‘Ik ben toch niet op vakantie?’, dacht ik toen de lieftallige serveerster tegen mij zei: ‘in English please’. Ze begreep niet wat ik zojuist in vloeiend Nederlands bij haar had besteld. Nee hoor, ik was niet op vakantie, ik zat gewoon op een Utrechts terras aan de Veilinghavenkade. Ik hoor het steeds vaker, buitenlandse talen waarin ik word toegesproken, op terrassen maar ook in winkels.
Natuurlijk kan ik denken dat het goed is voor mijn vocabulaire in vreemde talen, maar het blijft een beetje gek gevoel geven. Zijn wij Nederlanders zo flexibel dat we moeiteloos in twaalf buitenlandse talen antwoord geven? Niet zo lang geleden wilde ik een fotolijstje van 12,95 euro ruilen, het ding bleek bij thuiskomst te klein voor mijn doel. Ik had het gekocht in een chique mode/woonwinkel in het vernieuwde winkelcentrum aan het Vredenburg. Het prul zat nog in de ongeopende fabrieksverpakking dus teruggeven moest niet zo moeilijk zijn.
‘Excuse me’, zei ze. ‘I don’t speak Dutch’
Ik werd geholpen door een meisje met een sterke Vlaamse tongval. “Niet zo snel spreken”, zei ze tegen mij. “Ik kom uit Vlaanderen en ik begrijp nog niet alles.” Nadat ik sterk articulerend had uitgelegd dat ik mijn geld terug wilde omdat het fotolijstje niet voldeed zei ze: “Ah ja, ik begrijp het, maar moet het even aan een collega vragen hoe dit moet.” Na enkele minuten sprak een jonge vrouw met pikzwart haar mij toe in een mengsel van Spaans en Engels. “Excuse me’, zei ze. “I don’t speak Dutch.”
Waar ben ik in hemelsnaam beland? Dat dacht ik! Gelukkig spreek ik zelf een aardig woordje over de grens en kon ik, met enige trots, in het Spaans uitleggen dat ik het fotolijstje wilde teruggeven en het aankoopbedrag terug wilde. “Ah ja,” zei ze in het Spaans, “maar dat mag ik niet zelf beslissen, ik zal even mijn leidinggevende erbij roepen.” U zult het niet geloven, maar het is echt waar wat ik nu schrijf, de leidinggevende bleek een Duitse dame, die ging er kennelijk vanuit dat iedere Utrechter Duits spreekt. Zonder enige vorm van excuus zei zij in het Duits: “Zurückgeben ist kein problem.” Gelukkig maar, dacht ik.
Nadat ik de winkel had verlaten was mijn buitenlandse woordenschat behoorlijk aangevuld, maar toch beklijfde het gevoel dat er iets niet klopte. De vraag is: voelt u dit ook wel eens?
Dit gaat alleen maar toenemen in een stad waar je via de fly-over naar Utrecht Science Park reist.
Klopt bij sarah op hoog catharijne en bij h en m hoog catharijne hetzelfde ervaren dames zeiden hetzelfde ik zei ik spreek nederlands moet jij ook maar leren heb zo de boel teruggelegd
In Amsterdam is het nog veel erger. In die stad kom ik vrij vaak en in veel winkels en de horeca worden allerlei talen gesproken. Er werkt ook veel personeel uit het buitenland.
Blijf desondanks zoveel mogelijk Nederlands spreken; zeker de buitenlanders die hier voor langere tijd zijn deden er goed aan wat Nederlands te leren spreken.