Greedy

Opeens had ik een idee, ingevallen door een post op het Facebook-forum Utrecht! Waar 33.000 ‘stadsie’- genoten dat speciale gevoel delen en nieuwtjes en wetenswaardigheden ‘anything Utrecht’. En met elkaar overhoop liggen (dan grijpt een moderator keihard in – weet ik) en het met elkaar eens zijn. Bijvoorbeeld over de graaicultuur die sinds corona in de middenstand heeft postgevat. Natuurlijk, ze hebben harde klappen gehad en je wilde niet in hun schoenen staan, maar de tijd van huilie-huilie is voorbij. We hebben Met Zijn Allen die covid-storm doorstaan. We hebben getracht de middenstand zo goed mogelijk te steunen met allerlei creatieve initiatieven en de regering deed er nog een schep bovenop. Nu heb ik vaak het gevoel dat we voor die steun stank voor dank krijgen, dat wij door diezelfde middenstand – om met de Raggende Manne te spreken – in de bek gescheten worden.
Die post. Iemand moest bij Manneken Pis voor een kleine portie frites € 5,60 afrekenen. Daar vonden een heleboel andere iemanden wat van. Datzelfde weekend was ik met meisje-mijn in Antwerpen bij café Kamiel. Voor mijn Benelux-breed onderzoek bestelde ik nacho’s met zelfgemaakte guacamole. De oven bleef dicht, er walmden geen Mexicaanse geuren over de tafeltjes. Ik kreeg de chippies uit de zak los gestort in een kattenvoerbak. Deze ervaring kostte €10,90.
Het idee. Een soort omgekeerde Trivago, waarop iedereen wereldwijd kan ‘namen en shamen’ via een bepaald format, als de prijs ‘erover’ is. Uiteraard met foto van prijssticker of menukaart en na factcheck. De naam voor dat platform wordt Greedy. ‘Daar wil je niet op komen.’ Er wordt ook plaats ingeruimd voor ondernemers met een ingetogen prijsbeleid. Mensen gaan steeds vaker eerst de Greedy checken, het is positieve PR als je er niet opstaat. Het idee is al door mij gedeponeerd. Durfkapitalisten mogen zich melden. Ik beloof dat ik als tech tycoon met mijn miljarden geen ruimtereizen zal maken of politici zal steunen, maar alleen bomen zal planten.