De vetste plandelbuit ooit

Elke week een bijdrage van De Plandelman. Met een van straat geplukt verhaal of onverwachte ontmoeting. 

Zina en Andrey runnen een populaire Escape Room, maar wat doen ze zelf om te ontspannen? Inderdaad: plandelen! Met Plandelman gaan ze op zoek naar rotzooi in en rond het water. Maar de vangst vandaag overtreft elke verwachting…

Op zonnige dagen is het aangenaam toeven aan de Laagravense Plas. Ruimte zat en een laid back-atmosfeer. Helaas soms net wat té laid back. Dan vergeten de recreanten en McDonalds-klanten wat mee naar huis te nemen. Flesjes, blikjes, milkshakebekers en soms een barbecue zijn er deze dagen altijd wel te plandelen. Het is trouwens niet altijd kwade wil. De gemeentelijke schoonmaakdienst heeft zich nog niet aan de seizoensdrukte aangepast, getuige de overvolle, overstromende vuilnisbakken.

Andrey Dyachenko en Zina Delyagina zijn een sportief, dynamisch en actief eco-koppel. Via Sint Petersburg, Tel Aviv en Barcelona belandden ze in Utrecht. Ze bedenken, maken en runnen populaire Escape Rooms  in de hoofdstad. En in hun vrije tijd en vakantie doen ze aan bouldering, bergklimmen, AcroYoga en zumba, of een beach cleanup op Gran Canaria. Maar je kan én hoeft niet helemaal af te reizen naar een Canarisch eiland om zwerfafval te bestrijden. Dat kan in hun geval praktisch in de eigen achtertuin: de natuurplas van Laagraven dus. Zina: “Door rotzooi hier van de grond te rapen, voorkom je dat het uiteindelijk misschien dáár aanspoelt.”

Zina bestrijkt met haar knijpstok een groot veld, terwijl Andrey met alleen een tuinhandschoen aan de slag gaat. Kwiek als een kievit, steeds bukkend en opverend, voor het kleine spul. Nou ja, klein, klein…

Bij de waterrand ruiken we opeens een penetrante benzinelucht. In het water drijft een scooter. Beter gezegd: in het water stáát een scooter. Een vreemde parkeerplek wel. Zou die nog op het droge te trekken zijn? Andrey hoeft er geen seconde over na te denken. Hij trekt zijn spijkerbroek uit, springt in de plas en ‘rijdt’ de scooter de wal op.

Een ding is duidelijk: dit wrak gaan we nooit meer op de weg zien. Maar wat nu?

De politie bellen, want dit riekt naar een gevalletje diefstal. Nog voordat we het nummer kunnen opzoeken, doemt er aan de andere kant van de plas al een bekend uniform op. Toeval bestaat niet: oom agent gebruikt deze natuurplas om zijn hond uit te laten. Politiehond Eddie heeft direct in de smiezen dat het een verdacht tafereel is en wordt daarom veiligheidshalve maar even aan de boom gelegd. Het baasje neemt ondertussen contact op met de centrale. Met zijn zakmes peutert de agent een klepje open -een waterkreeftje schiet ijlings weg- en dankzij het chassisnummer is de eigenaar binnen een mum van tijd achterhaald. Gerechtigheid is geschied, dus kunnen we met een schoon geweten verder plandelen.