Talentvolle jonge voetbaljournalist Jan van Dam overleden

Woensdagmiddag 27 april overleed Jan van Dam, jonge Utrechter. Kanker sloopte zijn lichaam in slechts enkele weken. Hij werd 30 jaar. Onze medewerker Cees Grimbergen was elftalleider van Kampong-F2, met in 1998 ook  Jan van Dam binnen de lijnen.   

Jan is zoon van oud-AD/Utrecht-columnist Loes Claerhoudt en Harry van Dam, van communicatiebureau Paapstvandam, oud-perschef van FC Utrecht. Zijn iets oudere broer is Kees. 

Jan ontmoette zijn vriendin Lisa Ruigrok op de redactie van AD/Utrechts Nieuwsblad. 

Ik hoor bij de grote schare Utrechters die de familie van Dam kent. Familieleden, kennissen, vrienden, collega’s en oud-collega’s, elftalgenoten, huisgenoten, kroegvrienden. Want Jan en zijn familie kennen de halve stad, zoals veel mensen Jan kennen. 

Ik lees het app-bericht van Jans overlijden in de trein van Den Haag naar Utrecht, koningsdag, rond half 5. Herlees het. Het is niet waar. Fiets even later langs Jans huis in de buurt van station Vaartsche Rijn. Het oranje vertier is overal. Vier weken geleden ontmoette ik Jan en zijn vader Harry voor dat huis aan de Oosterkade. Bij toeval. Nee, hij voelde zich na een periode met corona nog niet helemaal hersteld. Gek, een beetje rugpijn, malaisegevoel.  

‘Precies dat gevoel dat ik ook twee weken geleden aan je beschreef, Cees.’ Ja, Jan, ik herinner het me. Jan belde mij half maart voor zijn rubriek ‘Napraten’, op de regiopagina’s van AD/Utrechts Nieuwsblad. Of ik mijn licht wilde laten schijnen op FC Utrecht-PSV (0-1) van de zondag ervoor? Tuurlijk Jan, als je oud-elftalleider bij Kampong F2 en later bij Sporting70 werk ik graag mee aan voetbalstukjes van jouw hand. Ook al ben ik zelf een mislukt voetbalverslaggever. 

Jan, een jongen die liefde voor voetbal paarde aan liefde voor voetbalattributen. Van voetbalshirts tot scheenbeschermers en badslippers. Als ze maar gedragen waren door voetbalidolen. Voetballiefde en verzameldrang deelde hij met onze zoon Daan, Jans vriend. Zoals na een wedstrijd FC Utrecht-Feyenoord toen ze Robin van Persie zijn badslippers wisten te ontfutselen. De vraag tussen de twee vrienden: wie krijgt de linker badslipper en wie de rechter?

Door onze zonen leerde ik de familie van Dam kennen. Ik maakte mee hoezeer Jan gevormd werd door het noodlot dat het gezin van Dam-Claerhoudt trof. Moeder Loes kreeg de ziekte ALS. Het gezin werd geraakt door langjarig verdriet. Verdriet dat hoort bij de trage, maar voortdurende achteruitgang van functies bij een ALS-patiënt. Moeder Loes was een mondige, strijdbare patiënt die voor de krant honderden columns over haar ziekte schreef. En een icoon van de ALS-patiëntenbeweging werd. Een moeder ook om wie Jan zich bekommerde. Na zestien jaar ALS overleed Jans moeder in oktober 2015. 

Een week na de Oosterkade-ontmoeting kwam ik Jan en zijn vriendin Lisa op de afdeling radiologie van het Diakonessenhuis tegen. Met schrik in hun ogen vertelden zij over de mogelijk ernstige diagnose. Die pijntjes en dat malaisegevoel? Het waren mogelijk niet de naweeën van covid. Alsof de corona nauwgezette diagnostiek weken lang in de weg had gezeten  

Jan verbond de laatste jaren twee hobbies: FC Utrecht en schrijven. Zijn voetballiefde werd voetbalkennis. Feiten, tactiek, analyse. ‘Ik heb me van FC-supporter langzaam ontwikkeld tot journalistiek FC-watcher.’ Hij zei het afgelopen maandag vanaf zijn bed in UMC Utrecht. Niet snoeverig, eerder bescheiden. Jan maakte als sportjournalist de laatste jaren een snelle ontwikkeling door. Hij schreef zich de blaren op de vingers voor de lokale AD-sportpagina’s. Waterpolo, rugby, maar vooral voetbal was zijn journalistieke lust en leven.  

Tegenover zijn bed hing een voetbalshirt van AC Milan, gedragen door Clarence Seedorf. Een kostbaar collector’s item vanwege de spelershandtekeningen. Afgelopen weekend werd het op Jans UMC-kamer bezorgd. Afzender Frans van Seumeren. Hoe dat kwam? Vijftien jaar geleden had Jan het shirt bij de Van Seumerens zien hangen. En zijn belangstelling niet onder stoelen en banken gestoken. Toen de FC Utrecht-eigenaar vorige week van Jans ernstige ziekte hoorde, was dát het moment om het shirt, inclusief kaartje met lieve woorden bij Jan in het ziekenhuis te laten bezorgen. 

Jan van Dam werkte de laatste tijd als eindredacteur op de AD-sportredactie. Altijd met zinsbouw, formuleringen en taal bezig. Na het stukje over FC-PSV bedankte hij me in een appje. ‘Even twee kleine opmerkingen over je laatste stuk op De Nuk, Cees. Met mijn eindredacteursoog. In het foto-bijschrift staat Quatar-flats in plaats van Qatar-flats. En ‘uitsluitend horroverhalen’ in plaats van ‘uitsluitend horrorverhalen’. En trouwens, het lijkt me heel leuk om snel met jou en Daan in de stad af te spreken.’ 

Ach, Jan, wat willen we dat graag. En wat intens verdrietig dat dat niet meer kan. Dankjewel. Ook voor de kwetsbaarheid die je toonde.