Goed nieuws: samen een zwaan de weg over helpen

Wat een leuke wending van de dag. Saamhorigheid ten top en ik werd er warm van. Ik was al een aantal uurtjes aan het werk met weinig bijzonderheden. Ontspannen… radiootje in m’n oor. Pompidompidom… 

Op weg naar Zeist via de Utrechtse weg was ik de grote kruising bij de Biltsche Hoek zojuist gepasseerd toen er een grote knobbelzwaan, een mannetje en ik noem hem voor het gemak even George, besloot om van rechts naar links de weg over te steken. Net zoals ik aan het werk was… op z’n dooie gemakkie. Ik stopte uiteraard, waarschuwingslichten aan en zag dat het naast me ook gebeurde. Mensen stopten om dit mooie wezen z’n gang te laten gaan. Ik pakte m’n slimfoon en maakte bovenstaande foto… maar ik zag ook naderend onheil. Onze kant had het weliswaar door maar de tegengestelde richting duidelijk nog niet en ik voelde me geroepen om mezelf in de strijd te gooien. Bus op de handrem, voordeur open en naar buiten. George de zwaan was inmiddels bijna bij de middenberm… 

Ik checkte uiteraard of ik even veilig als de zwaan de weg over kon en toen dat zo bleek, begaf ik me behoedzaam naar de middenberm. Uiteraard ook op veilige afstand van de zwaan want als een zwaan boos wordt…

De bestuurder op de linkerberm anticipeerde uitstekend. Hij of zij zag het al gebeuren en stopte rustig uit zichzelf met waarschuwingslichten aan. Ik liep naar de rijbaan ernaast met wijd zwaaiende armen en klaar om terug te springen en in mijn ooghoek zag ik dat er een dame uit haar auto was uitgestapt en me probeerde te helpen om George naar de overkant te helpen. Wat mooi! De tweede baan stopte ook en ik liep langzaam door naar de baan voor rechtsaf richting Bilthoven… 

Helaas. Een jonge kauwgomklappende madam in een dikke, vette BMW remde wel af maar keek me aan me aan met een blik van: ‘Duhhh… boeien!’ Ze reed verder maar gelukkig wel op haar hoede na een boze blik mijnerzijds met de boodschap: ‘Wat ben jij lelijk!’ 

George kreeg het een beetje op z’n heupen. Alsof hij de ‘dame’ in de BMW had gevoeld. Hij besloot niet verder te wandelen en koos eieren voor z’n geld. Eenmaal midden op de weg, boog hij langzaam naar links. Hij nam een aanloop met z’n grote poten om genoeg snelheid te vergaren en begon zijn vleugels te spreiden en te klapperen. Net als in die KLM-reclames vroeger. Alleen nu niet romantisch vanaf water maar vanaf koud, Utrechts asfalt. Maar wat was het warm en mooi om getuige te zijn van de vele burgers die hetzelfde voelden als ik. 

Michael Hermanus Schuurmans (Utrechter, buschauffeur, kunstenaar)