Barbier Pascal Bannink: “Ik ben bang dat Utrecht wordt overgenomen door toeristen”

In deze rubriek vragen we Utrechters keuzes te maken binnen hun vakgebied, maar ook daarbuiten. Vandaag barbier Pascal Bannink

Wie zich laat knippen en scheren bij Pascal Bannink kijkt zijn ogen uit. Het brugwachtershuisje aan de Oosterkade is een mini-museum dat in alle hoeken en gaten vintage uitstraalt. In zijn huisje in de Bruntensteeg is het niet anders. Een feestje om te kijken en in te wonen. Dat beaamt  Pascal ook, maar hij heeft een kanttekening. “Ik huur dit van het Utrechtse Monumenten Fonds. Zij zeggen zich in te spannen voor het behoud van monumenten in Utrecht. Maar bij ons en ook andere bewoners laten ze het afweten als het aankomt op onderhoud. Toen ik dit pand 2 jaar geleden huurde stond de schimmel op de muren en viel de verf van de muren vanwege het vocht. Het was een ongezonde situatie waar pas na veel getouwtrek iets aan werd gedaan. Je zou zeggen dat een instelling als deze, die zich bezighoudt met het onderhoud en behoud van dit soort mooie historische panden, zich pro-actief gedraagt als het aankomt op klachten als deze. Maar in plaats van hun aannemer te sturen, ontkennen ze de problemen, vertragen ze de boel en uiteindelijk dreigen ze met advocaten. Wat betreft de huurprijzen is het idealisme van het UMF ook ver te zoeken. Een deel van de huurders die er lang wonen hebben het goed geregeld. Die betalen zelfs minder dan 500 euro. Maar van alle huisjes die vrijkomen, gooien ze de huur extre em omhoog. De vorige bewoner van ons huisje betaalde 500 euro minder en ik nu1400 euro. Een vastgoedondernemer zou zich ervoor schamen. Als het huis in goede staat zou zijn dan had ik er nog enigszins vrede mee want de plek in de stad is fantastisch, maar een huis met deze gebreken en de wetenschap dat je buren 900 euro minder betalen, dat is toch echt wel van de zotte. Maar laten we het over leuke dingen hebben.”

“De Achterhoek heb ik gezien bij mijn vader voor op de fiets”

Pascal Bannink (51) is geboren in Ulft in de Achterhoek. “ Ulft was een dorp waar ik een prima jeugd heb gehad. Een dorp bekend van de DRU-fabriek (nu een cultureel centrum) waar gashaarden en emaille pannen werden gemaakt. Veel van mijn familieleden hebben er gewerkt. Als jongetje speelde ik veel in de bossen en aan de oever van de IJssel. De Achterhoek heb ik gezien bij mijn vader voor op de fiets. Er was veel ruzie thuis en om dat te ontvluchten, pakte mijn vader de fiets om er samen met mij op uit te trekken. Zo hebben we de hele Achterhoek gezien. Ik ben één op één opgevoed door mijn vader en daar ben ik hem nog altijd erg dankbaar voor. Ik groeide op in de grensstreek, sprak beter Duits dan Engels en natuurlijk sprak ik Achterhoeks. Dat accent ben ik kwijtgeraakt, maar gooi er een drankje in of maak mij kwaad en dan is mijn Achterhoeks weer helemaal terug.

“Het vak leerde ik op de vloer van de barbershop. Eerst bij Schorem maar het meeste bij de New York Barbershop”

“Op mijn 19e verhuisde ik vanwege mijn studie naar het Utrechtse Ik ging studeren aan de sociale academie (Hogeschool van Utrecht)  in Culemborg, studeerde af in ’96 en bleef twaalf jaar in de jeugdzorg werken. Ik werkte bij Bureau Halt, Bureau Jeugdzorg en Portes. Daarnaast was ik altijd bezig met muziek. DJ van 50s en 60s vinyl heeft er toe geleid dat ik met een stel vrienden Naald en Kraak heb opgericht waarmee we veel op festivals in het hele land draaiden en hier in Utrecht onze eigen feesten organiseerden in Ekko en DBs. Door het dj-en kwam ik ook in aanraking met het barbiers vak. Ik was al gestopt met jeugdzorg en zocht naar iets anders, meer steady. Tijdens het draaien op een festival werd ik door een fotograaf gevraagd voor een fotoshoot in een barbershop en daar kwamen alle dingen waar ik van hou samen: een craftmanship, de liefde voor vintage muziek, tattoos, motoren, auto’s en ook nog het sociale component. Ik ging naar Rotterdam om daar het barbiers vak te leren, een opleiding tot barbier bestond toen nog niet. Het vak leerde ik op de vloer van de barbershop. Eerst bij Schorem maar het meeste bij de New York Barbershop. Een shop waar de familie al meer dan 125 jaar in het kappersvak zat.

“Ik heb mijn zaak en mijn huis in de binnenstad van de stad waar ik het liefste woon”

“Op een moment dacht ik ”Dit kan ik ook prima zelf”. Ik had mijn hart verpand aan Utrecht en wilde graag terug. Via via kwam ik 8 jaar geleden terecht in het brugwachtershuisje dat op het Ledig Erf stond. Weggestopt in de kelder ben ik daar begonnen. Gelukkig had ik een aardig netwerk in Utrecht en mensen wisten mij te vinden. Met de verhuizing naar boven en het huren van het hele huisje kon ik de shop pas echt verder ontwikkelen tot wat het nu is. Een persoonlijke shop waar ik en mijn collega Rex ieder op een verdieping mannen knippen en scheren. Inmiddels heb ik mijn eigen haar-en baardlijn en sinds kort ook mijn eigen biertje Barbier. Ik woon in Utrecht, in de Bruntensteeg, samen met mijn Braziliaanse vrouw Rosana Barrera. Ik heb mijn zaak en mijn huis in de binnenstad van de stad waar ik het liefste woon.”

De keuzes van Pascal

Muziek

“Oude liefde roest niet. Motörhead, de muziek uit mijn jeugd en nu ook nog. Recht voor de raap R&R; ‘met een steen op je gaspedaal en rijden maar.. En natuurlijk Normaal. Zij hebben altijd hun eigen koers gevaren, wat anderen ook zeiden. Normaal bleef in het Achterhoeks zingen en zij cultiveerden hun uiterlijk. Vroeger droegen de boerenzoons de pakken van hun grote of kleine broers vanwege geldgebrek. Normaal nam dat over. Met broeken te kort en de jasjes te groot, maakten ze eind jaren 70 pure R&R in hun moerstaal in een tijd dat disco de boventoon voerde. Zij maakten hun achtergrond hun handelsmerk. Ik ging al naar hun optredens toen ik zeven was en ben nog altijd een groot fan van hun oude werk met de maatschappijkritische en eigenzinnige teksten over het leven in het oosten van ons land.”

Boek

“Broodje Gezond van Bart Chabot. Het is een boek over Herman Brood en als lezer ben je een ‘Fly on the Wall ‘in het leven van Herman Brood. Het zijn fantastische verhalen over het privéleven van Brood. Het leven van Brood was niet alleen maar leuk en de misère kant van zijn leven wordt ook beschreven. Het begint met de zin ”Op het aanrecht ligt een injectiespuit. “Oh, ik zie dat Herman al heeft ontbeten”. Brood was toch wel een uniek persoon met zijn muziek en zijn kunst.”

Film

“The Straight Story’ van David Lynch. Alvin Straight een 73-jarige man in Iowa hoort dat zijn broer, met wie hij al 25 jaar in onmin leeft, een hersenbloeding heeft gehad. Hij besluit hem op te gaan zoeken. Hij heeft geen auto en ook geen rijbewijs. Achter zijn grasmaaier hangt hij een eigengemaakt karretje en zo trekt hij tien staten door op weg naar zijn broer. Het is een waargebeurd verhaal, een soort road-movie met prachtige bluegrass muziek. Ik hou van eigenzinnige mensen die los van wat anderen van hen vinden hun eigen gang gaan.”

Kunstwerk

“De Inktpot, het hoofdkantoor van ProRail aan het Moreelsepark. Het is één van de mooiste panden van Utrecht. De combi van al die bakstenen en de architectuur van de jaren ’50, maakt het voor mij een iconisch gebouw. De UFO op het dak vond ik prachtig. Toen de UFO net geplaatst was, kwamen er ook lichtstralen uit. Wat mij betreft mogen die wel weer terugkomen.”

Stad

“Utrecht steekt voor mij met kop en schouders boven alle steden uit. Utrecht heeft alles wat je in een stad zoekt. Het dorpse karakter, de geschiedenis, prachtige gebouwen en tal van kleine ondernemers zoals ik ook ben. Maar ik ben bang dat de stad wordt overgenomen door toeristen en dat we straks een tweede Amsterdam worden. Met een overdaad aan toeristshops in de stad. De parken worden een festivalterrein. Ik zie steeds meer bierfietsen, bachelorparty’s  en speurtochten door de stad. Van de toeristische speurtochten hebben wij ook last: mensen kijken ongegeneerd bij ons naar binnen en bellen aan om te vragen hoeveel slaapkamers we hebben. Laat ze in het buitenland niet te veel reclame maken voor de stad.”

Restaurant

“C’est Ca. Is een klein en gezellig restaurant in de Bollenhofsestraat. Raoul, chef en eigenaar is super creatief en kookt heel verrassend. De C’est Ca XL- avonden zijn legendarisch, dan gaat Raoul helemaal uit zijn dak. Binnenkort organiseert hij een pop-up restaurant in de Domkerk gedurende 4 dagen, daar kijk ik naar uit.”

Drank

“Mijn eigen bier: Barbier. Het is een lokaal gebrouwen bier, wij vonden de woordspeling wel grappig. Leuk als een gimmick voor liefhebbers van de shop en goed bier. Het bier is gebrouwen door UTCA Brwes. Het logo van de shop en het etiket ben ik zelf. Het is de bekende foto van Salvator Dali met zijn snor en daar heb ik mijzelf in gefotoshopt.”

Auto

“Mijn Plymouth Coupé de Luxe Special uit 1948. Het is een oude auto en in vijf jaar heeft mijn maatje Sjoerd van Greenville Garage ,ook een kleine creatieve ondernemer uit onze stad, er een betrouwbare auto van gemaakt. Ik ben zelf geen sleutelaar en had geen geld voor een compleet herstelde oldtimer. Dus heb ik jaren gespaard om iedere keer een nieuwe stap te maken in het herstel van de auto zodat hij nu helemaal veilig en betrouwbaar is. (V8 motor, lpg, stuurbekrachtiging, betrouwbare remmen en elektra, ik zou er zo mee door Europa kunnen rijden.”

Favoriete Utrechter

“Dat is mijn vrouw Rosana. Door haar heb ik een andere kijk op Utrecht gekregen. Zij komt uit Brazilië, was nog nooit buiten Brazilië geweest. Je komt hier in een volkomen vreemd land met een vreemde cultuur, kent hier niemand, spreekt geen Engels. Ga er maar aan staan! Ik ben niet alleen Utrecht, maar heel Nederland gaan herbeleven, door de ogen van Rosana. Veel dingen die voor ons normaal zijn, zoals de wisseling van de seizoenen en temperaturen, zijn voor haar bijzonder. Maar ook het feit dat het hier veilig is, onze huizen “open” en je er naar binnen kan kijken. In Brazilië is alles omringd met muren en prikkeldraad. De mooie voorgevels van de huizen in de stad en de historische gebouwen, veel dingen die wij al snel als normaal beschouwen. Het leven is hier veel gemakkelijker. Ze moest alleen even leren fietsen. Rosana heeft haar eigen stijl. Ze leerde vintage kleding herkennen en heeft een neus voor unieke stukken. We hebben naast een uitgesproken kledingstijl ook een gemeenschappelijke liefde voor curiositeiten en dat zie je terug in de inrichting van ons huisje Samen trekken we er regelmatig op uit om spulletjes te zoeken die bij ons en ons huis passen. Nu, na een jaar of twee in Utrecht, heeft ze haar draai wel aardig gevonden en werkt ze in The Village Coffee. Door haar is Utrecht nog meer mijn thuis geworden”

Wat zou je doen als je burgemeester van Utrecht was?

“Ik zou de toeristenstroom beperken. De bierfietsen in de ban doen en de boten vol dronken gasten aan banden leggen. Begrijp me niet verkeerd, ik gun iedereen zijn handel en zijn feestje maar de stad is er ook om in te leven dus hou het leefbaar. Verder zou ik kleine ondernemers meer ondersteunen en de junkie-overlast bij Het Lepelenburg echt aanpakken. Mijn inziens wordt er daar nog veel te veel gedoogd en te weinig tegen opgetreden. En ik weet niet welke mogelijkheden ik zou hebben als burgemeester maar pak de huisjesmelkers aan en zorg voor betaalbare huur en koop in de stad.”