Er zijn berichten die verbazen maar ook weer niet. Het bericht dat Utrechter Jeroen Wielaert vertrekt bij de NPO is zo´n bericht. Sinds 1984 was Wielaert onder meer verslaggever, presentator en columnist op het gebied van kunst, cultuur, natuur & milieu, politiek en sport. Jarenlang deed hij verslag van de Tour de France. Hij begon zijn professionele carrière bij de jonge honden van Veronica en vervolgde die bij de NOS, de NTR en NPS. Wielaert was een eminent verslaggever wiens journalistiek werk gemist gaat worden. Maar niet bij de NPO, waar kennelijk geen behoefte meer is aan reportages over kunst en cultuur (Wielaert’s specialisme) die boeien maar niet direct voor de hoogste kijkcijfers zorgen. Het was niet voor niets dat Frans Klein, de hoogste baas van de NPO, zich het komend tv-seizoen vooral verheugt op het programma De ijzersterkste, waarin bekende Nederlanders hun schaatsrecord moeten verbeteren. En Wielaert is natuurlijk ook al weer 63. Te oud, te eigenzinnig en een tone of voice die niet meer van deze tijd zou zijn. Moest Felix Meurders ook niet weg bij Spijkers met Koppen omdat hij met zijn 72 jaren niet meer “in het plaatje paste”? Meurders mocht na protesten van luisteraars (voorlopig) blijven. Wielaert had zijn tijd kunnen uitzitten maar besloot te vertrekken. Een moedig besluit.
Op zijn facebook-pagina verklaart hij zijn vertrek als volgt: “In Hilversum gaat de tone of voice over urgentie, over nieuws dat de luistercijfers op hoger peil moet brengen. Mijn soort kunstreportages waren minder nodig. Terug naar de kerntaken, was de boodschap. Op zich volkomen logisch. Ook een kunst, maar niet helemaal meer de mijne, hoewel ik dat routinehandwerk niet verleerd ben. Na 35 jaar viel het moeilijke, pijnlijke besluit: stoppen.”
Jeroen Wielaert blijft uiteraard werken. Voor RTV Utrecht maakt hij een reeks podcasts over de dynamische ontwikkeling van de stad. En voor het Centraal Museum een reeks over de tentoonstelling “Dromen in beton” die eind september te zien. (deze podcast-serie zal ook op De Nuk geplaatst worden)
Het is de aankondiging van een ongetwijfeld mooie doorstart.
Kijk hier voor de hele verklaring van Wielaert op zijn facebookpagina.
Herkenbaar verhaal over de kaalslag in Hilversum. De publieke omroep maakt zichzelf steeds meer overbodig. De genoemde Frans Klein is een mooi voorbeeld. Een groter lichtgewicht is niet te vinden maar zit probleemloos aan de top.
Onbegrijpelijk!
Verstandig besluit. Tegen de baasjes in Hilversum valt niet te vechten. Hoop van harte dat Wielaert zijn werk elders voortzet. Want misschien denken ze er op het mediapark anders over, het is blijft een vakman.
De passie waarmee Jeroen Wielaert op zijn facebook-bericht over zijn vak praat is bijzonder. En vermoedelijk ook het probleem. Luistercijfers, luistercijfers en nog eens luistercijfers.
Ik mag Jeroen graag een beetje plagen, maar als radioverslaggever was hij- moet ik helaas in de verleden tijd zeggen- uiterst bekwaam en bijzonder aangenaam om naar te luisteren. Opnieuw een slachtoffer van de race naar de kwaliteitsbodem van de publieke omroep. Zonde.