Klein, kleiner, kleinst

Het gaat in Utrecht alle kanten op met de kantoorruimte. Dan is er veel, dan weer te weinig.

Rondom ons oude huis Achter Sint Pieter stonden een jaar of wat geleden alle kantoren leeg. In het grootste had de gemeente gezeten, afdeling bouwen en wonen. Schuin aan de overkant was een callcenter vertrokken. Uit onze grote kamer aan de achterkant keken we uit op het op een leegstaand schoolgebouw. Ooit was daar het Bonifatiuslyceum begonnen. Uiteindelijk kon je ook daar kantoorruimte huren.

Toen wij verhuisden naar Leidsche Rijn was alles omgezet in appartementen.

Natuurlijk, die kantoren waren absoluut niet duurzaam. De bestuurders van onze kleine provincie, die hun onderkomen in Rijnsweerd voor honderd miljoen euro tiptop laten renoveren, zouden er nog niet dood willen liggen. Een advocaat van enige standing ook niet: geen dubbele ramen, geen warmtepompen, geen zonnepanelen. 

Het bericht dat wethouder Susan Schilderman nu verspreidt is niet minder dan een onheilstijding: als er niet snel meer ruimte voor bedrijven en kantoren komt ‘dreigt Utrecht een exclusieve stad te worden met alleen banen voor theoretisch opgeleiden.’

Helemaal begrijpen doe ik het citaat niet.. Zijn er ook kantoren waar praktisch opgeleide mensen werken? En dreigt juist daar nu het grote tekort? 

Maar het is in ieder geval duidelijk dat er wat moet gebeuren. De woningnood is duidelijk niet het enige Utrechtse probleem. Maar wèl het grootste. 

De oplossing van die nood is nog mijlenver weg, maar intussen gebeurt er toch wat. Zo mogen de corporaties vanaf nu sociale woningen verkopen, mits ze veel meer waard zijn dan een nieuw te bouwen woning. 

Wij woonden Achter Sint Pieter ook in zo’n duur huis, weliswaar geen sociale huur, maar evengoed eigendom van Woonin, die het na ons vertrek  verkocht.. Vraagprijs 700.000. Opbrengt waarschijnlijk meer. Van dat geld bouw je inderdaad twee eenvoudige huizen, cq appartementen.

Levert de nieuwe regeling wat op? Ik betwijfel het. Bezitten de corporaties grote aantallen dure huizen? En komen er daarvan veel leeg, bijvoorbeeld omdat de bewoners verhuizen naar een kleiner levensloopbestendig appartement?

Splitsen, daarover lees je ook veel. Een huis van honderd vierkante meter kun je verdelen in twee eenheden van veertig, lees ik. Twintig vierkante meter schijnt verloren te gaan. 

Veertig is wel weinig, net genoeg voor 1 persoon. Wij hebben met ons tweeën zeventig, en dat is goed te doen. Was het veel minder geweest dan waren we nooit op het aanbod van Woonin ingegaan. 

Het is waar, er zijn veel alleenstaanden. Maar lang niet allemaal willen ze voor altijd in hun eentje blijven wonen.