In deze nieuwe serie vragen we Utrechters keuzes te maken in hun vakgebied. Maar ook daarbuiten. Kunstenaar John Noy trapt af.
We hebben afgesproken in zijn atelier, John Noy (1951), geboren en getogen Utrechter. Hij houdt de deur voor mij open en het eerste wat ik zie is een groot schilderij van Jan van Zanen. John is een van de kunstenaars die meedoet aan de opdracht om onze oud “burgervader” te portretteren. Zelf heb ik Jan van Zanen ook wel eens ontmoet en mij treffen de handen, het hoofd een beetje schuin en zijn blik: aandachtig luisterend naar wat er verteld wordt. Wauw John dit is precies van Zanen, deze figuratieve benadering kende ik niet van John. Ik ken zijn geabstraheerde figuratieve en kleurrijke werk.
John ging na de lagere school naar de Grafische school, werkte kort bij een reclamebureau en volgde daarna de bedrijfsopleiding offset. Een periode van twaalf ambachten, dertien ongelukken brak aan “Ik was zelfs nog even fietsenmaker”, lacht John. Hij werd toegelaten tot de Rietveld Academie, zonder de noodzakelijke vooropleiding. Hij kon genoeg werk laten zien om de toelatingscommissie te overtuigen. “Ik maakte de opleiding niet af, ik ben een geen “afmaker”. Daarna volgde de praktijkopleiding Kunstenaar bij “De Reiger”, dat was goed voor mijn basiskennis over kunst, ik had in mijn opvoeding niet veel meegekregen in dat opzicht. Ik leerde allengs mijn eigen weg gaan en haalde mijn diploma MO-A tot tekenleraar.
Tijdens die opleiding heb ik zo veel geleerd, maar het had wel als nadeel dat je heel goed leerde tekenen maar je leerde niet om je eigen interpretatie van de werkelijk te creëren. Je mocht de emotie niet toelaten. Ik werd tekenleraar op de LTS en over de zeven maanden die ik het daar heb volgehouden kan ik een boek schrijven. Daarna volgde het volwassenonderwijs op dezelfde Grafische school waar ik ooit was begonnen. Daar ben ik vijfendertig jaar als docent blijven werken, het onderwijs ging mij goed af. In mijn werk ontwikkelde ik een eigen stijl. Naast de opdrachten, cursussen in Frankrijke en lessen die ik geef ben ik nu bezig met “Penseelsels”, werkjes met inkt, monochroom. Ik begin met een lijn en dan ben ik los. Het heeft iets grafisch en daar kom je altijd weer op terug. Verder ben ik nu in het subsidiemoeras van de gemeente getrokken omdat ik de drie schilderijen die ik voor de Zakkendragersteeg heb gemaakt op Dibond wil printen omdat de vernislaag is beschadigd en daar is geld voor nodig.”
De keuzes van John.

Schilder
“Dat verandert met de tijd, ik kan wel zeventig schilders noemen. Willink, in mijn tijd op de Academie, ik heb ooit een lezing van hem meegemaakt en als student kijk je zo tegen zo’n man op. Herman Gordijn, waar ik les van kreeg en waar je volwassen mee wordt. Langzamerhand komen er andere schilders bij die je meer te vertellen hebben dan alleen de techniek. Maar toch moet techniek voor mij aanwezig blijven daarom heb ik niet zo veel met ”Concept Art”. Een banaan met tape vastgeplakt, daar hoort een uitleg bij van een A-viertje. Ik zoek het ambacht. Ik denk bij zo’n verhaal: “Ga een boek schrijven!’’, ik mis de spanning. In een abstract werk kan je ook zien of iemand de techniek beheerst. Het geeft meerwaarde aan het plezier van het kijken. Bij Rembrandt kan ik eindeloos naar een paar centimeter van zijn werk turen. In mijn rijtje hoort natuurlijk ook Cézanne. Maar mijn favorieten zijn toch wel Mondriaan, Appel, Picasso en Lempicka. Zij hebben mijn werk beinvloed.”

Kunstwerk
Guernica van Picasso en De verwoeste Stad van Zadkine. Deze werken komen als eerste in mij op. Het beeld van Ossip Zadkine in Rotterdam treft mij iedere keer weer door de kracht die het uitstraalt. Maar ik mag ook niet voorbij gaan aan de vier bomen van Mondriaan, geen transformatie van een minuut maar dat daar jaren tussen zit. Wanneer je deze werken ziet dan zie je ze later terug in Broadway Boogie Woogie. Het gevoel van zo’n vorm, de transparantie van een blaadje. Van Appel zag ik ooit op een expositie één enkel schilderij, dat had zo’n kracht. Zonder te weten wat het voorstelt, voel je het ritme. Wat kan ik daar nog aan toevoegen vraag ik mij dan af? Je komt los van de vorm en voelt je aangesloten op de kosmos, de vorm die je dan bedenkt groeit langzaam. De beoordeling van jezelf, daar ben je al jong mee bezig, je geeft eraan toe, bang om afgewezen te worden, om er niet bij te horen. Maar stap daarvan af, dat heb ik ook gedaan, ik leerde op de opleiding dat alles moet kloppen, dat moest ik loslaten en dat voelde als een overwinning”.

Film
“Ook dat groeit mee. Ik heb vroeger veel Science Fiction en fantasie gelezen en een film als Avatar sprak mij heel erg aan. Als ik kijk naar een wereld die Avatar voorstelt en de prachtige symbiose tussen natuur en mens, dat is zo actueel. Dat we veel meer waardering moeten hebben voor de natuur en dat alles samenvalt, dat we niet een los onderdeel zijn. Niet de rimpel in de oceaan maar de oceaan. Een film die ik ook wel zes keer heb gezien “As it is in Heaven”, over een wereldberoemde dirigent die na een hartaanval het rustiger aan moet doen en terugkeert naar zijn geboortedorp waar hij zich gaat bemoeien met het plaatselijke koor. Daar zit echt alles in”

Boek
“Dat kan niet anders dan de “De Kracht van het Nu” van Eckhart Tolle zijn. Dat is mijn bijbel. Ik luister bijna iedere dag naar You-Tube lezingen van hem. Ik doe als ik schilder mijn oortjes in en dan kan ik uren luisteren. Die man is geweldig. Hij combineert alles wat in het Boedisme, het Hindoeisme en Taoisme gezegd wordt en heeft daar zijn eigen samenvatting van gemaakt. Een wijs mens, hij heeft zelf een hele diepe depressie meegemaakt en een hele slechte relatie met zijn moeder en hij woonde bij zijn vader in Spanje. Zijn belangrijkste uitspraak is: ”I can’t live with myself anymore.” En toen vroeg hij zich af wie is dat dan die niet meer met zichzelf kan leven. Consciousness en being present: er is maar één moment en dat is het nu. Er bestaat geen verleden en geen toekomst, er is alleen maar het nu. Het zelfbewust zijn, dat is moeilijk om het je eigen te maken. Als je er bent en je benoemt het dan ben je er al niet meer.”

Stad
“Er is maar één stad en dat is Utrecht. Er zijn natuurlijk veel mooiere steden qua architectuur, maar ik ben echt verknocht aan Utrecht. Momenteel voel ik voor het eerst, als ik ’s avonds door de stad fiets dat het wel heel erg wordt met de studenten. Als ik op het Neude kom om 11 uur ‘s avonds dan is het er drie keer zo druk als overdag. Ik krijg wel een beetje het gevoel dat ik overspoeld word. Het klinkt misschien een beetje ouwe lullerig. De stad wordt een beetje overgenomen, overstroomd. We hebben geloof ik 80,00 studenten. Dat was vroeger niet zo, je kon op zondagmiddag en avond een kanon door de stad afschieten. Ik moet de Dom kunnen zien en hierboven kan ik net een stukje zien”.
Muziek
“Alles, ik heb erover nagedacht, ik vind alles leuk en mooi als het maar goed is. Ook de moderne muziek de stampers, als er maar ritme in zit. Het a-ritmische van moderne Jazz vind ik moeilijk te begrijpen, Maar Afrikaanse bongo’s vind ik geweldig. Ik heb totaal geen muzikale bagage maar gevoel voor ritme wel. Ik heb hier in mijn atelier altijd Radio1 of Sublime opstaan. Ik word gepakt door alle soorten muziek en heb geen specifieke voorkeur. Klassieke muziek moet je eigenlijk horen in het concertgebouw. Daar haalt geen enkele installatie het bij”.
Utrechter
“Vond ik heel moeilijk. Anton komt altijd boven, zijn echte “Utrechterschap”, Wijk C. Ik zie hem nog met die boomstammen trainen in de jaren zestig op televisie. Ik heb zelf ook vechtsporten gedaan dus ik begrijp die wereld een beetje. Ik heb Anton wel eens een keer ontmoet en dan was ik altijd onder de indruk. Het was een reus.”

Restaurant
‘’De Vingerhoed”. Niet echt een restaurant, maar een bruine kroeg, die je in Amsterdam nog in overvloed hebt. Een heerlijke maaltijd met een goed glas wijn erbij, niet zo’n lullig glaasje want daar word ik altijd een beetje pissig van. Ik eet daar altijd de salade Vingerhoed zonder koriander. Je kan daar ontspannen zitten zonder gedoe, fijne plek waar je ook alleen kan eten”.

Drank
“Bubbels, Cava of Champagne. Voor Champagne heb ik goed maar minder duur alternatief gevonden, Crémant de Bourgogne. Met mijn zus drink ik het liefst bubbels, dat vinden we allebei heerlijk.”
Wat een fijn verhaal. Leuk om iemand zo te leren kennen.
Succes met het subsidiemoeras. De schildering in de Zakkendragersteeg is geweldig en moet behouden blijven.
As it is in Heaven is inderdaad een prachtige film. Onlangs weer gezien en nog steeds onder de indruk.
Koester het verleden.
Verheug je op de toekomst.
Leef Nu.
Thnx voor de mooie werken van jou John.
Worden we elke dag weer blij van.
Plannen blijven maken John, al was het maar vanwege de herinnering daaraan. Het ‘nu’ is ook niet alles: als je het zegt is het alweer voorbij.
Er komen veel zaken bij in Utrecht maar er is maar één Vingerhoed. Heerlijk café.
Wat een leuk stuk om te lezen neef. ??
bedankt John voor “de inkijk” in je leven en je artistieke ontwikkeling !
hartelijke groeten mede “oud Rijnlaan/ Maaspleiner”
Mooi verhaal John…en dan kun je óók nog golfen ⛳ ook…. zie je snel weer op Amelisweerd!!?
Een en al spiritualiteit. Mensch!
Zoals ene Kiki hierboven al schreef: leef in het nu, maar koester het verleden.. en zo ben ik je weer eens virtueel tegengekomen, na meer dan veertig jaar. Inmiddels zeventig, maar nog steeds blond en jongensachtig. En ik lees dat we iets gemeen hebben: mijn bijbel is ook van Tolle, maar het boek Een nieuwe aarde. Leuk om je verhaal te lezen.
Zo zit je in elkaar! Fijn mens.
Gehoed gedaon
Fijn om je verhaal te lezen! ,,indrukwekkend,, ik ken je een klein beetje maar door dit interview heel veel meer, film ga ik zeker kijken lieve groetjes van Rita x