Het waren niet de eerste de besten die vorige week maandag aanwezig waren in het Twentse hotel De Bloemenbeek. Op uitnodiging van burgemeester Sharon Dijksma gingen Utrechtse horecaondernemers uit het hogere segment met elkaar in gesprek. We noemen Karel V, 273, Hemel en Aarde, Concours, Madeleine, Brass en Simple. Als toehoorder was er een vertegenwoordiger van Gault Millau.
Het selecte gezelschap leidde tot enig gemor van thuisblijvers. Bepalen alleen de topzaken het culinaire beeld van Utrecht, vroegen zij zich af. Iets te veel ons kent ons, was de teneur.
De centrale vraag in De Bloemenbeek was hoe ze Utrecht op de culinaire kaart kunnen zetten
Het overheersende gevoel: als je aan Maastricht denkt, denk je aan eten en gastvrijheid. Bij Utrecht is dat gevoel minder of misschien wel helemaal niet. Met de bijeenkomst trad de Utrechtse burgemeester in de voetsporen van haar voorganger Jan van Zanen. Ook hij belegde vlak na zijn aantreden een overleg met de horeca. Tijdens een lunch in museum Speelklok liet hij weten “dat we aan de stad, aan de regio, aan Nederland en internationaal moeten laten zien dat we ertoe doen”. Van Zanen hoopte dat Utrecht tijdens zijn ambtstermijn vier Michelinsterren zou binnenhalen. Hoe van Zanen dat dacht te beïnvloeden was niet duidelijk. In elk geval is het hem niet gelukt.
Een Michelinster was in De Bloemenbeek niet het gespreksonderwerp. En terecht, want meer dan prestige draagt dat nauwelijks bij aan een culinaire upgrading van de stad. Want dan wel? Veel concrete antwoorden kwamen er niet. Leon Mazairac, chef van Karel V, gaf in dit verhaal op NUK wel al een voorzet.
“We zouden een keurmerk moeten verzinnen voor de stad, waarbij de kwaliteit van het eten en de persoonlijke ontvangst hand-in-hand gaan. Zoals dat in Italië gaat, daar word je omarmd als je het terras op stapt.”
Een mooie oproep die in de praktijk steeds meer navolging vindt. Want van de culinaire kaalslag die ooit zo tekenend was voor de stad is weinig meer te merken. Zonder veel tromgeroffel verrees onlangs op De Kromme Nieuwe Gracht Maeve, een zaak die stiekem wel eens naar een ster zou kunnen hengelen. 273 verrast op de Oudegracht. De Lange Nieuwstraat is opgevrolijkt met Terroir en Grace.
Aan de horecaondernemers ligt het niet. Wat kan de burgemeester toevoegen? Koken hoeft ze niet, dat kunnen ze wel in Utrecht. Meelopen in de bediening mag ze wel. Want nog meer dan over culinair Utrecht werd er tijdens het overleg gesproken over het personeelstekort in de horeca.
De echte bijdrage van de gemeente zit hem in ondersteunen en faciliteren.
Afgelopen vrijdag filmden we bij Madeleine een aflevering van “Koken met Rik de Jonge.” Ik vroeg wanneer het terras aan de overkant weer open ging. Dat schijnt niet te mogen. Was eenmalig vanwege corona. Jammer, het was een prettige en beheersbare aanvulling op de horeca aan ’t Wed. Sterker, op een mooie zomeravond had het wel iets weg van Maastricht.
Soms is een oplossing zo eenvoudig dat je helemaal niet hoeft te vergaderen.
Zou ze soms nog teveel gehecht zijn aan de vorige baan jan van zanen missen we wel ik als utrechtse zeker jammer dat utrechters niet zelf hun burgemeester mogen kiezen uit verschillende kandidaten maar de politieke carrousel van baantjes blijft toch wel gehandhaaft
Vergaderen in een Twents Hotel? Support your locals!
Klopt dat je tegenwoordig prima kan eten in Utrecht. Eigenlijk zie ik het probleem niet zo.
Het bourgondische karakter van Maastricht krijg je niet in Utrecht. Daarvoor is bij ons het aanbod van studentenkroegen te groot. We zullen er mee moeten leven.
Typisch geval van een topdown benadering. Daar is de gemeente heel goed in.
Ter compensatie zijn tijdens corona de terrasregels versoepeld. Als dat tot ieders tevredenheid is verlopen zie ik niet waarom dat eenmalig zou zijn. Van het terras waarover in dit artikel wordt gesproken lijkt me niemand last hebben. Meedenken en soepel zijn lijkt me in alle gevallen een belangrijk advies aan de gemeente. Daar hoef je inderdaad niet uitgebreid over te vergaderen.
Twente?
Personeel is inderdaad een belangrijk aandachtspunt. Daarom wil ik graag mijn opleidingsinstituut naar Utrecht verplaatsen. Dat vraagt een goede locatie en medewerking van de stad Utrecht. En dat zou echt wel wat toevoegen aan de stad.
Eens met Ben Lagendijk. Uit eigen ervaring kan ik zeggen dat het terras aan de overkant bij Madeleine TOP was. Jammer en niet goed te begrijpen dat dit niet meer kan na corona. Zal wel iets met omliggende bewoners te maken hebben, die wél midden in de stad willen wonen, maar géén last van geluid willen hebben.
Is er geen goede locatie in Utrecht te vinden waar men kan overleggen? Twente? Komt Sharon zelf niet uit Twente? Riekt dit niet een beetje?
Misschien een idee als de burgemeester niet in Twente (?) vergadert maar gewoon eens bij Utrechtse horecaondernemers langs gaat om te informeren naar de wensen en mogelijkheden. En dan niet alleen in het centrum.
Ik zie de foto van dit terras en begrijp totaal niet waarom dit niet zou mogen. Ga langs burgemeester en regel dit. Even een dwarsliggende ambtenaar aanspreken. Practice what you preach.
Als ik over de Utrechtse horeca vergaderen wil, ga ik net als onze burgermoeder natuurlijk ook naar Twente. Daar is het immers altijd lente.
Waar geen vraag is, komt geen aanbod. Utrecht is, geldelijk gezien, een stad van paupers, is altijd zo geweest. Vroeger had Utrecht nog een elite die wel dinerkwaliteit op prijs stelde. Dat is niet meer, de culti elite die nu dominant is, eet niet luxe, maar plat.
Hans Rosenberg was een van de laatste politici die het zich durfde te permitteren om te dineren met zakenmensen om een netwerk op te bouwen en ook werkgevers bij de ontwikkeling van de stad te betrekken. Aan deze visionaire PvdA wethouder van economische zaken danken wij de ontwikkeling van Utrecht als kantorenstad. Zonder zijn visie was Utrecht een provinciestadje gebleven, nou ja.. zoiets als Groningen geworden.
Zijn horeca declaraties kwamen hem, ook toen al, op hevige kritiek van GroenLinks te staan.
Met zijn vertrek naar de universiteit kwam er een einde aan economische visie, zijn opvolgster (VVD) bakte er niks van. Met Jan van Zanen als wethouder EZ flakkerde visie, brede samenwerking en brede visie weer op. Dank zij goede HC wethouders, dank aan Victor Evenhardt, heeft Utrecht het toch gered.
Maar koopkracht, ach die is in Utrecht ver te zoeken. Mensen die echt veel te besteden hebben wonen niet in de stad. Dat is in Den Haag, Rotterdam en Amsterdam anders.