De bewoners van Ravellaan 96 staan per 19 mei op straat, terwijl er nog geen concrete plannen zijn voor hun wooncomplex. Ze voelen zich onterecht behandeld. “We worden er uitgezet, puur omdat we anders huurbescherming krijgen,” vertelt Sam, inwoner van de Ravellaan.
Een hechte gemeenschap
Het gebouw aan de Ravellaan is al jaren een thuis voor een diverse groep bewoners: studenten, werkenden en kwetsbare jongeren. “We ontbijten en dineren samen, we kijken films, we helpen elkaar,” vertelt Sam, “Dit is meer dan een woonplek. Dit is een gemeenschap.”
Toch moeten ze per 19 mei vertrekken. En dat terwijl er nog geen duidelijk herontwikkelingsplan is voor het pand. De huidige eigenaar, verhuurder Socius, lijkt vooral te willen voorkomen dat de huidige bewoners een vast huurcontract krijgen. “Ze willen nieuwe tijdelijke huurders plaatsen, zodat ze over twee jaar weer opnieuw mensen kunnen wegsturen. Dat is de enige reden,” verklaart een andere bewoner.
Politieke steun blijft uit
Tijdens het debat in de Utrechtse gemeenteraad was de VVD een van de weinige partijen die zich uitsprak tegen de gedwongen uitzetting van de bewoners. “Het is absurd dat ik hier als VVD’er moet staan om sociale huur te verdedigen, terwijl de partijen die normaal gesproken voor huurders opkomen, ons laten vallen,” zei VVD-raadslid Gertjan te Hoonte tijdens het debat over de plannen. GroenLinks en de PvdA, die eerder steun beloofden tijdens een bijeenkomst met bewoners, stemden uiteindelijk niet voor enige motie die de bewoners had kunnen helpen.
Ook wethouder De Vries wordt bekritiseerd vanwege een tegenstrijdige houding. “Hij schreef een brief met opties om ons te helpen, maar toen hij de kans kreeg om zich uit te spreken, raadde hij al die opties af,” legt inwoner Thijs uit. De brief, vijftien pagina’s lang, werd volgens de bewoners in een toon geschreven die weinig hoop bood op een eerlijke oplossing.
Protest en petitie
De bewoners hebben al maanden actie gevoerd. Ze hebben contact gezocht met wethouders, ingesproken bij gemeentelijke debatten en samengewerkt met actiegroepen zoals BPW (Bond Precaire Woonvormen). Een recent debat in de Utrechtse gemeenteraad leverde echter geen oplossing op. “We dachten dat we gehoord werden, maar uiteindelijk werd ons gewoon medegedeeld dat we eruit moeten.”
Toch geven ze de strijd niet op. Op 20 maart zullen ze een petitie aanbieden aan de gemeente. “We willen dat de gemeente in ieder geval erkent dat dit een structureel probleem is. Dit gebeurt niet alleen bij ons. Over een jaar staan bewoners van een pand hier verderop voor precies hetzelfde probleem.”
Geen woonalternatief
Voor veel bewoners is de situatie uitzichtloos. Velen hebben nog geen andere woning kunnen vinden. “Ik reageer op alles wat er op Facebook voorbij komt,” zegt een student. “Maar ik heb te weinig inschrijftijd bij de SSH, en hospiteren is een loterij.” Anderen kampen met extra problemen: “Ik zit in het laatste jaar van mijn master en moet mijn scriptie inleveren. Dit is de slechtst denkbare timing om een huis te moeten zoeken.”
Volgens de bewoners is er een alternatief: een tijdelijke bruikleenconstructie, waarbij zij in het gebouw mogen blijven wonen tot er écht iets met het pand gebeurt. Maar die optie wordt niet serieus overwogen. “Dat zou betekenen dat de gemeente meer geld kwijt is aan onderhoud, dit draait allemaal om geld.”
Socius
Socius, de huidige beheerder van het pand, heeft volgens bewoners een cruciale rol gespeeld in hun gedwongen vertrek. In het contract tussen Socius en de gemeente staat een zogeheten ‘breekclausule’, wat betekent dat als Socius het beheer verliest, ze alle keukens, muren en andere voorzieningen mogen slopen voordat een nieuwe partij het overneemt. “Dat maakt het voor de gemeente financieel onaantrekkelijk om ons hier te laten blijven, zelfs als er een optie was om ons onder een andere constructie te laten wonen,” merkt Thijs op. Hierdoor lijkt de gemeente klem te zitten in een juridisch spel dat ten koste gaat van de bewoners.
Hoop op verandering
Met de petitie willen de bewoners niet alleen hun eigen situatie aankaarten, maar ook aandacht vragen voor toekomstige gevallen: “We hopen dat de gemeente leert van wat hier gebeurt. Dat ze dit in de toekomst voorkomen.”
De bewoners hopen dat de petitie op 20 maart alsnog iets in beweging zet. Maar de tijd dringt. “We hebben hoop, maar we zijn ook realistisch. Het voelt alsof we een strijd voeren die we eigenlijk niet kunnen winnen.”
Het draait overal om geld.
Niet alleen bij deze tijdelijke huurders, ook bij huurders met een vast contract.
Hier worden bijvoorbeeld huurders door ons aller Woonin ordinair kapot/weg getreiterd. Het is ook niet alsof je ergens anders heen kunt, want naast studenten woonruimtes zijn er ook geen ‘normale’ huizen te krijgen.
Er zijn altijd mensen die er beter van worden van dit soort situaties. Ook corruptie is blijkbaar een acceptabel iets geworden. Follow the money.
Het draait niet om geld, het draait om zekerheid. De verhuurder verliest die zekerheid en blijkbaar zijn de bewoners niet bereid om daar een andere zekerheid tegenover te stellen. Dat is namelijk heel simpel.
De huurders kunnen zich garant stellen voor vertrek op het allereerste verzoek van de verhuurder. Die garantstelling zal inhouden dat zij, noch individueel, noch collectief, de toekomstige huuropzegging aan zullen vechten. Zij zien vrijwillig af van de rechten die zij verwerven. Uiteraard hoort daar een boeteclausule bij. Die zeer hoge boete, zowel individueel als collectief, is per direct opeisbaar als geen gehoor wordt gegeven aan de huuropzegging.
Dat is de nieuwe zekerheid die de huurders af dienen te geven aan de verhuurder. Zijn zij daartoe niet bereid, dan is het terecht dat ze dienen te vertrekken. Dat hoort de VVD ook te weten.