In deze rubriek vragen we Utrechters keuzes te maken binnen hun vakgebied, maar ook daarbuiten.Vandaag Ruud de Voijs, eigenaar van adviesbureau Snijboon.
Ruud de Voijs werd me getipt door Aaron van Zon, sous-chef van Héron. Ruud heeft een sociaal adviesbureau met de naam ‘Snijboon.’ Maar bekender is hij door zijn instagrampagina ‘Ruud Kookt’ waarin hij zijn gerechten presenteert en regelmatig ageert tegen flauwekul als shared dining en restaurantketens. Een gesprek met een volkomen in Utrecht gesettelde Limburger die zijn afkomst echter niet verloochend. “Ik probeer een beetje Venlo in Utrecht te krijgen.”
Ruud de Voijs (35), is geboren in Venlo, waar hij samen met zijn broer ook opgroeide. “Ik was een lief, sociaal en een beetje ondeugend jongetje. Een weinig opvallende leerling, aardig en respectvol. Na de middelbare school had ik geen idee voor welke vervolgopleiding ik moest kiezen. Ik had maar één duidelijk doel voor ogen en dat was mosterd-chips importeren uit Frankrijk en daar groot in worden. Dat was ook de reden voor de richting detailhandel die ik koos op het MBO. Ik maakte het MBO af, de mosterdchips bleven in Frankrijk en ik ging naar het HBO in Utrecht om daar communicatie en management te gaan studeren. Dat klonk goed maar het bleek geen geschikte keuze. Ik haalde het eerste jaar niet, maar ik heb in dat jaar wel Utrecht ontdekt.Hier was alles wat ik leuk vond. Ik was 17, veel te jong om een keuze te maken wanneer je voetbal het leukste vindt om te doen.”
“Hoewel ik nu al een tijd in Utrecht woon, draag ik Venlo nog altijd in mijn hart”
“In het tweede jaar veranderde ik van studierichting en koos voor media en communicatie, dat was een betere keuze. Hoewel ik nu al een tijd in Utrecht woon, draag ik Venlo nog altijd in mijn hart. Mensen hier vinden dat ik soms te veel over Venlo praat. Ik probeer een beetje Venlo in Utrecht te krijgen en dan heb ik het over tradities en de muziek. Zo hebben we het carnaval, dat ik één keer in mijn leven heb gemist. Dat was tijdens Covid. Ik ben met carnaval opgegroeid, als peuter ging ik al mee in de buggy. Ik organiseerde vaak feestjes in Venlo. Dat heb ik in Utrecht opgepakt en ik werd ‘booker’ in de Ekko, waar ik ook mocht draaien. Iedere maand een feestje organiseren, wanneer je 20 bent is dat toch een droom. Ik studeerde af en wilde bij een creatief bureau stage lopen, maar het was lastig om ergens binnen te komen.”
“Ieder goed idee past op een bierviltje”
“Ik bedacht ‘Stichting Viltjesavond’. Ieder goed idee past op een bierviltje. Ik heb bij alle bureaus in Utrecht een bierviltje in de bus gedaan. Ik bedacht steeds 40 mensen uit te nodigen die een idee op een viltje mochten schrijven. Klanten vonden het ook een goed idee om zoveel jonge mensen bij elkaar ideeën te laten spuien. Ik kende al veel mensen uit de muziekscene en door mijn werk kwamen er veel bij. Nu loop ik hier over straat en zegt mijn vrouw gekscherend: ”Je lijkt de burgemeester van Utrecht wel. Nog even en je knipt lintjes door en kust baby’s in kinderwagens.”
“Mijn bureau heet niet voor niets “Snijboon”, iets durven zeggen wat niemand van je verwacht”
“Inmiddels heb ik een sociaal ontwerpbureau waar we proberen moeilijke maatschappelijke problemen begrijpelijk te maken. Mijn bureau heet niet voor niets “Snijboon”, iets durven zeggen wat niemand van je verwacht. De oplossing is vaak dichterbij dan je zou verwachten. Toen, tijdens Covid, mijn werk als DJ en mijn bureau stopten, miste ik een hobby en interactie met mensen. Ik bedacht Ruud Kookt, een instagram-account waar ik recepten deel en eten laat zien dat ik heb gemaakt. Ik kookte altijd al graag en ik bedacht “Het Crisis kookboek”. Ik had de rust en de tijd om te experimenteren. Veel groente en nooit vleesvervangers, dat is allemaal troep. Op kantoor kook ik iedere dag een warme lunch voor medewerkers en klanten. Ik ben nooit langer dan een half uur bezig. Dat kan pasta putanesca zijn of ramen met veel groente en een eitje. Geen treurige boterhammetjes met kaas. Het is goed om even met elkaar te gaan zitten en rustig te eten. Je hebt dan ook meteen andere gesprekken dan bij een kopje koffie.”
De keuzes van Ruud
Boek
“ Ik lees vooral kookboeken, ik heb een kast vol. ‘De Zilveren Lepel’ is een standaardwerk, dat moet je in je boekenkast hebben en het kookboek ‘Toscanini’ van het Italiaanse restaurant in Amsterdam. Ter inspiratie ‘Van Kop tot Staart’ van het Londense restaurant St John, al zal ik zelf niet snel met orgaanvlees koken. Ik lees ook graag boeken van Anthony Bourdain en van Charles Bukowski, de rauwigheid, het op reis gaan en niet weten wat ze gaan doen. Daar herken ik mijzelf wel in. Een beetje “puinzooi” mannen, ik weet niet waarom ik daar een zwak voor heb. Mijn favoriete roman, die ik driemaal heb gelezen, is ‘Rum Dagboek’ van Hunter S. Thompson. Het boek beschrijft hoe een jonge journalist, klaar met Amerika, in Puerto Rico voor een krant gaat werken. Daar raakt hij verwikkeld in een schimmig complot vol lust, liefde, jaloezie en bedrog. “
Muziek
“Vrolijke rock, disco en Afrikaanse muziek, dat is de muziek die ik als DJ draai. Mijn alter ego staat dan op. Thuis luister ik deze muziek nooit. Ik hou van treurige, rustige rockmuziek. ‘His Golden Messenger’, een beetje Country. ‘War on Drugs’ heb ik door de jaren heel veel geluisterd en de muziek van ‘Joy Division’.”
Film
“Free Willy.’ Toen ik die film zag wist ik het zeker: ik word orca-trainer! Maar toen realiseerde ik me dat orca’s niet in een bassin horen te leven. Daarmee was die droom voorbij. ‘Control’, over Ian Curtis, de zanger van Joy Division, die zelfmoord pleegde aan de vooravond van hun eerste concerttour in de VS. De muziek, de beelden, in zwart wit gefilmd, door Anton Corbijn. De opkomst en ondergang van de band, die film heb ik heel veel gezien. Meer recent ‘Riders of Justice’ .Een Deense film die iets doet met je hoofd. Ik zeg er niet veel over omdat ik bang ben te gaan spoilen. In die film zit alles wat ik leuk vind, de titel doet een slechte actiefilm vermoeden, maar niets is minder waar.”
Kunstwerk
“Ik ga met mijn vrouw graag naar musea, maar ik vergeet wie iets heeft gemaakt. Mijn favoriete kunstwerk is werk van mijn vrouw Yasmina Ajbilou. Zij borduurt en tuft op oude Marokkaanse kaftans de verhalen die haar moeder haar als kind vertelde voor het slapen gaan. Zij had een solo-expositie in het Centraal Museum en haar werk is ook aangekocht. Haar werk betekent voor mij emotie en trots. Ik kies voor een kunstwerk met een voor mij persoonlijk verhaal, niet iets van een willekeurige kunstenaar.”
Stad
“Malaga en Cagliari, de hoofdstad van Sardinië, waar ik mijn vrouw ten huwelijk heb gevraagd. Ik hou van steden aan het strand. De zee, het strand en de stad. Je kan er heerlijk vis eten, zwemmen en de stad bekijken. En allebei de steden hebben dat. Ik heb grenzeloos romantische ideeën als ik aan Italië en Spanje denk. Lange tafels met etende mensen. Dat beeld wil ik ook oproepen op kantoor. Daarom eten we tussen de middag warm met elkaar.”
Drank
“Toen ik in Utrecht kwam dronk ik Vieux. Ik ging ooit op vakantie met vrienden in een camper en de vader van één van mijn vrienden zei: “Als je in Frankrijk bent, dan moet je vieux drinken.” Dus onnozel als wij waren vroegen we in een café om vieux waarop we raar werden aangekeken. Toen begrepen we dat het een grap was. Ik ben het alleen in Holland blijven drinken. De laatste tijd drink ik graag een Negroni, een klassiek drankje. Op ons huwelijk hadden we zelfs een Negroni fontein.”
Favoriete Utrechter
“Ik ken heel veel mensen, maar ik heb ook aan verschillende mensen veel te danken. Zoals Jasper Kaan van de Klub. Ik heb nu twee keer een pop-up drie gangen lunch gekookt in de Klub. Ik deed dat samen met Jasper. Hij is een Bourgondiër pur sang. Hij gaf mij de kans om die pop-up te doen. Dat heeft voor mij een deur geopend waardoor ik merkte dat ik meer kan dan alleen maar thuis koken. En Aaron van Zon van Héron, hij is mijn kookvader. Ik wil altijd zijn goedkeuring hebben. Als ik een gerechtje heb gekookt dan stuur ik het altijd als eerste naar hem door. We bellen elkaar als we een eettentje hebben ontdekt of een nieuw kraampje op de markt. Met hem kan ik eindeloos over eten en drinken praten. Maar ook, mocht er iets zijn, dan staat hij binnen vijf minuten bij je op de stoep. En dan nog Jac Rijks van Rosie, hij blaast mij iedere keer weer omver met zijn gerechten. Hij houdt er niet van om in de spotlights te staan en dat vind ik super cool. Ik koester een niet uitgesproken liefde voor die man.”
Restaurant
“In Utrecht Héron en Rosie en Rooie Nel als nieuwkomer. Probeer daar het pasteitje met boerderijkip in pernodsaus. Nomono, op de Europalaan. Heel bijzonder met chef Naresh in de keuken. Dan heb ik nog wat kleine tentjes die ik graag een duwtje wil geven. Lekker Brasil, op de Vredenburgmarkt op woensdag, vrijdag en zaterdag. Echt Braziliaans eten, je hoort ook alleen maar Portugees als je voor de kraam staat. Mister Dam op de Steenweg, voor geweldig lekkere Vietnamese broodjes. Ndujame, op de Oudegracht, je waant je even in Italië en Quang-Minh op de Straatweg. Heel erg goed, zelfgemaakte sambal en alles van de barbecue.”
Wat zou je doen als je burgemeester van Utrecht was?
“Heb je even? Ik zou de horecavergunningen minder naar de grote horeca jongens laten gaan. Tenten waar je eet om gezien te worden, shared dining en gelul van influencers op instagram met koud eten voor hun neus. Matig eten voor veel te veel geld, in plaats van een restaurant waar met passie wordt gekookt. Ik zou ook de arbeiderslunch invoeren zoals je die in Frankrijk en Italië hebt. In Italië heet dat de ‘Pranzo-lunch”, voor dertien euro eet je twee gangen met een karafje wijn en een espresso toe. De baas betaalt, bij gebrek aan een eigen kantine, de helft. Het zou Utrecht een stuk gezelliger maken, nu loopt iedereen met zijn broodje over straat.”
Laat uw reactie achter
Reactie