Locatie: Krommerijnpark
Ik ben dol op grassoorten. Het wuift altijd lekker mee met de wind: licht, rank en beweeglijk zijn de sprieten. Bij het zien van wuivende grasjes, denk ik altijd aan de titel van het boek: “De ondraaglijke lichtheid van het bestaan”. Geen idee meer waar het boek over ging. Moest wel wat hondendrollen zien te ontwijken voor deze foto, maar dat zal het thema van het boek niet zijn geweest.
Laat uw reactie achter
Reactie