‘Wat u niet wilt dat u geschiedt …’

Duizend columnisten schreven dit vóór mij – vandaag krijgt u de Utrechtse versie.

Toen Drogisterij Woortman verdween, was daar nogal wat om te doen. Aandacht genoeg opeens – dit sympathieke online platform voorop. Ook ik fietste in de laatste weken om voor een zakje drop.
Dat heeft natuurlijk niet geholpen, al was het er in de slotmaand drukker dan ooit. Zulks is je lot als je de toko dichtgooit.

Winkels sluiten om verschillende redenen. Een veel voorkomende: geen opvolging. ‘Almaar stijgende huren’ staat ook in de top drie.
Maar de meest verdrietige? Klanten blijven weg, er komt ‘geen hond’ meer.
En weet je wat? Als die laatste klant zijn hond meebrengt, dan krijgt deze nog een bakje water en een koekje.

Wie herinnert zich Bostelaar nog, op de Steenweg, waar de anglofiel zich tegoed deed aan Britse en Amerikaanse sweets ’n shortbreads. Bij binnenkomst rook het er naar ouderwetse service. Drop-Inn in de Vinkenburgstraat – een paradijs voor wie het verschil kent tussen boeren- en Engelse drop. Iedere keer klinkt het: ‘Wat jammer. Maar ja, ik koop het meeste tegenwoordig online.’

De Nieuwe Utrechtse Consument mist het causaal verband.  Wij zijn met zijn allen regisseur van de sluitingsgolf. ‘Bestel maar, bestel, bestel maar’ en weer gaat een stukje binnenstad op zwart. Terwijl u thuis het pakketje openscheurt, hoort u in de verte vaag het geratel van een rolluik.

De strijd tegen de Digitale Storm is óók die van tientallen Utrechtse ondernemers sinds de jaren negentig. En niemand die de papa en mama zaken, die in opeenvolgende generaties wijk en stad van spullen en diensten voorzagen – ‘Fatsoenlijke prijzen en persoonlijke service!’ – tegen de moderne veelvraterij beschermde.

De politiek als laatste, die zijn te druk met zichzelf en met elkaar. Die zien pas signalen aan het einde van een doodlopende straat. Ook daar kunnen ze hun kont overigens prima keren.

Achter de toonbank voelt men zich de kleine sluiswachter, die jongen-met-zijn-vinger-in-de-dijk. In hun eentje kunnen zij het digitale geweld ook niet tegenhouden.

De waarde van zaken wordt soms pas achteraf begrepen. Nieuw en sneller is niet altijd beter; soms is het gewoon kouder.