Foto’s: Stichting Abantu Verbinding
‘Sydney hoort erbij’, siert een simpel geschreven bordje de teamfoto van danser, coach en onderwijzer Michel Togni. De woorden slaan de spijker op de kop. Ieder weekend gaat Togni met kameraden voetballen in het Utrechtse Wilhelminapark. Maar de aanvoerder van het team, de kameraad die de wekelijkse voetbalpotjes steevast vol energie aanzwengelde, is er niet bij. Sydney Sinkamba (42) zit namelijk vast. In Detentiecentrum Rotterdam. Van waaruit de Dienst Terugkeer & Vertrek hem deze week op het vliegtuig naar Zambia wil zetten. Met een inreisverbod, voor Europa, van minimaal twee jaar. Als persona non grata.
De rest van zijn team kan maar niet bevatten waarom. Zoals niemand die de Zambiaan persoonlijk kent, dat eigenlijk kan. In de vier jaar dat hij in Utrecht woont, is Sydney voor honderden Utrechters, van alle leeftijden, kinderen én ouderen namelijk bij uitstek een rolmodel en inspirator geworden binnen de wereld van beweging en participatie. Kinderen uit Hoograven, Kanaleneiland, Overvecht en de Dichterswijk dragen hem op handen. Net als senioren uit de Rivierenwijk, die hij wekelijks op vrijwillige basis bewegingslessen geeft.
Onder de vlag van zijn eigen opgerichte stichting, Abantu Verbinding, organiseert Sydney al enkele jaren activiteiten voor Utrechters, in al hun diversiteit. Wijkvoetbal en spel voor jeugd, wandelgroepen, fietsgroepen en beweeggroepen voor volwassenen. En wie hem daarbij meemaakt, merkt hoe hij iedere nieuwe ontmoeting, elk gesprek weer met open instelling aangaat. Sydney is een mensenmens pur sang. Volwassenen zien hem als verbinder, kinderen als inspirator. En de overheid? Die behandelt hem als crimineel. Enkel omdat zijn verblijfstitel technisch gezien niet op orde is. Direct na zijn recente arrestatie verdween Sydney voor zijn sociale kringen in een klap van de radar: hij werd getransporteerd naar een cellencomplex in Houten, waar zijn ruimte aanvoelde als isoleercel. Waarbij hem zijn telefoon werd afgenomen en zijn vriendin zijn stem door het zware glas heen amper kan horen. Laat staan: dichter bij hem kon komen.
Thuis in Utrecht
Via kennissen belandde Sydney vier jaar geleden in Utrecht, een stad waar hij zich, door het stedelijke karakter én de tegelijk compacte schaal al gauw bijzonder thuis voelt. In de Domstad mag hij al die tijd door omstandigheden officieel niet werken. Officieel niet zijn. Officieel niet ademen.
Maar Sydney laat zijn geest er niet door beperken. Hij begint training te geven bij verschillende voetbalclubs, waaronder D.H.S.C., Hercules en Kampong. Ook doet hij vrijwilligerswerk bij het Leger des Heils, Humanitas, Taal Doet Meer en Harten voor Sport. De bezigheden blijken voor hem zelfs de opmaat tot het oprichten van zijn eigen stichting: Abantu Verbinding, die in september 2021 officieel gelanceerd wordt door voormalig wethouder (inmiddels staatsecretaris) Maarten van Ooijen, van Zorg, Welzijn, Asiel en Sport.
Waarom Sydney zo actief is? Hij gelooft als geen ander in verbinding met de medemens. Ik ben omdat wij zijn, prijkt op de felgroene shirts van zijn Abantu Stichting. Aanstekelijke woorden, die bij sommigen allicht op kritische blikken kunnen stuiten. Maar niet bij Sydney. Verbinding zit in zijn ziel.
Vanuit zijn achtergrond als gepassioneerd voetballer – hij bereikte in Zambia ooit het nationale jongerenelftal – voert hij die verbinding door op de manier die voor hem het meest natuurlijke voelt: beweging. Beweging is gezond, voor lichaam en geest, voor iedereen. Maar beweging is tegelijk de sleutel tot een beter verbonden maatschappij. De drive van Sydney ligt veel dieper dan voetbal, sport of beweging alleen: hij wil wijkbewoners letterlijk in beweging zetten, om elkaar te ontmoeten, van elkaar te leren, en dichter tot elkaar te komen. Verbinding kortom, door te doen!
En juist die sociale cohesie richting een gezonder en beter verbonden maatschappij, heeft hij de afgelopen jaren zo knap voor elkaar gekregen in de Domstad. Op vrijwillige basis, vanuit passie en visie, samenwerkend met instanties als Sport Utrecht en DOCK Utrecht, en geholpen door enkele gelijkgestemden in bestuur en organisatie. In het kersverse Coalitieakkoord Utrecht benoemt het Utrechtse College van B&W wijkgericht werken, met rol voor sport en spel, als een van de speerpunten voor de komende vier jaar. Het lijkt alsof ook hier Sydney’s spirit een inspiratiebron is geweest. Ook al mag hij eigenlijk niet zijn.
Toch blijft het wrang. Dat uitgerekend op het moment dat Utrecht 900 jaar stadsrechten viert in thema ‘Stad zonder Muren’ (er loopt zelfs een foto-expositie met de naam ‘Gekomen om te blijven’), de nieuwe Utrechter die de afgelopen jaren zo sterk heeft bijgedragen aan het weghalen van deze muren, in mensonterende toestanden in een verstikkende cel wordt opgesloten. Omdat het Nederlandse systeem – waarin beoordelaars wél in vrijheid de hele wereld over kunnen reizen – mensen blijkbaar nog steeds niet kan beoordelen op hun kern: het mens-zijn.
Is dat nu de stad, het land, het systeem waarin we willen leven?
Zondag 19 juni is er tussen 14-16 uur een bijeenkomst: ‘Sydney hoort erbij’, op de binnenplaats van DUMS – De Utrechtse Muziekschool, Domplein 4. Toegang gratis, aanmelden via
Bijzonder dat de toenmalige wethouder Sidney met een bezoek vereerde. Is er geen taak weggelegd voor zijn opvolger om dit probleem op te lossen? En inderdaad, de slogan “Gekomen om hier te blijven” krijgt nu een hele andere dimensie.