De Hagenese cabaretier Harrie Jekkers, die ondanks z’n Haagse wortels al decennia geleden in Utrecht neerstreek, heeft het helemaal voor mekaar. Bij leven wordt er al een plein(tje) naar hem vernoemd, pal voor de Koninklijke Schouwburg aan het Korte Voorhout in Den Haag. Zaterdag 26 november was de onthulling van het “Harrie Jekkersplein”.
Het idee van het plein kwam van de directie van de Koninklijke Schouwburg, die daarmee een monumentje wilde oprichten voor een serie succesvolle optreden van Jekkers.
Directeur Cees Debets vindt dat “De Schouwburg een podium moet zijn voor de hele stad”. Daarom programmeert hij speciale voorstellingen, matinees op de zondag, voor Hagenaars en Hagenezen met artiesten, die de harteklop van de Hofstad vertolken. Eerst was dat Paul van Vliet. Afgelopen jaren was Jekkers de gangmaker. Aanvankelijk speelde hij zijn voorstelling “Achter de duinen” zo’n 36 keer, maar de druk op de kassa bleef groot, zodat hij in totaal 68 keer zijn show speelde en daarmee een publiek bereikte van 40.000 toeschouwers.
Voor Harrie Jekkers was dit succes een soort rondmaken van zijn levenscirkel. Hij vertelde zaterdag hoe hij ooit in het Haagse theatertje Diligentia heel voorzichtig begon aan zijn carrière als cabaretier. Hij had toen al een tijd getoerd met Het Klein Orkest, zijn band die het repertoire wist uit te rekken van een maatschappijkritisch/melancholiek nummer als “Over de Muur” tot het vrolijke “Oh, Oh Den Haag”, intussen uitgegroeid tot een volkslied.
Impressario Joop Koopman, de oud-Vara presentator, die ook de begeleider was van Youp van ’t Hek, stimuleerde Harrie Jekkers om het ook eens solo te proberen en om zijn liedjes af te wisselen met conferences. Met een voorzichtige leesrepetitie, het voorlezen van de teksten vanaf velletjes papier, voor een Haags publiek van 70 man hielp hem over zijn twijfel heen. Het was een succes, herinnert hij zich, het publiek was enthousiast: “Als ik bij wijze van spreken was doorgegaan met het voorlezen van m’n teksten was het ook goed geweest”.
De geste van de Schouwburg-directie om Harrie Jekkers zijn eigen plein te schenken is ingegeven door het lied “De Straatnaambordjes Blues” uit zijn eerste solovoorstelling “Het gelijk van de Koffietent”. In het liedje wordt de vraag opgeworpen waar straatnamen vandaan komen. Bijvoorbeeld de Adriaan van Ostadelaan: “Wat heeft die Adriaan gedaan? Dat’ie met z’n naam op een bord kwam te staan. In de Adriaan van Ostadelaan”.
In de originele tekst van het nummer regelt Harrie Jekkers zijn eigen naambordje door van de Monseigneur Bekkerslaan, met een viltstift, de monseigneur Jekkerslaan te maken.
Maar nu hij ècht z’n eigen plein heeft, is de tekst aangepast: “Ik ben in Den Haag hier ooit begonnen als Harrie Klorkestein. Maar toen nooit verwacht dat ik ooit zo beroemd zou zijn, dat ik kon roepen – midden op het Harrie Jekkersplein: Het is te gek om Harrie Jekkers te zijn!”
.
Eerlijk verdiend.
Jekkers is Hagenees en Utrechter! Heeft zijn hart gegeven aan beide steden, ik ook!
Achter de Duinen wat een oprechte mooie ode van Harrie aan zijn Den Haag en zijn ouders en jeugd. Ontroerend mooi
Als geboren Utrechtse ben ik geraakt door de Haagse taal en de melancholiek, de mooie raken teksten van Harrie. En dat hij ook nog zoveel jaren in mijn stadje heeft gewoond.