Carla Visch: “Ik merk dat waar we vroeger uren over konden kletsen er nu niet meer toe doet”

In de tijd BC (Before Corona) interviewde ik iedere week een vrouw van 50+ voor mijn rubriek “Het Mooiste Meisje”. Persoonlijke gesprekken die aan de keukentafel met een pot thee tussen ons in plaatsvonden.

Ik heb vaak gezegd dat ik als een wild vreemde binnenkwam en dat we als vriendinnen uit elkaar gingen. Een band opbouwen met de geïnterviewde gaat niet in een telefoongesprek zelfs niet al zou je erbij Facetimen. In mijn vaste vragen kwam altijd het geheim van hun jeugdigheid ter sprake. De een zwom, de ander danste, de volgende had haar vriendinnen en weer een ander had haar eigen bedrijfje. Nu dat allemaal wegvalt ben ik benieuwd hoe zij hun dagen doorbrengen. Carla Visch: “ ik merk dat waar we vroeger uren over konden kletsen er nu niet meer toe doet.”

Wat ben je aan het doen? 

“Ik ben in Scheveningen, waar ik nu woon en zit in de duinen te schilderen: de zee, het strand, de duinen en de pier. De zon schijnt en het had een gewone dag kunnen zijn waarop ik de strandtenten afging om mijn “Zweedse Bollen” onder de aandacht te brengen, want dat stond voor nu in de planning. Nadat ik vorig jaar Carla’s Conditorie had verkocht kon ik het toch niet laten: Zweden en brood weer te combineren. Nederlanders zijn altijd dol op Zweedse kaneelbroodjes en ik bedacht een bollen-fabriekje te beginnen in Den Haag. Ik vond een pandje aan de Hellingweg waar ik mijn broodje in alle soorten en maten kon maken. Met kardamon, natuurlijk met kaneel en met verschillende vullingen. Ook leek het mij leuk om kookworkshops te gaan geven en wilde mij verdiepen in het fermenteren. Als pré-pensionado wilde ik weer wat te doen hebben. Ik bedacht dat ik tussen het golfen, schilderen en afspreken met vriendinnen de tijd zou hebben om duizend bollen te draaien. Holly Davis, een vriendin en kok in Australië, had een boek geschreven over fermentatie en ik besloot bij haar op bezoek te gaan. Ik vertrok op 2 maart en zes weken later kwam ik in een andere wereld thuis.”

“Ik zit nu in de duinen te schilderen.”

“Alleen ouderen en mensen met een slechte gezondheid blijven in Zweden thuis”

“In Australië ging ook alles langzaam op slot, we konden niet uit eten dus kookte ik samen met Holly. Ik leerde veel van haar en haar opvattingen over eten. Zij gaat van het standpunt uit dat je niets moet eten wat je grootmoeder ook niet at, blijf roomboter eten in plaats van margarine. Je moet je eten drinken en je drinken eten. Dus iedere hap goed kauwen en niet alles in de blender: smoothies zijn uit den boze. Holly luisterde de hele dag naar de radio en begon steeds meer aan te dringen dat ik naar huis moest. De regels werden strenger: alles ging dicht alleen de supermarkten bleven open. Inmiddels was mijn cheap-ticket geannuleerd maar gelukkig kon ik toch nog een vlucht naar huis vinden. Terug in Nederland sprak ik mijn Zweedse vriendinnen. Hoe anders wordt daar met het virus omgegaan. Alleen ouderen en mensen met een slechte gezondheid blijven thuis. Iedereen werkt nog, de scholen zijn open evenals de restaurants en cafés. De besmettingsgraad en het sterftecijfer liggen veel lager dan hier maar de bevolkingsdichtheid is daar natuurlijk ook minder.”

“We zijn de notie van tijd een beetje kwijt”

“Ik heb het erover met mijn vriendinnen en ik merk dat waar we vroeger uren over konden kletsen er nu niet meer toe doet. Het zware onderwerp: Corona beheerst onze conversatie zoals het ons leven nu bepaalt. Ik heb de oude draad van het leven voor mijn plannen met de bollen weer opgepakt. Ik lees, schilder en kook want van koken kan ik heel vrolijk worden. Ik heb mijn kookblog nieuw leven ingeblazen en heb nu de tijd om mooie foto’s te maken en nieuwe recepten uit te proberen. We zijn de notie van tijd een beetje kwijt, we drinken koffie op bed en lezen daar ook eindeloos de kranten. Ik doe boodschappen en het verbaast mij dat het meel bij de Jumbo nog steeds is uitverkocht. Net alsof heel Nederland plots aan het bakken is geslagen en eigen Zweedse Bollen gaat maken.  Dan gebruik ik maar speltmeel voor mijn bananencake.”

Carla’s bananencake.  

2 eieren geklopt met 100 gram bruine suiker, 1 dl olijfolie en 300 gram biologisch speltmeel. 3 rijpe bananen, 1 appel in stukjes, 1 dl rozijnen 1 eetlepel speculaas kruiden en dan 10 gram bakpoeder. Doe in vorm en bak in 45 min op 180 graden. 

Lees hier het interview met Carla dat eerder op De Nuk stond.