De politikliek als systemisch gif  

Totale paniek wordt ons aangepraat: de dageraad van Prinsjesdag staat op het punt van aanbreken, op de hielen gevolgd door de astronomische herfst. Storm, regen, kou, ellende. Media puilen uit (jazeker, meervoud) van voorspellingen, analyses, babbeltafels, interviews, peuluitzendingen, ongezouten kritieken, beschuldigingen, oproer, over en door hen die het vege lijf pogen te redden.  

Wie beheert het geld wat er is, en vooral hoeveel ontbreekt? Wie bepaalt waar wat naartoe gaat en op wie de aanstormende tekorten worden afgewenteld? Wie dwingt de banken de rente op spaarrekeningen eerlijk in de pas te laten lopen met de inmiddels door de Centrale Banken negenmaal verhoogde rentevoet? 

Wij met z’n allen in elk geval niet, al wordt ons voortdurend het begrip democratie ingehamerd – we hebben toch een stem? Democratie is de valse vlag geworden waaronder de politiek vaart en schippert – transigeert. Schipperen, zo leerde ik in een ver verleden op school, was niet zuiver, het waren negatieve begrippen: scharrelen, rommelen, oneerlijk. Democratie wordt stelselmatig besproeid door ‘de’ politiek, als onkruidverdelger. Wie herinnert zich niet RoundUp, prima voor mens en dier, meedogenloos voor het gewas door het via de wortels uit te roeien.  

Het zijn de keiharde fantasten die niet zelden een persoonlijk doel nastreven en baasje of bovenbaas worden binnen snel rijk wordende politieke machtsgroepen – de Politiklieken. 

Fantasten? Jazeker. Denk maar aan Halve Zoolstra, wie kent hem niet, niet door de schrijver Gerrit Komrij bedacht, maar bejubeld als nickname. Deze Halve Zoolstra nu, was nog niet tevreden met zijn overwinningen op het slag- of slachtveld van de kunsten – op een enkele na geheel gevild. Hij moest en zou een onuitwisbaar stempel op zijn persoon en carrière zetten met zijn ‘live’ verslag uit de datsja van Poetin. En zo geschiedde dat – in onuitwisbare inkt. 

De heer Timmermans, een waslijst aan talen sprekend, trad plotsklaps van Vicevoorzitter van de Europese Commissie, als lijsttrekker van Kunstmatig Links toe. Ongelofelijk z’n verzonnen verhaal aan Jeroen Pauw over de vader die zijn zoontje een zuurstofkapje wilde opzetten. Schandalig om op die manier die afschuwelijke MH17 ramp te gebruiken om – ja waarom? – te geuren met z’n goedgeïnformeerdheid en door te stoten naar nieuwe hoogten.   

De heer Hoekstra, zeg maar Wopke, nog met de geur van koeienstront, buitenland en christendom in z’n neus en kostuum, landde in een duikvlucht te Brussel als klimaatscommissarispaus. Misschien. 

Beide heren verrasten aldus Boeren, Burgers en Buitenlui met deze razendsnelle stoelendans voor twee heren en twee stoelen – nota bene zonder begeleidend orkestje en zonder begrijpelijke uitleg over deze miraculeuze ruil! Ziedaar de fantasten die zich hullen in de mantel van de politiek, de politklieken.  

Wat te doen met onze stem? Omtzigt, en daarmee stemmen wegtrekken bij andere fatsoenspartijen als PvdD en Volt? Straks, bij nader Omtzigt, hebben we de beste man, behoorlijk veel verantwoordelijkheid laten nemen – boven zijn macht.