Cora’s Infrakrabbel wekt fel A27-verzet

Asfalt gaat boven corona. In Den Haag worstelen Mark Rutte en Hugo de Jonge over de hoeveelheid disgenoten rond de kerstkalkoen in eigen huis, dubben ze nog of er halverwege december toch een horecaheropeningsexperiment mogelijk is en zet Cora van Nieuwenhuizen een handtekening onder een tracébesluit A27/A12.

Het is de vraag of dit ingrijpende verkeersbesluit midden in de tweede golf een voorbeeld is van meesterlijke timing. Cora wil scoren. Dat is duidelijk. Zonder echte calculatie over het verdwijnen van het virus zegt ze alvast: ‘Als de economie straks weer aantrekt, en de wegen weer voller worden, moeten we onze infra op orde hebben.’

Het is de vraag of het haar lukt. In een nieuwe aflevering van de uitbreidingsgeschiedenis van de A27 is het verzet zich alweer aan het groeperen. Voor een minister van verkeer is het kleine, drukke Nederland een hopeloze natie. Cora van Nieuwenhuizen heeft inmiddels genoeg ervaring opgedaan met beleidsmatig bochtenwerk in zake de uitbreiding van Schiphol en het nieuwe vliegveld bij Lelystad. Partijgenoot Remkes heeft het haar alleen maar moeilijker gemaakt met een rapport dat bepaalde dat de luchtvaart alleen kan groeien als de stikstofuitstoot daalt. Het was ook die uitstoot die de Raad van State in juli 2019 deed besluiten om een streep te zetten door het Tracébesluit A27/A12. De Raad oordeelde dat het Programma Aanpak Stikstof (PAS) niet deugt. Van Nieuwenhuizen heeft daar iets op gevonden: door de verlaging van de maximum snelheid en de verbreding van de weg verdunt volgens haarde uitstoot van stikstof. Met dat argument voert de minister nog zowat voordelen op: de extra capaciteit zorgt voor minder verkeer op andere wegen in en om Utrecht. Verder belooft ze meer groen en minder geluid door natuurcompensatie, stil asfalt en hoge geluidsschermen.

De weg is door de jaren heen stelselmatig uitgebreid naar tien banen en dat is daar meer dan genoeg

Het is kostelijk vertoon van verkeersidealisme aangaande de Ring Utrecht, de draaischijf van Nederland, allemaal ten voordele van de verkeersveiligheid en de leefkwaliteit. Het staat allemaal zwart-op-wit in de argumentatie voor het tracébesluit. Daarin komt ook de aanname mee dat de mensen in Utrecht dat allemaal ook willen geloven. Een geweldige Haagse misrekening. Ik herinner me die kwade septemberdag in 1982 dat er een kort geding was aangespannen tegen de toenmalige kap in Amelisweerd, maar dat tijdens de zitting de bomen al werden geveld. Zoiets moet natuurlijk niet opnieuw gebeuren. Zonder allerlei beleidsnota’s te hoeven lezen ben ik ter zake redelijk deskundig, namelijk als gebruiker van beide trajecten: ik rijd regelmatig over de A27 in de betonnen bak door Amelisweerd en wandel graag in dat bos. De weg is door de jaren heen stelselmatig uitgebreid naar tien banen en dat is daar meer dan genoeg. De flessenhalzen ontstaan juist door de vertakkingen ná die rijstroken waarop al dat verkeer zich vooral in de spits samenbalt. Lopend door het bos ben je los van die verkeersdrukte, hoewel het geluid ervan indringend hoorbaar is.

‘2 miljard Euro. Man, wat kan je daar niet allemaal mee doen’

De Kerngroep Ring Utrecht keerde zich in Nieuws030 tegen de argumenten van de minister. Hun betoog: ‘Ze belooft meer groen en natuur, maar gaat eerst liefst 64 hectare groen en bomen vernietigen waaronder 800 eeuwenoude onvervangbare bomen van het landgoed Amelisweerd. Het rijksmonument Amelisweerd, de achtertuin voor heel veel bewoners van Utrecht zal een flink stuk kleiner worden.’ Vincent Bijlo is al jaren heel betrokken bij het behoud van Amelisweerd. Zijn verzet tegen het nieuwe tracébeleid was afgelopen week mooi thuiswerk voor hem in Bunnik. Zo vroeg hij zich af wat de alternatieven zijn voor al het geld dat in de voorgestelde uitbreiding wordt uitgetrokken. Hij observeerde: ‘2 miljard Euro. Man, wat kan je daar niet allemaal mee doen. Minister De Jonge had er een prachtig testbeleid van kunnen optuigen afgelopen zomer, er hadden noodziekenhuizen voor coronapatiënten mee gebouwd kunnen worden, de culturele sector had ruimer bedeeld kunnen worden, dat alles, en nog veel meer, had je kunnen doen met die ongelofelijke hoeveelheid poen. Maar bij de Vereniging Voor Deals vinden ze het toch een stuk lolliger om het weg te gooien, over de asfaltbalk te smijten, in een bodemloze put flikkeren. Want die verbreding is een van de krankjorumste infrastructurele projecten ooit.’

Wilt u als minister een onuitwisbaar spoor in het landschap achterlaten?

Vol ergernis fulmineerde Vincent verder: ‘Het is zo intens verdrietig. Waarom dit hooliganisme, dit moedwillige slopen? Voor 1 minuut tijdswinst, geven de modellen aan. Ja, de automobilist is gemiddeld 1 minuut eerder op zijn/haar bestemming. 2 miljard en een bos dat naar de kloten is, voor 1 minuut tijdwinst. Die minuut kan de boeken in als de duurste minuut ooit. Waarom? Is het VolkerWesselslobbyist Halbe Zijlstra die in uw nek hijgt, mevrouw Van Nieuwenhuizen? Wilt u als minister een onuitwisbaar spoor in het landschap achterlaten? Waarom beantwoordt u geen vragen van Kamerleden, die steeds meer beginnen in te zien hoe belachelijk en zonde van het geld dit prestigeproject is? Waarom promoot u thuiswerken als middel tegen files en drukt u tegelijkertijd dit gedrocht van een plan erdoor? Waarom handelt u in strijd met het beleid van Rijkswaterstaat zelf, dat streeft naar circulaire en klimaatneutrale wegenbouw? En nu we het toch over het klimaat hebben, hoe rijmt u dit plan met de klimaatdoelen? Er zijn oplossingen, mevrouw Van Nieuwenhuizen, die bijna gratis zijn. Luister naar de verkeersdeskundigen en als u ze niet hoort, koop gehoorapparaten. Houd niet vast aan dat ouwe asfalt, het kan allemaal zoveel schoner, zoveel beter, zoveel moderner.’

Vanaf 2 december ligt het door de minister getekende tracébesluit ter inzage. Dan krijgen de Kerngroep Ring Utrecht en Vincent Bijlo meer stof in handen om de minister duidelijk te maken dat het geen gelopen race is. Vincent zelf weer: ‘Wij, de Kerngroep Ring Utrecht, de Kerngroep Ringslangen Utrecht, de vogels, de vleermuizen, de bomen en alle mensen die dankzij dit krankjorume project gezondheidsschade zullen oplopen, wij zullen ons met alle geweldloze middelen verzetten tegen uw asfalt paradepaardje, omdat dat niet meer is dan een doodlopende weg.’ Cora van Nieuwenhuizen moet zich niet verkijken op al die mensen die juist in tijden van corona het bos van Amelisweerd hebben opgezocht als welkome verademing. Voor ieder die vanmiddag nog van plan is om in die mooie grote achtertuin te gaan wandelen, of in de dagen erna is het goed te weten dat elke stap een stille demonstratie is tegen Cora’s krabbel.