Bernard Tomlow stond domtorenbeheerder Jaap van Engelenburg bij in zijn conflict met de gemeente Utrecht. Van Engelenburg kreeg van de rechter op alle punten gelijk. Tomlow reageert op de uitspraak en vindt dat er nu een taak voor de gemeenteraad ligt.
Amen!
Ben benieuwd….
Hier zien we de arrogantie van de macht in optima forma. Zonder bewijs naar een rechter stappen met valse beschuldigingen van diefstal en grensoverschrijdend gedrag om van een uitstekend werknemer af te komen. Schaamteloos! Dankzij de kracht en moed van meneer Engelenburg is dit staaltje machtsmisbruik uitgekomen.
Bij zo’n integere man trachten,
zijn laatste werkzame jaren, af te nemen en zijn goede naam door het slijk te halen, mag niet ongestraft blijven.
De gemeente Utrecht is een heel , heel, heel, heel, heel gevaarlijk en fout instituut geworden. Ik weet dat het 1 kliek is van mensen die elkaar al jaren kennen via een bepaalde scene, waar ik zelf ook vandaan kom. Heel foute types.
Eindelijk gerechtigheid.
Chapeau Bernard Tomlow! Gefeliciteerd!
Vele Utrechters hadden al vertrouwen in deze zaak!!!
Zouden burgemeester en wethouders Jaap van Engelenburg misschien op 9 november a.s. Jaap zijn trotse rol van DOMBEHEERDER met koningin Máxima misgunnen?
Mocht hij zijn al 15-jarige passie voor Utrechts grootste monument niet met haar delen?
Een onzorgvuldig menselijk personeelsniveau van de burgemeester en wethouders met grote menselijke gevolgen, zeer triest zaak. Of was het misschien jaloezie?
Hoeveel externen gaan nu op 9 november a.s. een prominente rol opeisen? En vooral koningin Máxima vertellen over het Dombeheerdersschap?
Hoeveel Hekkings uit Juinen er op 9 november a.s. zijn, dat zien we nog wel. Of we gaan het allemaal in het AD lezen, hoop ik!
Jerry Goossens heb ik al gelezen. Top!
Maar verder is het een verschrikkelijk triest verhaal.
Een troost, Jaap is zeker niet de enige………
Veel sterkte Jaap!
Herkenbaar. Vriendin was al jaren werkzaam bij de gemeente, jaarlijks goede beoordeling. Nieuwe leidinggevende kon het niet met haar vinden. Ze werd hier ziek van. Er volgde een rechtszaak. Vriendin kreeg haar gelijk. Leidinggevende/gemeente vochten de zaak aan bij een andere rechtbank. Vriendin kreeg haar gelijk. Gemeente moest een flinke som geld afbetalen, want vriendin kon niet meer terug in haar baan. Leidinggevende/gemeente gingen in hoger beroep. Vriendin werd in gelijk gesteld. Leidinggevende/gemeente naar de Hoge Raad. Bedenk wat advocaten in dat circuit declareren! Ook daar verloor de gemeente. Wat een geld heeft dit de gemeente kost. En hoe makkelijk eindeloos te proberen je gelijk te halen van ons belastinggeld. Ik schreef de ombudsman en de gemeentesecretaris hierover aan. Geen bevredigende reactie.
Wat een ongelofelijk verhaal Helen!
Hoop dat het met je vriendin goed gaat. Ik hoor ook vaak dat de sfeer in het stadskantoor al jaren niet meer zo prettig is als jaren geleden. Jammer!
Goed werk Bernard! Ik heb het steeds gevolgd en ik heb me er heel kwaad over gemaakt. En inderdaad de gemeentestal verdient een hele grote schoonmaak! Maar met deze gemeenteraad heb ik daar weinig
fiducie in
Ook in het onderwijs komt onrecht helaas voor, niet als werknemer, maar als ouder. Ik ben persoonlijk beschuldigd van een ‘eng’ uiterlijk door twee meisjes en hun ouders. Deze ouders hebben het voor elkaar gekregen dat de directrice van de basisschool mij uitsloot van deelname aan de werkweek. Een deelname die juist van belang was vanwege medische redenen die mijn dochter (10 jaar) aangaan.
In 2023 was mijn deelname geen probleem, maar nu, vanwege het gevoel van twee van de zestig leerlingen, werd mijn aanwezigheid geweigerd—ondanks eerdere toezeggingen in juni 2024. Dit had grote gevolgen: mijn dochter besloot niet meer mee te gaan, terwijl dit haar laatste schooljaar is. Het is schrijnend dat de directrice in haar brief expliciet stelt dat ik niets verkeerd heb gedaan. En toch word ik, enkel op basis van een subjectief gevoel, buitengesloten.
Sinds groep 1 ben ik altijd met plezier en succes als begeleidend ouder meegegaan. Leraren en leerlingen waardeerden mijn aanwezigheid, en er waren nooit klachten. Maar nu, zonder enige rechtvaardiging, is alles veranderd.
Het onrecht gaat echter verder. Ik wilde begrijpen waarom deze ouders een klacht over mijn ‘enge’ uiterlijk indienden, zeker gezien de impact op mijn dochter. Mijn vragen, gesteld op de openbare weg en buiten schooltijd, werden door deze ouders ervaren als intimiderend. Dit resulteerde opnieuw in een klacht tegen mij. Op basis daarvan besloot de school mij een toegangsverbod op te leggen, ondanks dat deze gesprekken plaatsvonden buiten schoolverband.
Wat mij nog meer schokt, is dat deze maatregel zonder enig wederhoor is opgelegd. Hoewel ik de gesprekken heb opgenomen, werd mijn kant van het verhaal niet gehoord. Vandaag zou het verbod aflopen, maar omdat ik weiger deel te nemen aan een gesprek met de school, hebben de directrice en het bestuur besloten het verbod opnieuw in te stellen.
Het is walgelijk om te constateren hoe mijn rechten als ouder worden geschonden en hoe mijn dochter hier de dupe van is. Dit alles op basis van subjectieve gevoelens en zonder enige rechtvaardiging.