Kleine ondernemers kunnen huren in de binnenstad niet betalen

In mijn column van 5 maart over de sluiting van drogisterij Woortman blijkt deze zin tegen het zere been van een aantal mensen: “De historische zaak, de oudste drogisterij in Nederland, valt net als eerder al zoveel originele
Utrechtse winkels, ten prooi aan hebzuchtige huizenbezitters en projectontwikkelaars.”

Een lid van de familie Woortman, die in deze krant niet bij naam genoemd wil worden, zocht contact met de redactie, waarna ik als schrijver van die column telefonisch contact opnam met dit familielid.

Er zou geen sprake zijn van ‘ten prooi vallen’ en mijn stukje zou de mensen van de drogisterij ten onrechte zielig afschilderen. Of we het stuk daarom maar wilden verwijderen.

Ik heb een uiterst vriendelijke sfeerschets geschreven in mijn column over Woortman en daar zeer veel positieve reacties op mogen ontvangen. Nog afgezien van dat voor 100% verwijderen op Internet vrijwel onmogelijk is, vooral niet als zo’n stukje zoals in dit geval door vele mensen gelezen en gedeeld is, zie ik die noodzaak niet.

Toegegeven, mijn woorden in die gewraakte zin werden ingegeven door mijn ergernis over het steeds meer verdwijnen van originele winkels uit de binnenstad.

Zo verdween in 2019 de Wijze Kater, de vooral spiritueel georiënteerde boekhandel annex edelstenenwinkel op de hoek Zadelstraat/Donkerstraat vanwege een huurverhoging van 1000 naar 4000 euro, die volgens de toenmalige eigenaar Leo Spee niet meer was op te brengen. Een doorstart van een andere ondernemer ging helaas niet door. Wel is sinds 2021 spirituele winkel Ananda gevestigd op Mariaplaats 1, toevallig (?) dichtbij waar de Wijze Kater was gevestigd. 

In het geval van Woortman is geen sprake van een plotselinge huurverhoging, zoals de gewraakte zin zou suggereren, volgens het familielid.

Ik weet van Hans Rijkhof dat hij in het verleden geprobeerd heeft zijn zaak te verkopen, aanvankelijk was hij daarbij optimistisch dat de verkoop rond zou komen met het bedrijf Jacob Hooy, al sedert 1743 specialist in kruiden en specerijen. Zijn teleurstelling dat het uiteindelijk niet doorging omdat hij op die manier het voortbestaan van de historische drogisterij had willen waarborgen, was groot, maar hij bleef zoals altijd optimistisch.

Wat ik niet wist, is dat het pand waarin de winkel gevestigd is, een aantal jaren geleden aan een nieuwe eigenaar is verkocht en dat daarbij garanties voor de huur zijn gegeven. Maar tevens werd bedongen dat als Hans zou stoppen, de huur verhoogd zou worden naar 6000 euro.

Dat de huur met het stoppen van Hans verhoogd wordt, kwam dus niet als een verrassing zoals destijds bij de Wijze Kater.

Ik kan me echter voorstellen dat Hans, optimist als hij is,  had gehoopt dat er tegen die tijd wel een oplossing zou komen. Zeker gelet op dat zijn trouwe Frederique (Freek) de zaak wil voortzetten.
Maar kennelijk geldt afspraak is afspraak voor de huidige eigenaar. Wie dat is wil het familielid niet zeggen. Die vindt die huur van 6000 per maand alleszins redelijk. “Een klein pandje op de Bakkerstraat doet ook al 69.000 euro per jaar,” stelt het familielid.

Daar zou ik bij enige navraag nog vele vergelijkbare bedragen van winkelpandjes in de binnenstad  aan toe kunnen voegen en het Neude is natuurlijk een toplokatie.  

Maar zijn daarmee die hoge bedragen voor huren gerechtvaardigd? 

In de Zadelstraat zit nog een oude drogisterij. Niet zo oud als Woortman, maar met ook een lange staat van dienst: Slamat. Slamat is een klassieke drogisterij, gespecialiseerd in voedselsupplementen, kruidentherapie, diervriendelijke cosmetica en huidverzorging. Daarnaast biedt Slamat producten aan om bier en wijn te maken. 

Ten tijde van de ophef van de Wijze Kater had ik een gesprekje met eigenaar Muller, die in 1971 de zaak overnam van zijn ouders die de zaak in 1949 kochten van een Indonesiër en de naam Slamat (Maleis voor geluk, het goede) handhaafden. 

Of hij niet vreesde Leo Spee achterna te gaan, vroeg ik Patrick Muller destijds. “Nee, want ik ben zelf de eigenaar van dit pand”, antwoordde hij.