Elke week een bijdrage van De Plandelman. Met een van straat geplukt verhaal of onverwachte ontmoeting. Vandaag merken wat plandelen eigenlijk kinderspel is.
Je hebt die met hun kinderen aan de plandel gaan, maar er zijn ook kinderen die hun ouders op sleeptouw nemen. Eva, bijna vier, is er zo eentje. Zij is altijd wel in voor een schoonmaakrondje door de wijk. En moeder Marlene, met zusje Elize in een draagdoek op de rug en hondje Denzel aan de lijn, gaat dan vrolijk mee. “Als je Eva vraagt: wil je spelen of prikken, dan is het antwoord geheid: PRIKKEN!!!”. Het ‘werkterrein’ van Eva zijn twee speeltuintjes in Hoograven. Keurig aangelegd, maar helaas niet altijd keurig achtergelaten. En dat terwijl er toch een buurtvrijwilliger zijn best doet om de plekken netjes bij te houden. In zijn eentje blijkt dat onbegonnen werk, vandaar dat Eva & co een handje helpen.
Eva’s moeder, jeugdbegeleider op een zorgboerderij, woont praktisch haar hele leven al in Utrecht. Eerst Wittevrouwen, daarna Voordorp, Lombok en sinds een jaar of drie dus Hoograven. “Die laatste twee wijken liggen er radicaal anders bij dan de eerste twee. In Wittevrouwen zou ik nooit op het idee zijn gekomen om zwerfafval te rapen. Dat is er daar nauwelijks. Hier is het een enorme bron van ergernis.” En niet alleen voor Marlene. Haar buren besloten, mede door de overlast van vuil op straat, hun biezen te pakken en te verhuizen. Marlene zag ondertussen haar kans schoon om het probleem zelf aan te pakken. “Ik had me voorgenomen dat zodra de jongste veilig op de stoep kon blijven, ik rotzooi zou gaan rapen.” Ze meldde zich vorige maand op het buurtkantoortje van woningbouwcoöperatie Bo-Ex op de IJsselsteinlaan en kreeg daar direct vier grijpers mee en complimenten. Twee kindergrijpers , twee volwassen uitvoeringen. Eentje is voor Marlene, de ander om iemand in de handen te drukken die mee wil helpen. Binnenkort is de vader van het stel aan de beurt, want die gaat met zijn meiden zwerfiebingo spelen.
Nu is het dus vooral Eva die anderen motiveert om de boel op te ruimen. Alina, een vriendinnetje dat voorbij komt fietsen, stapt af en begint spontaan mee te rapen. Ook Eva’s tante doet mee, en zelfs die uk van nog geen twee jaar oud weet feilloos wat er wel en niet op de grond hoort. Wat in de zak verdwijnt, zijn typische vondsten voor een locatie als deze: chipszakken, lollystokjes, snoepverpakkingen, rietjes en drinkpakjes. Binnen drie kwartier is dat goed voor een uitpuilende Albert Heijn-tas. Het afgebroken stuur van een driewieler past daar niet in, en wordt naast de prullenbak gezet. Dan is het hoogste tijd om… te spelen! Plandeltikkertje: de kids stuiteren door de speeltuin, achtervolgd door een grijpende moeder. Plandelen is écht kinderspel.
Anton, wat een geweldig initiatief! Geweldig, Suzanne
Leuk en motiverend verhaal. Super goed gedaan, die dames. Hoop dat er nog velen hun voorbeeld volgen maar droom dat het ooit niet meer nodig is.
Heerlijk om dit te lezen Anton! Mooi om te zien hoe er op verschillende manieren, op verschillende plekken totaal verschillende mensen en mensjes hun best doen om de wereld een beetje schoner te houden. Ben benieuwd naar je voldoende ontmoetingen.
Blijft een mooi artikel! bedankt voor de leuke reacties 🙂 Helaas is het hier nog steeds prikken met de kraan open 🙁