen beginnen. Ze komen als paddestoelen uit de grond, de stad is er vol mee. Ik zou zeggen: kijk, voordat je begint, eerst eens of je überhaupt personeel kunt krijgen. Zo niet, ga dan wat anders ondernemen. Lijkt me een wezenlijk onderdeel van een businessplan.
Praat geen poep. Er zijn voldoende Nederlands sprekende werkelozen die het werk zouden kunnen doen. Ik weiger in ieder geval om in het Engels te spreken.