November in Broese

Vrijdagavond 4 november, scene of the crime: Broese Utrecht aan de Oudegracht. Om 19:30 zou de boekpresentatie volgen van Thomas Olde Heuvelt’s nieuwe boek November, in een volle zaal op de 1ste verdieping van deze mooie boekhandel. Ik was er heen gewandeld vanuit het Museumkwartier en werd er allervriendelijkst ontvangen door een medewerker en naar boven gewezen waar ik mijn jas kon ophangen en een plekje kon zoeken. Het was druk. Warm druk. Ruim honderd kacheltjes van 37 graden Celsius produceerden zoveel warmte dat ik dacht dat hierin een oplossing te vinden zou zijn voor de huidige energiecrisis. Ik vond een plekje achterin, naast een kleine lift. 

Om 19:32 werd er meegedeeld dat Thomas en zijn partner een beetje vertraging hadden maar dat ze onderweg waren. Wachten dus. Niet al te lang gelukkig want enkele minuten later zag ik vanuit mijn linker ooghoek dat die lift omhoog kwam… met Thomas en zijn partner David. De lift… ooit een ander griezelverhaal… was de reden geweest voor de vertraging. De knop om omhoog te gaan, diende ingedrukt te blijven om in beweging te blijven…

Na inleidingen van zijn partner en zijn uitgever, kwamen Thomas en Rob van Scheers van De Volkskrant ten tonele voor een interview. Ik trok een wenkbrauw op toen zijn werk als on-Nederlands werd omschreven. Waarom? Omdat hij succes heeft in binnen- en buitenland? Wenkbrauw twee volgde toen Van Scheers een nieuwe naam voor Thomas’ genre had bedacht: Nedergothic. Een beetje te gekunsteld naar mijn bescheiden mening voor letterlijk fantastische horror die niet onderdoet voor King, Barker en Koontz. Die worden toch ook niet als on-Amerikaans benoemd? 

Soit… Thomas las hierna een stukje voor uit zijn nieuwe boek en beantwoordde hierna vragen uit het publiek. Ik was de hekkensluiter met de vraag of hij niet angstig was dat bij de Amerikaanse verfilming van Hex, er niet aan de haal gegaan zou worden met zijn verhaal? Of hij niet bang was dat zijn verhaal verneukt zou worden zoals bij zovele verfilmingen van Stephen King’s boeken, met name Cujo en The Shining? Zijn antwoord verbaasde me maar ik vond het ook wel iets moois hebben. Hij deelt die angst niet en laat het los vanuit de gedachte dat verhalen door iedereen anders kunnen worden geïnterpreteerd.

Tijd voor de signeersessie. Thomas nam de tijd voor iedereen die zijn tafel passeerde, ging desgewenst op de foto en signeerde met een sierlijk handschrift. Het duurde lang maar uiteindelijk mocht ik mijn boek overhandigen voor de gewenste signatuur. Net als bij mijn voorgangers, nam hij de tijd voor een kort praatje en vroeg wat ik deed om den brode…

‘Ik ben onderwijsassistent’

‘Oohh… op een school?’

‘Dat lijkt me wel handig’… waarop hij in de lach schoot om zijn eigen, voor de hand liggende vraag. Hij was duidelijk moe na twee weken toeren in de VS en aansluitend in Duitsland. Ik had een beetje medelijden met hem. Weinig rust, zoveel mensen die iets van je willen… ik zou het hem niet na kunnen doen maar ondanks zijn vermoeidheid bleef hij vriendelijk. Klasse! Net als zijn boeken!

Utrecht, 5 november 2022.