Home Made Basics van Yvette van Boven (bekend van de Volkskrant en Libelle) is nieuw in de top 10.
De top 10 van deze week
- Historische Atlas van Utrecht / Broese
- De Bosatlas van de Tweede Wereldoorlog
- De meeste mensen deugen / Rutger Bregman
- De Pest / Albert Camus
- Max, Mischa en het Tet-offensief / Johan Harstad
- Japan in honderd kleine stukjes / Pauline Cornelisse
- Confettiregen / Splinter Chabot
- In hechtenis /Nicci French
- De staatsbank / Bokkerink, Couwenbergh
- Home Made Basics / Yvette van Boven
Franka van Schaik tipt De Waterdanser van Ta-Nehisi Coates
Ta-Nehisi Coates is inmiddels niet weg te denken als essayist en journalist en heeft al meerdere prijzen voor zijn werk ontvangen. De belangrijkste thema’s daarin zijn altijd politiek, racisme en cultuur. Zijn non-fictie boeken Tussen de wereld en mij en We waren acht jaar aan de macht waren van een zo’n maatschappelijke urgentie en schoonheid dat er hoge verwachtingen zijn voor zijn debuutroman.
In De Waterdanser wordt Hiram Walker geboren als slaaf op een tabaksplantage in Virginia en verliest zijn moeder, en zijn herinneringen aan haar, als zij wordt doorverkocht. Wanneer Hiram bijna verdrinkt tijdens een ongeluk wordt hij gered door een mysterieuze kracht. Hierdoor en door de gruwelijke omstandigheden op de plantage vat hij het plan op om te ontsnappen. Uiteindelijk komt hij terecht bij het verzet in het vrije Noorden. En als lid van de Ondergrondse probeert hij tot slaaf gemaakte mensen te bevrijden. Dit doet hij met behulp van zijn kracht.
Die kracht komt niet vanzelf. Herinneringen zijn hierbij erg belangrijk. Zoals in het boek staat: ”Herinnering is de brug van de vloek der slavernij naar de zegen van de vrijheid.” Dit is denk ik ook een persoonlijke boodschap van de schrijver voor de lezer in de huidige maatschappij. Je kan niet vooruit als je niet ook naar de geschiedenis kijkt.
De hoge verwachtingen maakt Coates naar mijn mening meer dan waar. De Waterdanser is een meeslepend verhaal en is te vergelijken met De ondergrondse spoorweg van Colson Whitehead uit 2018, wat trouwens ook een aanrader is. Net als het non-fictie werk van Coates is deze roman met een enorme schoonheid geschreven. Het boek bleef nog dagen nadat ik het uit had door mijn hoofd spoken.
Laat uw reactie achter
Reactie