Lange wachtlijsten voor sociale huurwoningen en huur/koopwoningen die onbetaalbaar zijn. Utrecht kent een wooncrisis en daar heeft bijna iedereen wel mee te maken. Ouders wier kinderen het ouderlijk huis niet meer kunnen verlaten, jonge starters wier leven on hold staat of zzp-ers die geen kans bij een bank maken.
Hoe ervaar jij de wooncrisis? Voor een serie videoportretten is De NUK op zoek naar Utrechters die willen vertellen over de impact van de woningnood op hun leven.
Wil jij je verhaal kwijt? Mail naar redactie@denuk.nl. Beschrijf in het kort hoe jouw situatie er uitziet.
Ik ben zo ontzettend klaar met de onmogelijkheid om te kunnen wonen in – een betaalbare huurwoning die goed onderhouden is
– die op een plek staat waar IK wil zijn
– met een normaal oppervlak (wil niet op 40m2 moeten kamperen)
– van een woningcorporatie die niet voortdurend haar enorme vermogen over mijn rug laat aangroeien.
Dat is 4x teveel gevraagd in Utrecht: met 18 jaar regio-gedwongen inschrijving kom ik alleen achterin Overvecht ergens op nummer 1 bij Woningnet terecht. En dan in een vervallen kot met een energie F-label en tapijt op de vloer, omdat de woningen zo gehorig zijn. Of in een sociaal project op Leidsche Rijn, waar je met ‘mensen die buiten de samenleving staan’ moet wonen.
Als er tenminste niet acuut nog een asielzoekend persoon opduikt. Want die heeft natuurlijk altijd voorrang in ‘mijn’ regio…
Bedankt GL, PVDA en Sharon!
Het is pas schokkend om te constateren dat de gemeente nergens regie en kennis over heeft. Noch empathie en interesse. Geld binnenharken is goed georganiseerd.
Dat dan toch wel.
Het woning tekort was 50 jaar geleden niet anders.
Toen was ik 18 jaar.
Niets veranderd in 50 jaar.
We zitten middenin een wooncrisis die mensenlevens verwoest. Dit is het directe gevolg van decennialang BEWUST beleid. Deze woonpolitiek is niet neutraal of vanzelfsprekend, maar TOT OP HET BOT IDEOLOGISCH. We moeten dat blijven benoemen. Zie en lees het boek Uitgewoond uit 2022 van Cody Hochstenbach (1989).
De corruptie van de woningcorporaties loop de spuigaten uit. (En ja, de andere huisjesmelkers kunnen er ook wat van)
Geen onderhoud, wel exorbitante huurverhogingen. (900 euro voor een verkrotte sociale huurwoning, serieus?!)
Langzittende huurders kapot treiteren want die leveren te weinig op. Verkopen ondanks een verbod, geen probleem toch ?! Geen verantwoordelijkheid nemen voor bizar slecht uitgevoerde reparaties. Afspraken niet nakomen. Problemen niet oplossen. Liegen, liegen en nog eens liegen.
De gemeente heeft zo haar eigen belangen en kijkt simpelweg de andere kant op.
Als koper heb je weer je eigen problemen. Ik woon in een buurt waar veel mensen een Mitros krot hebben gekocht. Leek leuk, maar wat een ellende !!
Als ik alleen al kijk naar de bizarre issues in mijn eigen wijk, de rest van de stad zal niet heel veel beter zijn.
Verhuizen ? Er is geen fatsoenlijk huis te vinden. Van de regen in de drup is geen oplossing.
Deze dichtgemetselde stad is niet zo leuk meer. Maar je kunt nergens heen. Want ook elders zijn de wachtlijsten extreem lang en de problemen groot.
Onze zoon van 26 (!) Wil graag het huis uit. Hij staat uiteraard ingeschreven vanaf zijn 18e verjaardag voor een huurwoning. Volstrekt kansloos. Na 2 jaar touren & werken in het buitenland en 1 jaar antikraak is hij weer thuis beland. We zijn heel blij dat we het goed kunnen vinden en voldoende ruimte hebben. Wij zijn in de gelukkige omstandigheden (spaargeld en overwaarde) dat hij een woning kan proberen te kopen met onze hulp. Dat is nog niet gelukt. Wij geloven en hopen dat de aanhouder wint. Ons doel is dit jaar. Wij prijzen ons gelukkig dat we dit kunnen maar zijn frustratie is er niet minder om. Ps. Mocht het lukken zal hij zich drie slagen in de ronte moeten werken om het te bekostigen…