Veel ouderen kunnen niet aan coronapas komen: “Ze vallen weer buiten de boot”

De anderhalve meter samenleving is voorbij en het leven bijna weer normaal. Maar niet voor veel ouderen die afhankelijk zijn van een papieren vaccinatiebewijs. Uren bellen ze met de helpdesk waarna de verbinding wordt verbroken. Ze voelen zich in de steek gelaten door de overheid. Noortje Rozema, directeur van stichting Oog voor Utrecht, ziet het met ingehouden woede aan. “De ouderen vallen weer buiten de boot.”

“Het is een drama. Ik word op onze locaties in Noord West Utrecht dagelijks geconfronteerd met ouderen die er maar niet in slagen een vaccinatiebewijs te krijgen. Omdat velen geen smartphone hebben zijn ze aangewezen op een papieren bewijs. Dit moet je telefonisch aanvragen. En dat is voor ouderen al geen eenvoudige opgave. Met hun vaak toch al niet soepele vingers dienen ze allerlei toetsen in te drukken. Burgerservice nummer en postcode moeten worden doorgeven. Dat is voor ons geen probleem maar deze ouderen weten soms niet eens dat er een toetsenbord op hun telefoon zit. Overigens speelt dit pas als  de helpdesk wordt bereikt. En dat blijkt in de praktijk bijna onmogelijk. Uren zitten ze in de wacht waarna vervolgens de verbinding wordt verbroken.

“Ze voelen zich oud en afgedankt”

Het is verdrietig dat dit niet goed geregeld wordt. In België krijgen ouderen automatisch hun vaccinatiebewijs opgestuurd. Waarom hier niet? Tijdens onze spreekuren probeer ik te helpen, maar mij lukt het ook niet om contact met de helpdesk te krijgen. Tijdens de pandemie vielen de ouderen buiten de boot en dat gebeurt nu weer. Ze voelen zich oud en afgedankt. De ouderen vallen weer buiten de boot. Je kan je wel voorstellen hoe het voelt als niemand bij de overheid je kan helpen. Ik zie ze verzuurd en verbitterd worden. Het uitje van vandaag heb ik maar afgezegd. Op een terras kan je met dit weer niet zitten en binnen zijn ze niet welkom.”

“Wat moet je doen als je helemaal alleen bent?”

Een van de ouderen vertelt over haar ervaringen met de helpdesk. Ze is 91 jaar oud en heeft liever niet dat we haar naam noemen (“Ik wil geen toestanden.”)

“Ik heb geen internet en geen mailadres. Dus moest ik mijn pas wel via de telefoon regelen. Ik wilde hem graag hebben want via Met Je Hart was ik uitgenodigd om te komen eten bij de Parel van Zuilen. Maar, vertelden ze, zonder pas mag je niet naar binnen. Maandag ben ik gaan bellen, eerst naar de GGD en toen naar een 0800-nummer. Maar ze verdommen het om je te helpen.

Ik ben twee keer gevaccineerd, dat kunnen ze bij de RIVM zien. Urenlang werd ik aan de lijn gehouden. Op een bepaald moment heb ik het opgegeven. Toen is mijn kleindochter gaan bellen en was het zo geregeld. Het lijkt er op dat de pas er nu aankomt. Maar wat moet je doen als je geen kinderen hebt en helemaal alleen bent? Ik begrijp niet waar ze mee bezig zijn.”

Vragen aan wethouder Eerenberg

PvdA-raadslid Hester Assen ziet een taak weggelegd voor de gemeente om te zorgen dat alle Utrechters die gevaccineerd zijn en dat willen weer actief deel kunnen nemen aan de samenleving zonder beperkingen als gevolg van lage taal- of digitale vaardigheid. Zij stelt de volgende vragen aan wethouder van Volksgezondheid Eerenberg.

Is de wethouder bekend met de signalen dat de wijze waarop het corona-toegangsbewijs nu geregeld is, tot hoge drempels leidt voor groepen Utrechters die niet digitaal vaardig zijn, om hier gebruik van te maken?

Deelt de wethouder met ons dat het gebrek aan een smartphone of lage geletterdheid of digitale vaardigheid geen drempel mag zijn om weer actief mee te doen in de samenleving, zeker wanneer dit Utrechters betreft die sowieso al vaker eenzaam zijn,  waarbij de beperkende coronamaatregelen dit nog versterkt hebben? Zo ja, welke ruimte ziet de wethouder te zorgen dat deze Utrechters wel weer volwaardig deel kunnen nemen? 

Wat is de wethouder voornemens te doen met de adviezen om in de stad fysieke ondersteuning te bieden bij het aanvragen van een QR-code?