Op ons verzoek keek Michael Kooren nog een keer in zijn archief. We zullen niet snel zeggen dat vroeger alles beter was, maar een ster als Robert de Niro zien we tegenwoordig niet zo snel rondlopen op het festival. Hij was er dus gewoon in 1984. Om de film Once upon a time in America te promoten en even een glaasje te drinken met Nederlandse collega’s. Naar verluidt ging hij later op de avond met een aantal dames richting Amsterdam.
Met Matthijs van Heijningen en Gert-Jan Dröge.
Met Thom Hoffman en Louis van Gasteren.
Met Marleen Gorris en Henriette Tol (r), respectievelijk regisseur en actrice van Gebroken Spiegels.
Kan er nog niet verder gekeken worden in het archief? Dit is echt geweldig.
Vroeger was niet alles beter maar het filmfestival wel. De Nederlandse film trouwens ook.
Wat leuk. Ik heb nog een foto dat ik naast Robert De Niro sta en Michael Kooren. Maar ik kan de foto hier niet plaatsen. 1984. Premiere van “Gebroken Spiegels.” Kijk naar de blik van Robert de Niro … Is dit een me-tootje?;) Ik doe net of ik er niet bij hoor. Robbert Wijsmuller, filmdistrubiteur, had mij aan hem voorgesteld.
In het festival-gewoel liep Carla Hardy langs. Robert zei dat hij Carla erg goed vond. Ik riep haar om haar voor te stellen aan Robert, ”hee, Carla!” maar zij riep weer op haar beurt dat ze geen tijd had omdat ze iemand wilde spreken of zoiets: en ze verdween in de massa.
Daarna wilde Robbert Wijsmuller met ons (een aantal andere dames en mij en Robert) uitgaan, maar Robert had geen zin. De volgende dag hoorde ik de volgende anekdote; het werd gestaafd door dit artikel in de Volkskrant:
“Acteur Robert De Niro komt naar Utrecht om een Gouden Kalf uit te reiken . Volgens de overlevering vertrekt hij daarna meteen naar Amsterdam en wordt hij na een lange avond coffeeshopbezoek slapend aangetroffen in een auto op het Leidseplein.”
Robbert zei later dat Robert meer op zwarte dames viel….
1 jaar later zag ik hem weer in het Festival van Cannes bij een pers conferentie.
Een woordvoerster had de toesgestroomde pers-muskieten nog zo gewaarschuwd: geen vragen over de hoeren-affaire in Parijs! (Robert had aldaar een hoer bezocht en werd geloof ik veroordeeld.) De eerste vraag kwam van een vrouw: “How was it to be arrested for visiting a hore?” Ijzige stilte. Daarna: een sensationele zucht van afgrijzen ging door de zaal. De woordvoerster riep door de microfoon “volgende vraag” maar Robert zei heel rustig:”No, it is okay. When the people want to know it… I understand. It was.. to be honest.. horrible,,, humiliating, when the police attacks you like a criminal, a murderer.”
Ik had groot respect voor hem.