opinie

Ibis jaar open voor 50 statushouders

Het Ibis Hotel

Komt Geert Wilders na Kijkduin met zijn hele beveiligingsentourage naar Oog in Al, net voor de kerstdagen? Die vraag kwam bij me op na de lezing van een Wijkbericht van de Gemeente Utrecht met de kop: Tijdelijk verblijf Utrechtse statushouders in het Ibis Hotel. Zo wordt de wijk meegedeeld dat het hotel vanaf 22 december voor één jaar maximaal 50 statushouders opvangt, totdat zij kunnen doorstromen naar een geschikte woonplek. Het is een besluit van het COA en de gemeente. In het bericht wordt Utrecht een mensenrechtenstad genoemd die wil bijdragen aan een veilige en menselijke plek voor nieuwkomers in Nederland. 

Ik woon vlakbij het Ibis. Het staat naast het AZC in het voormalige militaire ziekenhuis. Het is een verbazende beleving, gelet op alle ophef rond Ter Apel. Bij de opening in 1990 was er herrie. Nu lopen bewoners van allerlei nationaliteit er vrij ontspannen in en uit. Een van mijn buren herinnert zich een incident van rond 4 jaar geleden. Ter hoogte van de Albert Heijn in de Händelstraat werd een zwarte man met een kapotte bierfles in zijn gezicht geslagen door een man die deel uitmaakte van vier ‘oriëntaals uitziende figuren.’ Dat is iets anders dan schering en inslag. Het is een haast voorbeeldig AZC. 

De gemeente Utrecht en het COA aarzelen niet, met passend oog voor het grote landelijke tekort aan opvangplekken voor vluchtelingen. Het biedt enig soelaas voor de grote humanitaire problematiek van deze tijd. Nederland heeft onmiskenbaar een capaciteitsprobleem. Dat is niet links, of rechts, maar vooral woekeren met ruimte. Ter Apel moet hoognodig ontlast worden. 

Het is een kwestie van politieke wil, of weerzin. Dilan Yesilgöz werd zelfs in eigen VVD-kring weggehoond wegens haar motie om de behandeling van de spreidingswet in de Eerste Kamer uit te stellen. Mark Rutte moest haar kennelijk bijpraten dat ze ook nog minister is in een kabinet dat nota bene gevallen is over de asielzoekers. Het was een VVD-burgemeester die het ‘een teringbende’ noemde. Volks taalgebruik dat de sfeer van de tijd typeert. Yesilgöz kreeg nog net niet te horen dat ze beter op kan pleuren. 

In Utrecht is dat niet de zorg van burgemeester Sharon Dijksma. Ze laat uitvoeren waar een mensenrechtenstad voor staat. Het is de best mogelijke weg uit het verhevigde spanningsveld. Anders dan vertragend informatieberaad bij een Haagse ijskast.  

Na zijn optreden bij het hotel in Kijkduin kan Wilders beter wegblijven uit het hem bekende Oog in Al. Hij zou zich opnieuw profileren als stoker in plaats van een premierwaardige leider, al heeft hij daar waarschijnlijk maling aan. Los daarvan: er is geen aanleiding voor op deze locatie. Utrecht kan het aan, zoals al is gebleken op de Pahud de Mortangesdreef en in de Voorveldse polder. Het is anders dan in het Brabantse Uden, waar de noodopvang in een hotel toch niet doorgaat.  

Het IBIS telt 84 kamers. 25 daarvan zullen bewoond worden door de 50 statushouders, twee per kamer dus. Ze kunnen beginnen met hun inburgering en mogen ook gaan werken. In het AZC huizen tegen de 400 mensen, jong en oud, mannen, vrouwen, kinderen. Ik ben woensdagmiddag even op het terrein gaan kijken. Het was er rustig, een sfeer van veiligheid.  

Op het binnenplein liep ik binnen in A Beautiful Mess, een horecagelegenheid die ik niet kende, maar waar ik over had gelezen in het wijkbericht. De 50 statushouders uit het Ibis kunnen er ook terecht. Er hing een affiche over de manifestatie Art = Communication (and more), een reeks kunstontmoetingen van 7 december tot 21 december. AZC-bewoners, statushouders en wijkbewoners konden er samenkomen om te genieten van schilderijen, fotografie, muziek, storytelling en meer. De kunstenaars waren verdeeld in koppels, mensen als Stephen Efosa Ero & Henk van Dijk, Abdullah Alawad & Saskia Barth en Kimiya Adelifar & Cees Vellekoop. Het was iets anders dan een multicultureel drama. 

Ongetwijfeld zijn er in Oog in Al toch mensen die zich overvallen voelen door het wijkbericht. Zij kunnen met hun vragen en bedenkingen donderdagavond gebruik maken van een inloopmoment in het Ibishotel, Bizetlaan 1, van 18 tot 19.30 uur.    

Auteur Jeroen Wielaert
Auteur

Jeroen Wielaert

Jeroen Wielaert maakte furore als radioverslaggever bij de NOS en programmamaker bij andere omroepen. Hij start door als podcastier. Voor De Nuk schrijft hij regelmatig over opvallende Utrechtse zaken.

Laat uw reactie achter

Reactie

4 reacties

  • L. Hobbelman schreef:

    Utrecht neemt zijn verantwoordelijkheid. Dat is een geruststellende gedachte.

  • Felix Visser schreef:

    Als Wilders echt Milders is geworden komt hij tijdens de coalitie-onderhandelingen zeker niet zelf naar Utrecht. Hooguit een groepje breinloze volgers die hij trouwens beter kwijt dan rijk zou zijn. Het betreft in de zaak AZC/IBIS/Utrecht een ‘spontane spreidingsactie’ avant la lettre van een nog goed te keuren wet…
    Monoculturen als bejaardenbunkers, yuppenbuurten en achterstandswijken, zijn de dood in de pot. Ze vormen geen leefbare, geïntegreerde samenleving.
    Dat de mensen in het AZC/IBIS Hotel mogen werken lijkt me een geniale zet van Utrecht. Nog genialer zou kunnen zijn dat ook alle zwervers/daklozen/illegalen aan het werk mogen. Voor hen wekelijks het oude vertrouwde loonzakje. Het zou veel overlast, lamzakkerij, gebedel om een centje voor de nachtopvang en 24-uursgezuip op straat en in de parken kunnen voorkomen. Misschien zelfs schoner en zonder dagenlang rondslingerende menshoge stapels huisraad van frequent verhuizende studenten op stoep en straat.
    Al met al, Jeroen, lijkt het er inderdaad op dat voorzichtige vooruitgang te boeken is!

  • Peter Koudijs schreef:

    Goed artikel Jeroen Wielaert. Fijn om te lezen dat Utrecht ook zonder Spreidingswet verantwoordelijkheid neemt.

  • Gerard Kruijff schreef:

    Utrecht doet wat een groenrode enclave in een bruine land behoort te doen. Hulde! Dank voor dit artikel Jeroen.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *