Kop in het AD:
“Plots miljoenenverlies bij sociaal ontwikkelbedrijf leidt tot grote onrust in de raad: ‘Dit kan gewoon niet”
“Het blijkt al maandenlang een grote financiële puinhoop te zijn bij het sociaal ontwikkelbedrijf van de gemeente Utrecht. Door wanbeleid moet de stad plotseling een tekort van 2,2 miljoen euro dichten. De directeur is lopende een onderzoek geschorst, de raad van commissarissen stapt op. De verantwoordelijk wethouders gaan in crisissfeer verder”, lezen we in de krant
Hoe kan dat? Hoe kan je maandenlang zwijgen over miljoenenverliezen? Zelfs de arrogantste CEO weet dat wanneer hij of zij relevante informatie achterhoudt dit zijn of haar kop kost. Zelfs strafrechtelijk in sommige gevallen. Denk aan de vervolging van Habers- voormalig ING en de Duitse bazen van auto-industrieën.
In de politiek gaat het kennelijk anders. Daar gelden andere wetten. Utrecht is langzamerhand berucht in het niet afrekenen van falende en/of verantwoordelijke bestuurders. Waar in ondernemersland sense of urgency gemeengoed wordt( zie recent Davos- forum)geldt in de Utrechtse politiek slechts een getal 23 .Je kan in Utrecht honderden miljoenen schade veroorzaken met je gestuntel,. Er geldt maar een angst: de coalitie moet je niet bijten. Zorg dat je 23 van de 45 zetels achter je hebt. Ik ga het hele rijtje niet herhalen. Oké, een recent voorbeeld om de systematiek te laten zien. In december afgelopen jaar werd wethouder van Hooijdonk ( voor de zoveelste keer) geroosterd vanwege haar bestuurlijke falen, in dit gevel de parkeerapp kwestie. Deze wethouder heeft al acht moties van wantrouwen en afkeuring overleefd. En wie redt deze wethouder? Student&Starter, de nieuweling die bestuurlijke transparantie predikt? Ik voorspel de uitslag van het raadsdebat. Ze deden een plas en het bleef zoals het was. Nog even geduld. Ook de politiek gaat sense of urgency ontwikkelen. Dat hebben de landelijke verkiezingen al aangegeven.
Daarrrom: Utrecht Solidair!
Iemand moet aangifte (durven) doen van zulke fraude. Zo gaat dat buiten de politiek (en in het ‘normale’ leven) toch ook: geen aangifte, geen zaak.
Maar of je aangifte tegen een afdeling van de gemeente kunt doen, weet u, meneer Tomlow beter. Juridisch vast ingewikkeld, duur en dus onbegonnen werk?
Een minderheidscollege is de redding. Dan is het pluche nooit vanzelfsprekend.